کتاب جوکس

«جوکس» داستان چند جوان دانشجوی ارشد است که با هم هم‌خانه بوده‌اند. از آن دسته جوان‌های معترض و باهوشی که شرایط جامعه را برنمی‌تابند و برای اعتراض به وضع موجود به خودتباهی رو می‌آوند. محمد، امیر و سینا. داستان از انجا آغاز می‌شود که سینا با محمد تماس می گیرد و از او می خواهد هرچه سریعتر خودش را به او برساند. محمد که در کلاس درس و در آستانه یک امتحان مهم است به ناچار کلاس را ترک می‌کند و بعد از مدتی معطلی در حراست دانشگاه که در سالن او را گیرمی‌اندازد، خود را به سینا می‌رساند، سینا به او می گوید که دو هفت است از امیر بی‌خبر است و با توجه به سابقه خودکشی ای که امیر دارد، نمی‌تواند این غیبت طولانی مدت را نادیده بگیرد بنابراین جستجوی امیر آغاز می‌شود و در این میان اتفاقات دیگری رخ می‌دهد: «خب میگی چیکار کنیم؟!» «بریم دنبالش بگردیم.» «مارو مَچل کرده این بابا. توام الکی فاز گرفتی!» دست برد لای موهایش و «من میگم یه وقت اتفاقی نیفتاده باشه براش.» «اگه اتفاقی براش می‌خواست بیفته، توی این سه چهار سال می‌افتاد. اون مُردنی نیست. خودتم خوب می‌دونی!» نه اینکه من هم دلم بخواهد که او بمیرد! نه! ولی خب دیگر این فازها دیگر آدم را خسته می‌کند. من بیشتر تا سی سالگی نمی‌خواهم زندگی کنم و این دنیا پوچ است و از این پُزهای صادق هدایتی. قید درس را زد و رفت سربازی. آن هم به زور تمام کرد و با چندتا آشنابازی منتقلش کردند همین تهران. پادگان فاطمی. آنجا هم که پست نمی‌داد و کار نمی‌کرد. صبح تا ظهر توی میدان سان برای خودش می‌نشست و تهش هم خسته می‌شد، می‌رفت برای خودش یک چرخی می‌زد تا ولش کنند و بیاید خانه یک ناهاری بخورد و استراحت کند. عصرها هم می‌رفت کافه کار می‌کرد. یعنی هنوز هم می‌کند.» «جوکس» رمانی شهری و ماجراجویانه است. سراغ دغدغه‌ها و حرف‌ دل آدم‌های نیمه‌ دوم دهه شصت رفته است که حالا بزرگ شده‌اند. دنبال آرزوها و رویاهایشان می‌گردنند و پیدایشان نمی‌کنند و مدام به سوال و تناقض برمی‌خورند. آنها به دنبال دوستشان می‌گردند اما انگار تکه‌ای از خودشان هم گم شده است که در یک نیمروز آنها را راهی خیابان‌ها و آدم‌ها می‌کند تا جستجویش کنند.