کتاب برقله‌های ناامیدی

«بر قله‌های ناامیدی» نام اثری از امیل چوران (۱۹۵۵-۱۹۱۱)، فیلسوف و جستارنویس رومانیایی است. او در رشته فلسفه از دانشگاه بخارست، فارغ‌التحصیل شد. در دوران دانشگاه با اوژن یونسکو و میرچا الیاده آشنا شد و این دوستی تا پایان عمر ادامه داشت. در جوانی به فاشیسم گروید و در پیروی از نائو یونسکو، اگزیستانسیالیسم را با اشکال گوناگون فاشیسم درآمیخت. چوران به آلمانی تسلط داشت و مطالعات اولیه‌اش حول نظریات کانت، شوپنهاور و به‌ویژه نیچه بود. در دانشگاه، همزمان از آثار گئورک زیمل، لودویگ کلاگز و مارتین هایدگر تأثیر گرفت. در میان نویسندگان روس نیز به آثار چخوف و داستایوفسکی علاقه داشت. چوران که به جریان فلسفی معمول بی‌علاقه بود، در آثارش مکاشفۀ فردی و شاعرانگی شورانگیز را جایگزین نظریه‌پردازی انتزاعی کرد و بخش چشم‌گیری از شهرتش را، پس از چاپ آثارش به فرانسوی، به‌دست آورد. آثار او معمولاً بازتابی است از فضای عذاب، وضعیتی که خود چوران از سر گذرانده و با تغزل و ابراز احساساتی شدید و گاه بی‌رحم همراه شده. چوران، که دل‌مشغول مسئلۀ رنج و مرگ است، در بر قله‌های ناامیدی به تفصیل به خودکشی، همچون ایده‌ای برای ادامۀ زندگی، پرداخته است. اولین صورت‌بندی درونمایۀ الیناسیون را، که از بارزترین مباحث اگزیستانسیالیسم است، پیش از سارتر و کامو، می‌توان در همین اثر چوران جوان یافت. بخشی از کتاب: همگان معصومیتشان را از کف نمی‌دهند. ازاین‌رو همه اندوهگین نیستند. آنان که معصومانه می‌زیند، نه از سر حماقت ـ که معصومیت موقعیتی است ناب و مبرا از چنین نواقصی ـ بلکه از سر عشق غریزی و ذاتی به طبیعت، که معصومیت همیشه بی‌درنگ افسون آن را درمی‌یابد، هم آنان به هماهنگی با زندگی می‌رسند، به یکی‌شدن با آن. و چه بسیار رشک می‌برند به آنها، کسانی که بر قله‌های ناامیدی در کشمکش‌اند. فروپاشی مستلزم فقدان کامل معصومیت است، این موهبت شیرین که شناخت ویرانش می‌کند. شناخت، دشمن زندگی. معصومیت خاک حاصلخیز عشق و اشتیاق است، لذت افسون طبیعی هستی است و تجربۀ ناخودآگاه تناقضاتی که دیگر سرشتی تراژیک ندارند. برای رسیدن به شادی بکر معصومیت نباید آگاهانه در تناقض زیست یا از تراژدی و اندیشۀ مرگ باخبر بود.