کتاب قتل من

کتاب قتل من با عنوان اصلی My Murder: A Novel نوشتهٔ «کیتی ویلیامز» و ترجمهٔ «مژده ترک‌زبان» توسط نشر دختر آفتاب منتشر شده است. این رمان معمایی و روان‌شناختی، داستان زنی را روایت می‌کند که پس از قتلش، به‌واسطهٔ فناوری شبیه‌سازی سلول‌های بنیادی، به زندگی بازمی‌گردد و حالا باید با هویت جدید، خاطرات گمشده و رازهای قتل خود روبه‌رو شود. رمان «قتل من» با نگاهی به مرزهای هویت، حافظه و معنای زندگی پس از مرگ، مخاطب را به سفری درونی و پرتنش می‌برد. نسخهٔ الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب قتل من اثر کیتی ویلیامز

رمان «قتل من» (گاهی اوقات تنها کسی که قادر است راز قتلت را حل کند، خودت هستی!) در ژانر معمایی و علمی - تخیلی و با رویکردی روان‌شناختی نوشته شده است. داستان حول محور زنی به نام «لوئیز» می‌چرخد که پس از قتلش، به‌واسطهٔ پیشرفت‌های علمی و پزشکی از طریق شبیه‌سازی سلول‌های بنیادی به زندگی بازمی‌گردد. داستان در فضایی معاصر و با جزئیات دقیق از زندگی روزمره، روابط خانوادگی و اجتماعی و همچنین چالش‌های روانی شخصیت اصلی پیش می‌رود. ساختار کتاب به‌گونه‌ای است که با روایت اول‌شخص، خواننده را به درون ذهن و احساسات شخصیت اصلی می‌برد و او را با پرسش‌هایی دربارهٔ هویت، خاطره و معنای بودن مواجه می‌کند. فضای داستان، همزمان که معمای قتل را دنبال می‌کند، به بررسی تأثیرات بازگشت به زندگی بر فرد و اطرافیانش نیز می‌پردازد. کتاب «قتل من» با ترکیب عناصر معمایی، علمی و روان‌شناختی، تجربه‌ای متفاوت از بازخوانی زندگی و مرگ را پیش روی مخاطب می‌گذارد.

خلاصه داستان قتل من

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند!

داستان با بازگشت «لوئیز» به زندگی آغاز می‌شود؛ زنی که قربانی قتل شده و حالا به‌واسطهٔ فناوری شبیه‌سازی دوباره زنده است. او در تلاش است تا به زندگی عادی بازگردد، اما خاطرات قتلش را به یاد نمی‌آورد و با هویتی تازه و بدن بازسازی‌شده روبه‌رو است. لوئیز باید با همسرش «سیلاس»، دختر نوزادش «نوا» و دوستان و خانواده‌ای که حالا نسبت به او احساسات پیچیده‌ای دارند، ارتباط برقرار کند. در این میان، گروهی از زنانی که آن‌ها نیز قربانی قتل بوده‌اند و به همین شیوه بازگردانده شده‌اند، جلسات حمایتی تشکیل می‌دهند. هرکدام از این زنان با بحران هویت، خاطرات گمشده و ترس‌های پس از مرگ دست‌وپنجه نرم می‌کنند. لوئیز در جست‌وجوی حقیقت قتل خود، به‌تدریج با واقعیت‌های تلخ و رازهای پنهان زندگی گذشته‌اش روبه‌رو می‌شود. او باید بفهمد چه کسی و چرا او را کشته و در این مسیر، معنای واقعیِ بودن، خانواده و بازگشت را از نو تعریف کند. داستان همزمان که معمای قتل را پیش می‌برد، به لایه‌های عمیق‌تری از روان انسان و مفهوم هویت می‌پردازد.

چرا باید کتاب قتل من را بخوانیم؟

«قتل من» با ترکیب عناصر معمایی، علمی - تخیلی و روان‌شناختی، تجربه‌ای متفاوت از مواجهه با مرگ و بازگشت به زندگی را ارائه می‌دهد. این رمان نه‌تنها یک معمای جنایی را دنبال می‌کند، بلکه به پرسش‌هایی دربارهٔ هویت، حافظه و معنای زندگی می‌پردازد. روایت اول‌شخص و فضای ذهنی شخصیت اصلی، خواننده را به دل دغدغه‌های انسانی و ترس‌های وجودی می‌برد. مواجهه با خاطرات گمشده، روابط خانوادگی پیچیده و تلاش برای بازسازی خود ازجمله موضوعاتی است که این اثر را برای علاقه‌مندان به داستان‌های عمیق و چندلایه جذاب می‌کند؛ همچنین پرداختن به فناوری‌های نوین و تأثیر آن‌ها بر زندگی و هویت انسان، زاویه‌ای تازه به داستان افزوده است.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به رمان‌های معمایی، علمی - تخیلی و داستان‌های روان‌شناختی مناسب است. کسانی که به موضوعاتی مانند هویت، حافظه، بازگشت از مرگ و تأثیر فناوری بر زندگی انسان علاقه دارند، از خواندن این اثر لذت خواهند برد؛ همچنین مخاطبانی که به‌دنبال داستان‌هایی با شخصیت‌پردازی عمیق و فضای ذهنی پیچیده هستند، این کتاب را مناسب خواهند یافت.

درباره کیتی ویلیامز

«کیتی ویلیامز» (Katie Williams) زادهٔ سال ۱۹۷۸‌ میلادی و نویسندهٔ رمان «به ماشین شب‌بخیر بگو» (Tell the Machine Goodnight) است که نامزد نهایی جایزهٔ کرکوس (Kirkus Prize) شد؛ همچنین او نویسندهٔ رمان‌های بزرگسال ازجمله «فضای میان درختان» (The Space Between Trees) و «غایب» (Absent) و «قتل من» (My Murder) است. داستان‌های کوتاه او در نشریاتی چون اَتلانتیک (The Atlantic)، داستان کوتاه آمریکایی (American Short Fiction)، پرایری اسکوونر (Prairie Schooner) و دیگر مجلات منتشر شده است. این نویسنده مدرک کارشناسی‌ارشد هنرهای زیبا (MFA) را از مرکز نویسندگان میشنر در دانشگاه تگزاس در آستین دریافت کرد و سپس استادیار کالج امرسون در بوستون شد.

این کتاب یا نویسنده چه جوایز و افتخاراتی کسب کرده است؟

رمان «قتل من» (My Murder) پرفروش‌ترین کتاب ملی، برگزیده به‌عنوان یکی از بهترین کتاب‌های سال از سوی اِن‌پی‌آر و گلمور بوده است.

نظر افراد یا مجله‌های مشهور درباره این کتاب چیست؟

- روزنامهٔ واشنگتن پست (The Washington Post) این کتاب را  زیرکانه، تازه و غیرقابل پیش‌بینی توصیف کرده است.

- «دَن چِین» در نقد کتاب در نیویورک تایمز (The New York Times Book Review) گفته «قتل من» یکی از آن کتاب‌های نادر با هوش عاطفی است که خواندنشان سرگرم‌کننده است و خوانندگان را تا پاسی از شب مشغول ورق‌زدن صفحات نگه خواهد داشت.

- «مورین کوریگان» در واشنگتن پست (The Washington Post) نوشته «کیتی ویلیامز» طرح‌های داستان‌های علمی - تخیلی را در این روایت تازه و غیرقابل پیش‌بینی، ماهرانه در هم آمیخته. «قتل من» که با یک خودآگاهی فمینیستی قوی آمیخته شده، با شوخ‌طبعی، طرح داستانی مرسوم «قاتل زنجیره‌ای در کمین زنان وحشت‌زده» را احضار کرده و آن را واژگون ساخته است. این رمان با گرد هم آوردن چشم‌اندازهای آینده‌نگرانهٔ داستان‌های گمانه‌زن با تمثیل‌های آشنای تعلیق خانگی و نوآر، کلیشه‌های تکراری هر ژانری را که به آن نزدیک شده، به هم زده است.

چه نسخه‌های دیگری از این کتاب در ایران منتشر شده است؟

کتاب «قتل من» با ترجمهٔ «بهاره صادقی» توسط نشر اندیشهٔ مولانا‌‫ و در سال ۱۴۰۳ روانهٔ بازار کتاب ایران شده است.

بخشی از کتاب قتل من

«اواسط بعدازظهر بود که رسیدم خانه. هم از اینکه سرزنش شده بودم شرمنده بودم و هم گیج از آنچه کرده بودم. تصور کنید چقدر تعجب کردم وقتی سیلاس را هم در خانه دیدم. در اتاق نشیمن قدم می‌زد و نوا از روی شانه‌اش نگاهش می‌کرد. صورتش مانند نوک جوشیدهٔ یکی از شیشه شیرهایش بود، موهایش همچون موجی از گرما از سرش بالا می‌رفت. ۳۸ درجه تب داشت، مهدکودک به سیلاس، والد مسئول، زنگ زده بود.

والد مسئول، این ترکیب را در ذهنم با بی‌حوصلگی تکرار می‌کردم و نمی‌توانستم از این احساس خلاص شوم که تب نوا به‌نوعی تقصیر من هم بود؛ زیرا من از عمد جوراب کوچکش را در کیفم نگذاشته بودم، فقط تصادفی آنجا افتاده بود.

همان‌طور که همراه سیلاس قدم می‌زدم، پرسیدم: «تو چرا به من زنگ نزدی؟»

«نمی‌خواستم که...»

«چی؟ نگرانم کنی؟ اما الان کلاً نگرانم کردی که نکنه اتفاقی براش بیفته و تو بهم زنگ نزدی که مبادا نگرانم کنی.»

«این...» او دست از راه‌رفتن برداشت، «منطق قابل قبولیه.»»