کتاب بوی دل‌خوشی؛ گزیده‌ی اسرارالتوحید فی مقامات الشیخ ابی سعید

«بوی دل‌خوشی؛ گزیده‌ی اسرارالتوحید فی مقامات الشیخ ابی سعید» با انتخاب و توضیح محسن بابایی است. آنچه بخش عمده‌ی این مجموعه را تشکیل می‌دهد حکایت است، زیرا بسیاری از نویسندگان، خصوصاً نویسندگان صوفیه، عموماً از قالب حکایت، به سبب توانایی آن در جلب مخاطب و همچنین سهولتِ یادسپاری، برای مقصود خود استفاده کرده‌اند. در این مجموعه، فقط به آثار منثور پارسی پرداخته شده است و انتخا‌ب‌ها کار استادانی است که غالباً آن آثار را تصحیح کرده و با احاطه و اشرافی که به محتوای اثر داشته‌اند ضمن انتخاب بهترین‌ بخش‌ها کوشیده‌اند تا با حرکت‌گذاری روی کلمات و علامت‌گذاری صحیح و آوردن معنای واژه‌ها و عبارات عربی و... خواننده را در خواندن متون قدیم یاری دهند. در بخشی از این کتاب می‌خوانیم: «روزی شیخ ما ابوسعید، در نیشابور در خانقاه عدنی کویان مجلس می‌گفت. در میان سخن گفت: از در خانقاه تا به بن خانقاه همه گوهر است ریخته، چرا برنچینید؟ جمع باز نگرستند پنداشتند که گوهر است ریخته برگیرند. چون ندیدند گفتند: کجاست که ما نمی‌بینیم؟ شیخ گفت: خدمت خدمت.