کتاب زوج‌درمانی خیانت

یک درگیری عاطفی یا رمانتیک یا جنسی مخفیانه است که تعهد به‌یک رابطهٔ منحصر به‌فرد را خدشه‌دار می‌کند.

بیشتر جوامع مرد را به‌عنوان کسی پذیرفته‌اند که خیانت می‌کند.

زوج‌هایی که سابقهٔ یک معاشقهٔ خارج از ازدواج را داشته‌اند کم نیستند.

خصوصیات معین یک همسر آسیب‌دیده نیز روی واکنش زوج به خیانت اثر دارد. برای مثال تجربه‌های بالینی گلس و رایت آن‌ها را به این بررسی سوق داده است که واکنش‌های همسر آسیب‌دیده بر اثر خیانت شدیدتر خواهد بود اگر وی دارای مشکلاتی در رابطه با عزت‌نفس و اعتماد قبل از خیانت باشد. علاوه بر این نشان داده‌اند که شدت و وخامت واکنش زمانی تشدید می‌شود که همسر آسیب‌دیده دارای فرضیات قوی‌ای در مورد عدم تعهد همسرش به‌جنبهٔ تک‌همسری در قرارداد ازدواج باشد. در نتیجه قدرت نسبی این فرضیات در رابطه با تعهد همسری که مرتکب خیانت شده است می‌تواند بر درجهٔ آسیب دیدن وی از فاش شدن خیانت، تأثیر بگذارد.

در نهایت فاکتورهای کلی‌تر، مانند ماهیت خیانت و رفتار همسر خائن، نیز می‌تواند بر خروجی‌های فردی و رابطه‌ای یک خیانت اثر بگذارد. برای مثال زمانی‌که تهدید خیانت ادامه پیدا می‌کند از آنجا که فرد مرتکب‌شونده در تماس با همسر خیانت‌دیده‌اش قرار دارد، فرد آسیب‌دیده ممکن است یک واکنش آسیبی شدیدتر و طولانی‌تری را تجربه نماید زیرا تهدید به خیانتِ دوباره، مانع احتمالِ ایجادِ دوبارهٔ حس امنیت در وی می‌شود (گلاس و رایت، ۱۹۹۷).

۳؛ لاوسون، ۱۹۸۸) با این‌حال نرخ‌های طلاق بالاتر ناشی از خیانت یک زن می‌تواند نه تنها به‌دلیل پذیرفته شدن خیانت مرد در جوامع باشد بلکه به‌دلیل خصوصیات خیانت‌هایی باشد که در آن‌ها زن شرکت می‌کند. (آلن و دیگران، ۲۰۰۵) مسلماً زنان بیشتر از مردان می‌توانند خیانت‌های خود را در ماهیت عاطفی مشخص سازند و به‌نظر می‌رسد که تفکیک درگیری جنسی را از وابستگی عاطفی مشکل می‌دانند. (بنفیلد و مک‌کیب، ۲۰۰۲؛ گلاس و رایت، ۱۹۸۵) بنابراین زنان بیشتر احتمال دارد که به فرد خیانتشان وابسته شوند تا رابطهٔ دوسویه و عدم رضایت را با رابطهٔ متعهد فعلی‌شان تجربه نمایند و احساس غم و افسردگی و پشیمانی بیشتری به‌محض ورود به درمان احساس کنند. درمانگر باید از این احتمالاًت آگاه باشد و این‌ها را همان ابتدای درمان شناسایی نماید.

سپس برخی خصوصیات همسر مرتکب‌شونده نشان دهندهٔ این است که‌یک زوج نهایتا از وقوع خیانت با موفقیت عبور می‌کند یا خیر. مخصوصاَ جنسیت مرتکب‌شونده نقش مهمی در نحوهٔ اثر خیانت بر هر دو همسر و همچنین خروجی (عاقبت) رابطه ایفا می‌کند. زنی که مرتکب خیانت می‌شود بیشتر از یک مرد احتمال دارد که دچار احساس گناه شود. (اسپنیر و مارگولیس، ۱۹۸۳) علاوه بر این اگر یک زن دچار خیانت شود افسردگی در هر دو همسر می‌تواند رخ دهد. (بیچ و دیگران، ۱۹۸۵). برخی محققین نشان داده‌اند که احساس گناه و افسردگی زمانی بیشتر شایع است که زن مرتکب خیانت شود زیرا بیشتر جوامع مرد را به‌عنوان کسی پذیرفته‌اند که خیانت می‌کند. (اتوود و سیفر، ۱۹۹۷؛ لوسترمن، ۱۹۹۷؛ مکی و ایمرمن، ۲۰۰۱)

گرچه مدارک کمی وجود دارد که نشان می‌دهد چه نوع افشایی با توجه به خیانت، سودمند است، برخی تحقیقات نشان داده است که به‌محض اینکه خیانت فاش شود، پاسخ‌گویی به سؤالات همسر آسیب‌دیده در مورد خیانت، به فرد مرتکب‌شده کمک می‌کند تا به حس پیش‌بینی و کنترل همسرش روی رابطه‌شان تکیه کند. (آلن و دیگران، ۲۰۰۵)

علاوه بر این خیلی‌ها دراین زمینه عقیده دارند که توانایی یک زوج در بحث در مورد خیانت و مقدمه‌های آن با یکدیگر یک شاخص پیش‌بینی خوب برای بازیابی است. (گلاس، ۲۰۰۲؛ گوردون، باوکوم و اسنایدر، ۲۰۰۰؛ واوگن، ۲۰۰۲)

همچنین افرادی که بیشتر از ازدواجشان راضی هستند بیشتر احتمال دارند از یک خیانت پشیمان شوند و درکل ندامت بیشتر می‌تواند باعث بهبود تأثیرگذاری زوج‌درمانی شود. (آلن و باوکوم، ۲۰۰۵)، همچنین تعهد کمتر به پیش بردن ازدواج، و رضایتمندی کمتر از ازدواج همگی باعث افزایش شانس طلاق زوج پس از خیانت می‌شود. (بلومشتین و شوارتز، ۱۹۸۳؛ بونک، ۱۹۸۷، گلاس، ۲۰۰۳)

اسنایدر، ۲۰۰۴) گرچه خیانت اغلب برای افراد و روابطشان مخرب است، برخی افراد می‌توانند این طوفان احساسی خاص را بهتر از سایرین پشت سر بگذارند. ما دریافته‌ایم که تعدادی از فاکتورها در رابطه با روابط زوج، در زوج آسیب‌دیده، زوج مرتکب خیانت و سایر فاکتورهای مربوطه مانند ماهیت خود خیانت می‌تواند بر توانایی زوج در بازیابی از آن مؤثر باشند. (آلن، اتکینز، باوکوم، اسنایدر، گوردون و گلاس، ۲۰۰۵)

خارج از ازدواج اغلب منجر به نتایج زناشویی منفی، مانند تنش‌های زناشویی، سطوح کاهش یافتهٔ تعهد، پیچیدگی، خشونت، و طلاق می‌شود. (آماتو و راجرز، ۱۹۹۷؛ بیچ، ژوریلس و اولری، ۱۹۸۵؛ دالی و ویلسون، ۱۹۸۸؛ جانوس و جانوس، ۱۹۹۳، لاوسون و سامسون، ۱۹۹۸)

تعریف‌های بخشش معمولاً شامل سه جزء است: ۱. به‌دست آوردن یک دیدگاه متعادل‌تر نسبت به مرتکب‌شونده و اتفاق ۲. کاهش اثر منفی روی مرتکب‌شونده که همراه با افزایش دلسوزی است ۳. گذشتن از حق تنبیه مرتکب‌شونده و یا تقاضای جبران (قصاص).

ارزیابی‌های مطالعاتی روی این درمان‌ها نشان‌دهندهٔ سطوح افزایش یافتهٔ همدلی و احساسات مثبت است. (فریمن و انرایت، ۱۹۹۶؛ ورتینگتون، ۲۰۰۵)

مداخله‌های بخششی نیز مشابه به درمان‌های آسیبی در روش‌هایی است که برای کمک به افرادی به کار می‌رود که در گذشته با خیانت‌های میان‌فردی آسیب‌دیده‌اند. این مداخله‌های که با تمرکز روی کمک به افراد است به کشف فاکتورهایی می‌پردازد که خیانت را احاطه کرده‌اند و در نتیجه درک بیشتری از دلیل وقوع خیانت می‌دهد.

آسیب، تلاش می‌کنند تا دید بیماران را در بارهٔ طرز کار دنیا بازسازی نمایند و به آن‌ها کمک کنند تا حس کنترل خود را روی زندگیشان دوباره به‌دست آورند. (کالهون و رزیک، ۱۹۹۳؛ فوا و کوزاک، ۱۹۸۶)

برخلاف مطالعات غنی و زیاد در این موضوع در حوزهٔ کمک به خود، (آبراهام اسپرینگ، ۱۹۹۶؛ گلاس، ۲۰۰۳؛ لوسترمن، ۱۹۹۸، اسنایدر، باوکوم و گوردون، ۲۰۰۷) پزشکان هنوز عواقب بعدی یک خیانت را به‌طور آشکار در زوج‌درمانی را جز درمان‌هایی که بسیار مشکل کنترل می‌شود گزارش می‌کنند. برای مثال در یک مقاله درمانگرها درمان روابط زوج‌هایی که معاشقه‌های خارج از ازدواج راتجربه کرده‌اند را به‌صورت سومین مسئلهٔ سخت، بعد از احساس عدم دوست داشتن و دائم‌الخمر بودن در امر ازدواج معرفی و رتبه‌بندی کرده‌اند. (ویسمن و دیگران، ۱۹۹۷)

با این رواج درگیری‌های خارج از ازدواج و پتانسیل گستردهٔ آن برای یک رابطهٔ درون ازدواج، غافلگیرکننده نیست که تقریبا ۳۰% زوج‌ها درمان ازدواج را به‌دلیل اثرات یک خیانت آغاز می‌کنند. (گلاس و رایت، ۱۹۸۸؛ گرین لی و لوستینگ، ۱۹۷۴؛ ویسمن، دیکسون و جانسون، ۱۹۹۷)

خیانت همچنین متداول‌ترین دلیل برای خاتمهٔ ازدواج است و زوج‌هایی که مرتکب خیانت شده‌اند دو برابر احتمال طلاق در آن‌ها وجود دارد. (آماتو و راجرز، ۱۹۹۷، اتکینز، باوکوم و جیکوبسون، ۲۰۰۱)