بریده‌هایی از کتاب زوج‌درمانی خیانت

بیشتر جوامع مرد را به‌عنوان کسی پذیرفته‌اند که خیانت می‌کند.

یک درگیری عاطفی یا رمانتیک یا جنسی مخفیانه است که تعهد به‌یک رابطهٔ منحصر به‌فرد را خدشه‌دار می‌کند.

زوج‌هایی که سابقهٔ یک معاشقهٔ خارج از ازدواج را داشته‌اند کم نیستند.

خیانت همچنین متداول‌ترین دلیل برای خاتمهٔ ازدواج است و زوج‌هایی که مرتکب خیانت شده‌اند دو برابر احتمال طلاق در آن‌ها وجود دارد. (آماتو و راجرز، ۱۹۹۷، اتکینز، باوکوم و جیکوبسون، ۲۰۰۱)

با این رواج درگیری‌های خارج از ازدواج و پتانسیل گستردهٔ آن برای یک رابطهٔ درون ازدواج، غافلگیرکننده نیست که تقریبا ۳۰% زوج‌ها درمان ازدواج را به‌دلیل اثرات یک خیانت آغاز می‌کنند. (گلاس و رایت، ۱۹۸۸؛ گرین لی و لوستینگ، ۱۹۷۴؛ ویسمن، دیکسون و جانسون، ۱۹۹۷)

برخلاف مطالعات غنی و زیاد در این موضوع در حوزهٔ کمک به خود، (آبراهام اسپرینگ، ۱۹۹۶؛ گلاس، ۲۰۰۳؛ لوسترمن، ۱۹۹۸، اسنایدر، باوکوم و گوردون، ۲۰۰۷) پزشکان هنوز عواقب بعدی یک خیانت را به‌طور آشکار در زوج‌درمانی را جز درمان‌هایی که بسیار مشکل کنترل می‌شود گزارش می‌کنند. برای مثال در یک مقاله درمانگرها درمان روابط زوج‌هایی که معاشقه‌های خارج از ازدواج راتجربه کرده‌اند را به‌صورت سومین مسئلهٔ سخت، بعد از احساس عدم دوست داشتن و دائم‌الخمر بودن در امر ازدواج معرفی و رتبه‌بندی کرده‌اند. (ویسمن و دیگران، ۱۹۹۷)