دانلود و خرید کتاب مرد سلول شماره ۵؛ روایتی داستانی از زندگی شهید دکتر علی شریعتی (قهرمانان انقلاب ۶)

«آنان که رفتند، کاری حسینی کردند. آنان که ماندند، باید کاری زینبی کنند؛ وگرنه یزیدی‌اند.»

ناگهان چشمان بی‌رمق دختر به سمت سلّول دکتر حرکت کرد. بعد تمام توانش را جمع کرد و با صدایی آمیخته به ناله گفت:‌ «استاد، من از نسل فاطمه‌ام!» و از هوش رفت.

‌ حمید، می‌دونی یاد چی افتادم؟ علی می‌گفت توی زندون وقتی آقاجون رو دیدم، خیلی شکسته شده بود. خیلی اذیّتش کرده بودن. وقتی رسیدم، من رو نشناخت. توی گوشش گفتم: آقاجون، منم علی. آقاجون گریه کرد و من رو بوسید. وقتی می‌رفت، از پشت سر نگاهش می‌کردم. حسین‌زاده، مأمور ساواک، گفت: «به چی نگاه می‌کنی؟» گفتم: «به چهارده قرن مظلومیت تشیّع.» الان که علی رو از دور دیدم، همون جمله توی ذهنم دوید.

اگر می‌توانی، بمیران،‌ و اگر نمی‌توانی، بمیر.

یه نویسندهٔ فرانسوی می‌گه: «اگر یک آدم افلیج، قهرمان مسابقهٔ دو نشه، خودش مسئوله.»

«ارزش عمیق هرکس، به اندازهٔ حرف‌هایی است که برای نگفتن دارد.»