دانلود و خرید کتاب داستان مکثِ منگ

هر چی که هستیم و می‌شویم به همان خشت اول، یعنی به کودکی، ربط دارد. کودکی یعنی پشت صحنۀ زندگی. در پشت صحنه تمرین کرده‌ایم، یاد گرفته‌ایم، مشاهده کرده‌ایم، کارگردانی شده‌ایم، چهره‌پردازی شده‌ایم، و حالا روی صحنه در بزرگسالی به ایفای نقشی می‌پردازیم که آموخته بودیمش. وقتی پشت صحنه آرام و آسوده نباشد تمرکز بازیگر روی صحنه به‌هم خواهد خورد. «مکثِ منگ»، داستان یک واگویه و هذیان است که در قالب تداعی رخ می‌دهد. منظور از «مکثِ منگ»، یادآوریِ خاطرات پراکنده در حالتِ خلسه است و در این مرور، موضع شخصیت داستان، نسبت به تهران و مختصات و ویژگی‌هایش بازگو می‌شود. زمانِ روایت داستان دهۀ ٨٠ است. داریوش جوانمهر، جوانِ روزنامه‌نگاری است که در دهۀ سوم عمر خود در تهران، از وضعیّت خود و اطرافش گزارش می‌دهد. اعضای خانوادۀ خود را معرفی و موضع هر کدام از آن‌ها را نسبت به تهران و اتفاقات آن، از اواسط دهۀ پنجاه تا اواخر دهۀ هشتاد روایت می‌کند و در این میان، ترانه‌ها و اشعار در خلال داستان، موجب تلنگر برای به یادآوردن و یا پیش بُردن داستان می‌شوند. امّا زیرمتن داستانِ «مکثِ منگ»، نقش برهم‌خوردنِ بافت شهری در کیفیّت زندگی و حتّی سرنوشت شهروندان است. در قصه با موقعیت‌هایی روبه رو می‌شویم که انسان‌ها حتّی از خودشان هم غافلگیر می‌شوند. رفتارهایی که از بعضی آدم‌ها با توجه به شناختی که ازشان داریم، بسیار بعید به نظر می‌آید امّا خودشان را نیز به حیرت وا می‌دارد.