کتاب رستم‌نامه

«رستم‌نامه» که اقتباسی از شاهنامه فردوسی است، از مجموعه ادبیات عامه منتشر شده است. این کتاب، نویسنده شناخته شده‌ای ندارد و برگردان شاهنامه به نثر است که توسط نقالان و داستان‌گویان پدید آمده و سینه به سینه نقل شده است. در بخشی از کتاب می‌خوانیم: «جهانگیر باز برگشته به میدان آمد جوانی دید سر تا پا لباس مرصع‌پوش به میدان ایستاده. سؤال کرد: «کیستی؟» گفت: «منم صاحب دوازده هزار جوان، پادشاهزاده ایران، طوسِ نوذر. بیا رکاب مرا ببوس تا تو را نزد کیکاوس برم و عذر تقصیر تو را بخواهم و تو را سپهسالار لشکر کنم.» جهانگیر گفت: «تو هم مثل کیکاوس دیوانه‌ای. اگر به ضرب شمشیر تو را نگرفتم آن وقت رکاب تو را می‌بوسم.» طوس برآشفت، دست به عمود کرد. پهلوان دست دراز کرده عمود را از کفش بیرون آورده گفت: «بگیر از دست من.» طوس سپر بر سر کشید. جهانگیر چنان به قبه سپر او کوفت که دست طوس لرزید و از سرش رد کرد، به سر اسبش آمد که مغزش فرو ریخت و مرد و مرکب در هم غلتیدند. طوس برجست و دوید به جانب جهانگیر. پهلوان کمند به گردنش انداخته سر مرکب را برگردانید رو به علم افراسیاب نهاد. آن جا طوس را بسته برگشت. اما ایرانیان از جهانگیر ترسیدند و فهمیدند کسی تاب او را ندارد مگر زال یا فرامرز به میدان روند. پس طبل بازگشت زدند. لشکریان از دو طرف به آرامگاه خود رفتند. اما راوی گوید کیکاوس به قصر آمد، از کار جهانگیر دلگیر بود. از زال پرسید: «پهلوان، هرگز سپاه ترک این چنین زبردستی نداشت که گیو و بیژن و طوس را به این آسانی بگیرد. مرا به خاطر می‌رسد که نسل تهمتن باشد. شاید روزی که پهلوان قهر کرده و به جانب مغرب رفته این پسر را پیدا کرده. چرا که به عین رستم است.»