با کد تخفیف OFF30 اولین کتاب الکترونیکی یا صوتی‌ات را با ۳۰٪ تخفیف از طاقچه دریافت کن.

کتاب آنچه هست را دوست بداریم؛ چهار پرسشی که زندگی‌تان را دگرگون خواهد کرد

نویسنده:بایرون کیتی ، استیون میچل

مترجم:احمد بردبار

انتشارات:نشر روزگار

دسته‌بندی:

امتیاز:

۴.۵از ۸ رأیخواندن نظرات

۴٫۵

(۸)

خواندن نظرات

معرفی کتاب آنچه هست را دوست بداریم؛ چهار پرسشی که زندگی‌تان را دگرگون خواهد کرد

«آنچه هست را دوست بداریم» نوشته بایرون کیتی و استیون میچل به چهار پرسشی که زندگی‌تان را دگرگون خواهد کرد، پاسخ می‌دهد. هسته‌ی اصلی‌ کتاب آشنایی با آن‌چه هست، یعنی‌ واقعیت است. این که بتوانیم واقعیت را در زندگی‌ روزمره، آن‌طورکه هست ببینیم، شناسایی کنیم و موجودیت آن را به‌عنوان «واقعیت موجود» بپذیریم بدون آن‌که آن را به درست یا غلط تعبیر کنیم. این کتاب کمک می‌کند تا توانایی تشخیص بین واقعیت و غیر واقعیت را به دست آوریم. «غیر واقعیت» خود را به شکل ایده، آرزو و خواسته نشان می‌دهد و در نقطه‌ی مقابل «آنچه هست»، قرار می‌گیرد. واقعیت آن چیزی است که هست و با خواست ما تغییر نمی‌پذیرد؛ بنابراین درگیری ما با واقعیت از آن‌جا آغاز می‌شود که می‌خواهیم آن را مطابق با تصور خود تغییر دهیم؛ آن‌چه یک‌بار رخ‌ داده دیگر قابل ‌برگشت و تغییر و اصلاح نیست. پس چاره چیست؟ آیا می‌توان واقعیت را پذیرفت بی‌آن‌که با آن موافق یا مخالف باشیم و موجودیت آن را بدون هرگونه نظر و فرضیه و برداشتی بپذیریم؟ در این حالت چه اتفاقی‌ در ذهن ما می‌افتد؟ آیا ذهن چاره‌ای جز سکوت و خاموشی دارد ؟ با خواندن این اثر پاسخ این پرسش‌های زندگی خود را بیابید.

نظرات کاربران

مشاهده همه (۱)

کاربر ۱۴۷۶۶۰۳

۱۳۹۹/۰۶/۲۴

در این سادگی کتاب خیلی خوبیه فقط دوستان سادگی کتاب گولتون نزنه فقط تمرینات کتابو به مدت یک هفته انجام بدید مطمئن باشید تاثیرش متوجه میشید

بریده‌هایی از کتاب

مشاهده همه (۹)

هیچ‌‌چیزی هیجان- ‌انگیزتر از دوست داشتن آن چه هست نیست.

بانوی کتابخوان

پیشگفتار استیون میچل هر چه ما خود و احساسمان را روشن‌تر درک کنیم، به همان نسبت «آن‌چه هست» را بیشتر دوست خواهیم داشت. بر اساس گفته‌ای از اسپینوزا( قرن ۱۷ )

پرنیان

داستان تو، هویت توست و تو تقریباً هر کاری می‌کنی‌ تا ثابت کنی‌ که حقیقت دارد. اگر چیزی تو را ناراحت کرد، دلایلت را بنویس و آن‌ها را بازبینی کن. بازبینی خویش، تنها راهی است که می‌تواند به درون این گونه تصورات قدیمی ما نفوذ کند.

پرنیان

پرسش: اگر بیش ‌از اندازه در رنج باشم، باید بازهم «کار» را انجام دهم؟ جواب: وقتی‌ رنج می‌کشیم، یعنی‌ این‌که به باوری عمیقاً ریشه‌دار چسبیده‌ایم... این حالتی روانی است که به آن چه آن را درست می‌پنداریم، چشم‌بسته می‌چسبیم. در این حالت، بازبینی از روی عشق برای یافتن حقیقت بسیار دشوار است، چراکه ما در داستانمان عمیقاً گیر افتاده‌ایم. داستان تو، هویت توست و تو تقریباً هر کاری می‌کنی‌ تا ثابت کنی‌ که حقیقت دارد.

Sajjad Khodadadi

اگر من با واقعیت، درهرموردی که باشد وارد جنگ بشوم، فقط می‌توانم بازنده باشم

کاربر ۱۳۸۷۳۹۰

هرگاه‌ ما به‌جای حقیقت، به فکرهایمان باور داشته باشیم، احساساتی‌ از استرس را تجربه می‌کنیم که رنج نامیده می‌شود. رنج یک زنگ خطر طبیعی است که به ما هشدار می‌دهد که از مرکز خود (نقطه تعادل) خارج ‌شده‌ایم. اگر ما به این موضوع توجه نکنیم، سرانجام رنج را به‌عنوان بخشی جدایی‌ناپذیر از زندگی‌ می‌پذیریم؛ گرچه می‌‌تواند این‌گونه نباشد.

پرنیان

کیتی همیشه می‌گوید: «رنج کشیدن یک انتخاب داوطلبانه است». هرگاه متوجه احساس ناخوشایندی، چه از گونه‌ی سبک یا سنگین‌ آن مانند سوگواری، خشم یا ناامیدی بشویم، می‌توانیم مطمئن باشیم که یک فکر معین باعث واکنش در ما شده است. چه ما نسبت به آن آگاه باشیم یا نباشیم. برای پایان دادن به فشارهای روحی کافی است که تنها فکر پس‌زمینه را بازبینی کرد و هرکسی‌ می‌تواند با یک برگه کاغذ و یک ‌قلم این کار را انجام دهد. «کار» The Work از چهار پرسش تشکیل‌ شده است که در ادامه با آن‌ها آشنا خواهید شد. این پرسش‌ها به ما نشان خواهند داد که کجا فکرها برای ما مناسب نیستند. به‌وسیله‌ی این جریان -که کیتی آن‌ را بازبینی‌ می‌‌نامد -کشف می‌کنیم که همه‌ی تصورات و داوری‌هایی که به آن‌ها اعتقاد داریم یا آن‌ها را بدیهی‌ می‌دانیم، تنها شکل نادرستی از واقعیت را به نمایش می‌گذارند.

پرنیان

حتی دردهای فیزیکی‌ ما نیز واقعی‌ نیستند. آن‌ها داستان‌هایی از گذشته هستند که هیچ‌وقت به بالا( سطح آگاهی‌ )نمی‌آیند و همیشه در نیمه‌راه باقی‌ می‌مانند؛ اما آدم‌ها از آن اطلاعی ندارند. نوه‌ام وقتی‌ سه‌ساله بود، روزی به زمین خورد و زانویش کمی کبود شد و شروع کرد به گریه. وقتی‌ به من نگاه کرد، به او گفتم: عزیزم! الآن داره یادت میاد که چه طور زمین خوردی و دردت اومد؟ و فوری گریه‌اش قطع شد.

Sajjad Khodadadi

او بدون این که بداند، از خودش خارج‌شده است. حالا «کار» این نشان‌‌ها را به‌عنوان مجوزی برای بازگشت به خود به او می‌دهد. همه‌‌چیز برمی‌گردد به یک‌چیز (به یک کل). هیچ‌چیز برمی‌گردد به هیچ‌چیز.

Sajjad Khodadadi

گام‌های آگاهی: از آیین «آورندگان نور» تا هنر «بازآفرینی»

ریحانه فرهنگی

هر جا روید مقصد همان‌جاست