کتاب بیست کیلو خوشبختی

کتاب بیست کیلو خوشبختی نوشته مریم صیامی، اثری خواندنی است که روش‌های معجزه‌انگیز شاد زیستن را به ما آموزش می‌دهد. 

درباره کتاب بیست کیلو خوشبختی

شادی یکی از احساسات بشری و البته یکی از مهم‌ترین نیازهای هر انسانی است. زمانی که شاد هستیم بازدهی‌مان بالا می‌رود، انرژی بیشتری داریم. به راحتی می‌توانیم با مشکلات و موانعی که بر سر راهمان قرار می‌گیرند روبه‌رو شویم و در راه حل آن‌ها گام برداریم. اما اگر شادی را در زندگی‌مان گم کنیم، مشکلاتمان بیشتر می‌شوند. یکی از مهم‌ترین نیازهایمان را بی‌پاسخ گذاشته‌ایم و باید چشم به راه مشکلات و مسائل بعدی باشیم. حال باید دید که راه‌حل چیست؟ ما چگونه می‌توانیم از شادی دعوت کنیم تا به زندگی ما بیاید؟

مریم صیامی در کتاب بیست کیلو خوشبختی، روش‌های معجزه‌انگیز شاد زیستن را به ما آموزش می‌دهد. روش‌هایی که به ما کمک می‌کند تا از مزیت‌های این احساس طبیعی بهره‌مند شویم و زندگی‌مان را زیباتر کنیم.

کتاب بیست کیلو خوشبختی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم 

کتاب بیست کیلو خوشبختی برای تمام کسانی است که جای خالی شادی را در زندگی‌شان احساس می‌کنند. 

بخشی از کتاب بیست کیلو خوشبختی

شادی، از مهم ترین احساسات و نیازهای بشر به شمار می رود. هر ملتی با توجه به باورهایش به گونه ای ابراز غم و شادی می کند. یکی از تمایلات و استعداد های درونی انسان میل و نیاز به سرور، بهجت و لذت در زندگی است. اضطراب های فکری و تنش های روانی از مشکلات جدی انسان عصر تکنولوژی است که منجر به کاهش احساس شادی در وی شده است. امروزه روش های گوناگونی برای ایجاد شادی و نشاط و کاهش غم و اندوه پیشنهاد می شود که بسیاری از آن ها یا تاثیر کمی بر شادی دارند، یا تاثیر آن ها بر شادی کوتاه مدت است، و یا در کوتاه مدت یا دراز مدت بر روح و جسم انسان اثرات نامطلوبی باقی می گذارند. از طرف دیگر، پیروان ادیان الهی معتقدند که تنها این ادیان توانسته اند برنامه کاملی برای زندگی انسان ارائه دهند که ضمن پاسخگویی به نیاز های مختلف بشر با فطرات او نیز کاملاً سازگار بوده و ضامن سعادت واقعی او در دنیا و آخرت باشد؛ بویژه مسلمانان بنا بر گفته کتاب آسمانی خود، قرآن، چنین باوری را در مورد اسلام دارند. قرآن، زندگی با نشاط و شادی را نعمت و رحمت خدا تلقی کرده است.

انسان همواره از ابتدا آفرینش تا امروز در جستجوی شادی یعنی تلاش برای رسیدن به «برداشت و تلقی» یا «حس خوبی از زندگی» بوده است. هر قدر از عمر انسان می گذرد تلاش او برای دست یافتن به این تلقی و حس خوب از زندگی بیشترمی شود. اما هنوز نمی دانیم آیا مردم امروز شادترند یا انسان های دوران پیشترِ ما. گویی هر جمعیتی نالان است و این گمان را دارد که دیگران شادتر از او هستند، یا نسل های پیشترِ او شادتر زیسته اند؛ و این نگرانی او را همواره آزار داده است که مبادا فرزندان او در آینده بسی افسرده تر و ناشادتر از امروز زندگی کنند.

اما این حس خوب چیست و از کجا می آید، هرگز به روشنی مشخص نشده است. برخی با این اندیشه که «پول شادی آفرین است»، مخالفند و برخی نیز به مصداق مثل انگلیسی معروف معتقدند «آنان که می گویند با پول نمی توان شادی خرید، به این دلیل است که نمی دانند از کجا خرید کنند». برخی «موفقیت» را رمز شادی می دانند، برخی دیگر معتقدند «همه چیز به خود آدم بستگی دارد» و طرز فکر و نگرش او. به راستی شادی چیست و از کجا می آید؟ آیا می توان پاسخی به این پرسش ها داد؟ جامعه، فرهنگ، خانواده، دین، دانش، قدرت، دولت، اقتصاد، فناوری ها، محیط، تاریخ، افراد، تجربه های آدمی، و تمام آنچه به انسان و زندگی اش مربوط است، در شادی او نقشی دارند. اما چگونه؟

مقصودم دست یافتن به شناختی نظری از شادی برای توسعه و گسترش آن در جامعه است. یکی از علل گسترش افسردگی ها و ناشادی ها در جامعه امروز، نداشتن شناخت نظری درست از شادی می باشد. «شناخت های نادرست» می توانند مانع از اتخاذ راهبرد های مناسب برای گسترش شادی در جامعه شوند. بنابراین یکی از گام های ضروری برای گسترش شادی، داشتن «دیدگاه نظری مناسب» در این زمینه است.

دیدگاه نظری ما این است که شادی اگرچه برداشت و تلقی یا احساس خوب افراد از زندگی است، اما این احساس فردی بیشتر «برساخته اجتماعی و فرهنگی» است تا «برساخته روانی، زیستی، عاطفی یا فردی». برای این منظور، دو دیدگاه فرد محور و «جامعه محور» را بررسی می کنیم تا به دیدگاه «فرهنگ محور» خود برسیم. دیدگاه های فرد محور جنبه های روان شناختی، زیست شناختی و اخلاقی شادی را نشان می دهند، اما نقش فرهنگ در این زمینه را تبیین نمی کنند و شناختی جامع یا «کل نگر» به شادی ندارند و نمی توانند «راهبرد هایی برای توسعه شادی در جامعه» ارائه کنند و اساساً از فهم شادی در «سطح کلان اجتماعی» عاجزند.

شادی به مثابه امر نظری بشر همگام با تلاش های عملی اش برای دست یافتن به لذت ها و کاستن رنج ها و توسعه شادی هایش، همواره تلاش کرده است تا درد، رنج، غم، شادی و لذت را بشناسد و آن را تفسیر و معنا کند و شادی برای او نه تنها نوعی «تجربه زندگی» بلکه «ابژه شناخت» نیز بوده است. واقعیت این است که انسان موجودی تفسیرگر است و آن چه را در تور تجربه اش می افتد، به دام اندیشه اش گرفتار می سازد و به همان سان اندیشه آدمی نیز گرفتار تجربه او می شود. تجربه شادی، اندیشه ورزی شادی را موجب می شود. درست همان طور که تجربه درد، علم پزشکی را ایجاد کرد، تجربه شادی نیز «دانش شادی» را خلق نموده است. همان طور که در مقدمه اشاره کردیم پرسش های شادی چیست، از کجا می آید، و چگونه می توان شاد زیست و جامعه ای شاد داشت، از نخستین دغدغه های زندگی بشر از بدو تاریخ تاکنون بوده است.