دانلود کتاب هنر و رسانه

اگر کسی را بی‌دلیل برای خودمان بزرگ کنیم، راه تفکر خود را بسته‌ایم.

امیرالمومنین (ع) می‌فرمایند: «إِجتِنابُ السَّیئاتِ أولی مِن إِکتِسابِ الحَسَناتِ، خطا نکردن، از کار خوب کردن مهم‌تر است».

در آن مجلس رو به امام صادق (ع) کرد و گفت: چرا وقتی دوستان شما در جلسه‌ای می‌نشینند، نمی‌توانند عقیده‌شان را مخفی کنند، و در همان جلسهٔ اول زود ولایت‌شان را لو می‌دهند؟ امام هم نه گذاشت و نه برداشت، جواب را گذاشت در کاسهٔ آن ملعون و فرمود: «لِحَلَاوَة الْإِیمَانِ فِی صُدُورِهِمْ» به خاطر شدت شیرینی ایمان در سینه‌هایشان است. نمی‌توانند خودشان را نگه دارند.

اگر امروز در جهان می‌توانند مسلمانان را تروریست معرفی کنند، چون ما رزمنده‌ها و فرهنگ جهاد جاری در دفاع مقدس را به جهانیان عرضه نکرده‌ایم؛ عُرضهٔ این‌کار را نداشتیم. آینده روشن خواهد کرد که تاریخ، هنرمندان این عصر را چگونه محاکمه خواهد کرد.

اگر رسانه بخواهد منویات امام (ره) و مقام معظم رهبری را پیاده کند، باید مدیرانی داشته باشد که لااقل از چهار آگاهی اساسی برخوردار باشند. اولاً در حد اطمینان برانگیزی، اسلام‌شناس باشند. مثلاً از بُن دندان خط فکری امام (ره) را درک کرده باشند. و منویات مقام معظم رهبری را عمیقاً بفهمند. ثانیاً انسان‌شناس باشند؛ اعم از فردی و اجتماعی. باید مخاطب رسانه را بشناسند. عالمانه از جامعه و انسان مخاطب خبر داشته باشند. ثالثاً رسانه‌شناس باشند، و کارکردهای رسانه را بشناسند. البته نه آن‌گونه که غربی‌ها برای ما دیکته کرده‌اند، بلکه شناختی عمیق از کارکردهای رسانه بر مبنای شرایط، مقتضیات و نیازهای امروز جامعه. رابعاً هنرشناس و یا هنرمند باشند، و حتماً هنرمندان را هم بشناسند.

مرحوم شاه‌آبادی فرموده بودند: «روح‌الله، واقعاً روح‌الله است. نشد یک روز ببینم که ایشان بعد از بسم‌الله در درس حاضر باشد. همیشه پیش از آن که بسم‌الله را بگویم حاضر بوده است.» و همچنین می‌فرمودند: «من شاگردی دارم به نام آقا روح‌الله که اگر به او تنها چند دقیقه درس بدهم، نمی‌گوید کم است، و اگر چند ساعت هم درس بدهم، نمی‌گوید کافی است.»

«تنها هنری مورد قبول قرآن است که صیقل دهندهٔ اسلام ناب محمدی ـ صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم ـ، اسلام ائمهٔ هدی ـ‌علیهم‌السلام‌ـ، اسلام فقرای دردمند، اسلام پابرهنگان، اسلام تازیانه‌خوردگانِ تاریخِ تلخ و شرم‌آور محرومیت‌ها باشد.»

هر جایی در صحبت‌های حضرت امام (ره)، یا در صحبت‌های مقام معظم رهبری مقایسه‌ای دیدید که کدام از کدام مهم‌تر است، آن را به عنوان یک گوهر نگه دارید، و از کنارش به سادگی نگذرید.

«باید وزارت خارجه کوشش کند تا سفارتخانه‌ها نشریات تبلیغی داشته باشند و چهرهٔ نورانی اسلام را برای جهانیان روشن نمایند؛ که اگر این چهره با آن جمال جمیل که قرآن و سنت در همه ابعاد به آن دعوت کرده، از زیر نقاب مخالفان اسلام و کج‌فهمی‌های دوستان خودنمایی نماید، اسلامْ جهان‌گیر خواهد شد و پرچم پرافتخار آن در همه‌جا به اهتزاز خواهد آمد. چه مصیبت‌بار و غم‌انگیز است که مسلمانان متاعی دارند که از صدر عالم تا نهایت آن نظیر ندارد، نتوانسته‌اند این گوهر گرانبها را که هر انسانی به فطرت آزادِ خود، طالب آن است عرضه کنند؛ بلکه خود نیز از آن غافل و به آن جاهلند و گاهی از آن فراری‌اند!»

اساساً در کار تبلیغی هر چه مخاطبان را دستِ‌کم بگیریم به نوعی در جهت تضعیف آنها عمل خواهیم کرد و هر چه آنان را دست بالا بگیریم در جهت رشد آنها قدم برداشته‌ایم و مخاطبان را به جلو سوق داده‌ایم. این نگاهی است که احساس می‌شود هم اکنون در برنامه‌ریزی‌ها و تولیدات رسانه حاکم نیست.