کتاب هنر و رسانه

اگر کسی را بی‌دلیل برای خودمان بزرگ کنیم، راه تفکر خود را بسته‌ایم.

در آن مجلس رو به امام صادق (ع) کرد و گفت: چرا وقتی دوستان شما در جلسه‌ای می‌نشینند، نمی‌توانند عقیده‌شان را مخفی کنند، و در همان جلسهٔ اول زود ولایت‌شان را لو می‌دهند؟ امام هم نه گذاشت و نه برداشت، جواب را گذاشت در کاسهٔ آن ملعون و فرمود: «لِحَلَاوَة الْإِیمَانِ فِی صُدُورِهِمْ» به خاطر شدت شیرینی ایمان در سینه‌هایشان است. نمی‌توانند خودشان را نگه دارند.

امیرالمومنین (ع) می‌فرمایند: «إِجتِنابُ السَّیئاتِ أولی مِن إِکتِسابِ الحَسَناتِ، خطا نکردن، از کار خوب کردن مهم‌تر است».

اگر امروز در جهان می‌توانند مسلمانان را تروریست معرفی کنند، چون ما رزمنده‌ها و فرهنگ جهاد جاری در دفاع مقدس را به جهانیان عرضه نکرده‌ایم؛ عُرضهٔ این‌کار را نداشتیم. آینده روشن خواهد کرد که تاریخ، هنرمندان این عصر را چگونه محاکمه خواهد کرد.

اگر رسانه بخواهد منویات امام (ره) و مقام معظم رهبری را پیاده کند، باید مدیرانی داشته باشد که لااقل از چهار آگاهی اساسی برخوردار باشند. اولاً در حد اطمینان برانگیزی، اسلام‌شناس باشند. مثلاً از بُن دندان خط فکری امام (ره) را درک کرده باشند. و منویات مقام معظم رهبری را عمیقاً بفهمند. ثانیاً انسان‌شناس باشند؛ اعم از فردی و اجتماعی. باید مخاطب رسانه را بشناسند. عالمانه از جامعه و انسان مخاطب خبر داشته باشند. ثالثاً رسانه‌شناس باشند، و کارکردهای رسانه را بشناسند. البته نه آن‌گونه که غربی‌ها برای ما دیکته کرده‌اند، بلکه شناختی عمیق از کارکردهای رسانه بر مبنای شرایط، مقتضیات و نیازهای امروز جامعه. رابعاً هنرشناس و یا هنرمند باشند، و حتماً هنرمندان را هم بشناسند.

مرحوم شاه‌آبادی فرموده بودند: «روح‌الله، واقعاً روح‌الله است. نشد یک روز ببینم که ایشان بعد از بسم‌الله در درس حاضر باشد. همیشه پیش از آن که بسم‌الله را بگویم حاضر بوده است.» و همچنین می‌فرمودند: «من شاگردی دارم به نام آقا روح‌الله که اگر به او تنها چند دقیقه درس بدهم، نمی‌گوید کم است، و اگر چند ساعت هم درس بدهم، نمی‌گوید کافی است.»

هر انسان عاقلی، یکی از کارهای بسیار مهمی که باید انجام دهد، تشخیص «الأهمّ فالأهمّ» است، و اِلا مهمّات را همه تشخیص می‌دهند

و ما که می‌گوییم اسلام را ما می‌خواهیم صادر کنیم، معنایش این نیست که ما سوار طیاره بشویم و بریزیم به ممالک دیگر. یک همچو چیزی نه ما گفتیم و نه ما می‌توانیم. اما آنکه ما می‌توانیم این است که به وسیله دستگاه‌هایی که داریم، به وسیله همین صداوسیما، به وسیله مطبوعات، به وسیله گروه‌هایی که در خارج می‌روند، اسلام را آن طوری که هست معرفی کنیم. اگر آن طوری که هست معرفی بشود، مورد قبول همه خواهد شد. بشر به فطرتش [که] یک فطرت سالم است، اگر یک چیزی را القا بکنند، روی فطرت سالم خودش قبول می‌کند و قدرتمندها از همین معنا می‌ترسند.

اساساً در کار تبلیغی هر چه مخاطبان را دستِ‌کم بگیریم به نوعی در جهت تضعیف آنها عمل خواهیم کرد و هر چه آنان را دست بالا بگیریم در جهت رشد آنها قدم برداشته‌ایم و مخاطبان را به جلو سوق داده‌ایم. این نگاهی است که احساس می‌شود هم اکنون در برنامه‌ریزی‌ها و تولیدات رسانه حاکم نیست.

هر جایی در صحبت‌های حضرت امام (ره)، یا در صحبت‌های مقام معظم رهبری مقایسه‌ای دیدید که کدام از کدام مهم‌تر است، آن را به عنوان یک گوهر نگه دارید، و از کنارش به سادگی نگذرید.