تا ۸۰٪ تخفیف خرید اشتراک ۴۶هزار کتاب | با هم برای کتابخانه‌ها در ۱۰سالگی طاقچه

کتاب در جستجوی صبح؛ جلد دوم

نویسنده:عبدالرحیم جعفری

انتشارات:نشر نو

دسته‌بندی:

امتیاز:

۴.۵از ۲۱ رأیخواندن نظرات

۴٫۵

(۲۱)

خواندن نظرات

معرفی کتاب در جستجوی صبح؛ جلد دوم

عبدالرحیم جعفری بنیانگذار مؤسسه انتشارات امیرکبیر در کتاب دوجلدی در جستجوی صبح خاطرات خود را از زندگی‌اش، انگیزه و فراز و فرودهای تاسیس انتشارات امیرکبیر و سختی‌ها و چالش‌ها و ماجراهایی را که در چاپ و نشر کتاب‌های مختلف و تعامل با مولفان و نویسندگان مختلف داشته، نوشته است.

درباره عبدالرحیم جعفری

عبدالرحیم جعفری زاده ۱۲۹۸ و درگذشته ۱۳۹۴ تهران، بنیان‌گذار و مدیر سابق انتشارات امیرکبیر، بزرگترین و گسترده ترین موسسه خصوصی چاپ و نشر کتاب در خاورمیانه است. او تا سال ۱۳۸۵ این بنگاه انتشاراتی را مدیریت می‌کرد و پس از آن، سازمات تبلیغات اسلامی بنا به دلایلی موسسه امیرکبیر را تصرف کرد. جعفری در موسسه امیرکبیر ۳۰ سال خدمت کرد و ۲۸۰۰ عنوان کتاب به چاپ رساند و دوازده باب کتابفروشی را راه انداخت او از دایرة المعارف بزرگ اسلامی هم تقدیرنامه دریافت کرد.

خواندن کتاب در جستجوی صبح را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

علاقه‌مندان به خواندن سرگذشت‌نامه‌ها و خاطرات مردان بزرگ ایران‌زمین را به خواندن این کتاب دعوت می‌کنیم.

جملاتی از کتاب در جستجوی صبح، جلد دوم

آقای آریان‌پور خانه کوچکی داشت در خیابان حشمت الدوله. برای معرفی کار خود بعضی از فیشهای حرفهای مختلف فرهنگ را که تهیه کرده بود به من داد تا اهل فن و صاحبان صلاحیت و مترجمان مختلف مطالعه و اظهارنظر کنند که اکثراًکار او را با ایرادهای کوچک و تذکراتی تأیید کردند. آقایان احمد آرام، دکتر محمد معین و خود آقای نجف دریابندری از سرشناس‌ترین آنها بودند.

در اواخر تیرماه ۱۳۴۰ حروفچینی و چاپ کتاب را به چاپخانه تابان به مدیریت آقای احمد صمیمی سفارش دادم و حروف مختلف برای فرهنگ آماده شد. سرپرست قسمت حروفچینی لاتین در چاپخانه تابان جوانی بود ارمنی به نام سورن گالوستیان که به «فرزند انسان» معروف بود. او در کار خود تبحر داشت. بلندبالا بود، با صورتی گرد و سرخ و سفید، و خیلی جدی و زحمتکش.

در مورد این فرهنگ نیز همان گرفتاری حروفچینی و چاپ فرهنگ معین تکرار شد. در سومین حرف الفبا، یعنی حرف C، صفحات کتاب از هزار گذشت، و تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل. پس از تذکرات و پیگیریهای من و مذاکره با آقای آریان‌پور که قرار ما یک فرهنگ دوجلدی هزارصفحه‌ای بود، آقای آریان‌پور آب پاکی را روی دستم ریخت و گفت این فرهنگ چهار جلد هزارصفحه‌ای خواهد شد. ولی پیش‌بینی نمی‌کرد فرهنگ از چهار جلد به پنج جلد و صفحات آن هم به ۶۴۰۰صفحه برسد. پس از پایان چاپ جلد اول در سال ۱۳۴۲ تصمیم گرفتیم این فرهنگ را هم مانند فرهنگ معین پیش‌فروش کنیم. و بهای پیش‌فروش یک دوره چهارجلدی که بعداً به پنج جلد رسید

نظرات کاربران

مشاهده همه (۸)

ماراتن

۱۳۹۸/۰۸/۲۸

این کتاب سندی است از آنچه بودیم، از آنچه داشتیم، از آنچه می‌توانستیم با تکیه بر فرهنگ ایران به آن برسیم اما افسوس که...، صفحه صفحهٔ این کتاب پر از عشق به ایران و فرهنگ ایران است، مانند فیلمی مستند

- بیشتر

ahmad kaviani

۱۳۹۹/۰۱/۰۶

کتابی فوق العاده که درس زندگی می آموزد

soheil

۱۴۰۰/۰۲/۱۹

عزیزی این کتاب رو بهم معرفی و پیشنهاد کرد ، از اون روز این کتاب شد تمام دنیام، تمام اهالی کتاب به آقای جعفری و خدمتاشون بدهکار هستند، روحش شاد و یادش گرامی، با تشکر از طاقچه

ali fattahi

۱۴۰۰/۰۹/۰۱

تلاشها و عشق و امیدها و آرزوهای موسس انتشارات امیرکبیر فقط کتاب بود و کتاب و پایانی اندوهبار حاصل یک عمر زحمت و تلاش عاشق کتاب. اوهم در پایان عمر قدر ندید و درجایی که باید جایگاهی ندادندش. کتاب در

- بیشتر

رعنا

۱۴۰۰/۰۳/۱۰

عبدالرحیم جعفری، نمونه‌ای واقعی از انسان با پشتکار و عزم و اراده قوی. عاشق وطن و خدمت به مردم. تلاشش ستودنی‌ست. جای بسی امیدواری که پسرش، محمدرضا جعفری قدم در راه پدر گذاشته است. یاد و نامش مانا.

کاربر ۲۲۷۴۳۴۱

۱۳۹۹/۱۱/۰۷

انصافا دو جلد کتاب هر چند طولانی بود ولی خیلی چهره های نام آشنا را خوب تصویر میکنند۰۰۰کتاب خوبی بود

محسن ارشدی

۱۴۰۳/۰۸/۱۲

بسیارعالی

2m,z,s

۱۴۰۲/۱۰/۱۲

واقعا روزگار چه بازی‌هایی سر آدم درمیاره .قسمت دوم کتاب پر از دلهره واضطراب بود.جلد سوم رو پیدا نکردم

بریده‌هایی از کتاب

مشاهده همه (۲۳)

پایان داستان را نمی‌دانم، نمی‌دانم که مثل خیلی از رمانها، وقایع، ابتکار عمل را از دست نویسنده می‌گیرند و خود آنطور که می‌خواهند رمان را به پایان می‌برند.

256

آقای امینی از اقوام آیت‌الله خمینی بود و در سالهای قبل از انقلاب، آقای آیت‌الله خمینی هر وقت به تهران می‌آمد منزل آقای امینی بود؛ اگر مریض بود امینی او را نزد دکتر سیاوش شقاقی در همسایگی خانه‌اش که با او دوست بود می‌برد. آقای امینی تعریف می‌کرد: روزی با آقای آیت‌الله خمینی در خانه نشسته بودیم و صبحانه می‌خوردیم که تلفن زنگ زد. آیت الله حاج شیخ مرتضی حائری یزدی بود که از قم تلفن می‌کرد؛ بعد از صحبتهایی که با او کردم، به ایشان گفتم حاج آقا خمینی هم اینجا تشریف دارند؛ آقای حائری گفتند گوشی را بدهید با هم صحبت کنیم؛ خواستم گوشی را به آقای حاج آقا خمینی بدهم، ایشان گوشی تلفن را نگرفتند، گفتند ببینید آقای حائری چه می‌گویند؛ گوشی دست من بود و من مطالب آقای حائری و آقای خمینی را به آنها می‌گفتم. حرفهای تلفنی که تمام شد و گوشی را زمین گذاشتم از آقای خمینی پرسیدم حاج‌آقا چرا خودتان نخواستید با تلفن صحبت کنید؟ فرمودند بیست روزی است تلفن ملی شده، و حرام است من به تلفن دست بزنم.

محسن

شاعر و نویسنده حقیقی مستغنی است، نیازی به پول، جز در حد گذران یک زندگی عادی که آن هم هیچوقت میسر نمی‌شود، در خود احساس نمی‌کند.

محسن

از به‌کار گرفتن وسایل و امکانات نو نیز واهمه‌ای نداشتم. سال ۱۳۵۴ بود که امیرکبیر یک دستگاه کامپیوتر از شرکت دیبا خریداری کرد. امیرکبیر در آن سالها از معدود مؤسسات خصوصی بود که در اداره کارهای اداری و مالی‌اش کامپیوتر به‌کار گرفت، و این کار در میان مؤسسات انتشاراتی کاری بود نو و بی‌سابقه.

آقارحمت

شاهنامه فردوسی یکی از سه اثر حماسی بزرگ جهان است، طبعاً جوشش غرورم بیشتر و علاقه‌ام به سراینده شاهنامه و موضوع آن که ایران و ایرانیان باشد افزون‌تر می‌شد. در ضمنِ فعالیت روزمرّه امیرکبیر و گرداندن چرخهای دستگاه کوچکی که راه انداخته بودم و گاه با زحمت و گاه با سهولت نسبی به راهش ادامه می‌داد، از شاهنامه فردوسی غافل نبودم؛ آرزو می‌کردم روزی دست و بالم آن اندازه باز باشد که بتوانم خدمتی درخور این حماسه بزرگ به هموطنانم تقدیم کنم و روح بلند فردوسی بزرگ را از خود شاد

آقارحمت

اولین نمایشگاه کتاب در ایران را هم امیرکبیر برپا کرد. اندیشه نمایشگاه را خانم و آقای جزنی مطرح کردند، و دکتر خانلری نیز کمک کرد و باشگاه دانشگاه را در اختیارمان گذاشت. و چه بهنگام بود برپایی این نمایشگاه! برپایی نمایشگاه را در مطبوعات اعلام کرده بودیم، و مشتاقان انگار منتظر همین لحظه و همین ابتکار بودند، انگار مدتها بود انتظار چیزی را داشتند که خود نمی‌دانستند چیست، و نمایشگاه ناگهان ظاهر شده بود. آن سال، سال ۱۳۳۷ بود

آقارحمت

دشتی اوایل انقلاب دستگیر شد و او را به زندان قصر بردند ــ هنگام ورود به زندان آقای خلخالی که حاکم شرع و رئیس دادگاه انقلاب بود او را احضار می‌کند و بین آنها سخنانی رد و بدل می‌شود. موضوع سخنان بر سر نامه‌هایی بوده که دشتی سالها قبل از انقلاب به شاه نوشته و او را نصیحت می‌کرده است. بهانه آقای خلخالی این بود که اگر این نامه‌ها را نفرستاده بودی و شاه به نصایح تو گوش نکرده بود این انقلاب زودتر به ثمر می‌نشست و یک سیلی به او می‌زند و دستور می‌دهد او را به یکی از بندها ببرند. پس از چند روزی دشتی که بیمار و تکیده بود پیشنهاد می‌کند که همه دارایی خود را که همان خانه تیغستان و اثاث آن بوده واگذار کند و از زندان آزاد شود.

محسن

پس از انقلاب آریان‌پور به امریکا رفت و در نبودن او «مدرسه عالی ترجمه» مصادره شد و نام آن تبدیل به «دانشگاه علامه طباطبایی» گردید

محسن

هنگامی که من در بازداشت بودم و قبل از اینکه تازه رسیدگان به امیرکبیر وارد شوند، یازده هزار جلد از کتاب برای چندمین بار در قطع پالتویی زیر چاپ بود؛ نماینده آسان‌خوران از آقای افغانی می‌خواهد که بعضی از کلمات کتاب را حذف کند و یا تغییر دهد، ولی آقای افغانی موافقت نمی‌کند و سپس به دستور نماینده مزبور که از افغانی‌ها و خرمشاهی‌ها و یونسی‌ها و بزرگ علوی‌ها و احمد محمودها دل خوشی نداشت همه یازده هزار جلد کتاب به کارخانه مقواسازی ارسال و خمیر می‌شود.

محسن

اطلاعات شهربانی کتاب را توقیف کرده! به بخش مطبوعات شهربانی مراجعه کردم. مسئولش سرهنگی بود که نامش را فراموش کرده‌ام. جریان را از او جویا شدم، پاسخ قانع‌کننده‌ای نشنیدم؛ بی‌اختیار آهنگ صدا را بالا بردم: «این کتاب که چیزی ندارد، کتاب بچه‌هاست!» سرهنگ گفت: «بله، حق با شماست، ولی همکاران ما معتقدند که این کتاب در تجلیل از خسرو گلسرخی است!» ماتم برد! پرسیدم: «به چه دلیل؟» گفت: «خوب دیگر، از اسمش پیدا است: بوته گل سرخ؛ قطعاً بی‌ارتباط نیست!» سبحان‌الله! آدم چه بگوید؟ در کشوری که کار فرهنگ را به سرهنگ می‌سپارند، چه می‌توانی بگویی؟

محسن

آکواریوم‌ های پیونگ یانگ

کانگ چول-هوان

در جستجوی صبح؛ جلد اول