کتاب پاریس، من و آن ماهی...!

«پاریس، من و آن ماهی»، اولین مجموعه داستان ناهید رحمدل است. این مجموعه درواقع ماجراهای سفر راوی به پاریس است که با چاشنی توامان خیال و واقعیت و طنز آمیخته، از مرگ و تباهی و یاس شروع می‌شود و در خاتمه به زندگی و امید می‌رسد. از نویسنده پیش از این، کتاب «ققنوس صنعت چاپ ایران» منتشر شده که به زندگی مهدی گلستانیان، پیشکسوت صنعت چاپ می‌پردازد. رحمدل اصول و مبانی قصه‌نویسی را در کارگاه‌های سیامک گلشیری گذرانده است. بخشی از کتاب: «امکان نداشت پرلاشز۱۴ نرفته پاریس را ترک کنم. مگر می‌شد؟ از وقتی یادم می‌آید محو عکسی بودم که در آلبوم عمویم دیده بودم. یک قبر هرمی‌شکل سیاه‌رنگ و یک جغد. آن جغد مرا برد تا بوف کور هدایت که بعدها چندین بار بخوانمش و نفهمم چه ربطی به خودکشی داشته و چرا می‌گفتند هرکسی این داستان را خوانده خودش را کشته؟ و بعد مرا برد تا خود هدایت که تمام کتاب‌هایش را بخوانم و شیفته‌اش بشوم تا جایی که آرزو کنم روزی بتوانم سر قبرش بروم و آن جغد را ببینم. عمویم می‌گفت که آن قبر سیاه‌رنگ در جایی به اسم پرلاشز در پاریس است. و من که مجذوب آن جغد و آن فضای عجیب مرموز عکس بودم با تکرارحفظ کردم: «پرلاشز، پرلاشز»... پر مثل پَر، لاشز هم مثل لاشه. در نوجوانی آن عکس باعث شد رؤیایی بسازم این‌جوری: قبرستانی مثل یک فیلم ترسناک در جنگل کمی دور از شهر خلوت و تاریک پر از رمزوراز و تنهایی و مرگ و ناامنی. اما هر چه این وهم گسترده‌ترمی شد رغبت من به دیدنش بیشتر می‌شد. انگار همهٔ ارواح آنجا منتظرم هستند و به‌جای اینکه بترسم، راغب‌تر می‌شدم. فضای آن حوالی را مثل فضای داستان بوف کور تجسم می‌کردم. یک جای نیمه‌بیابانی و سوت‌وکور و جنگلی. حتی فکر نکردم مگر می‌شود که قبرستان بزرگان ادب و هنر در جایی آن هم فرانسه متروکه بماند؟»