کتاب برنامه ریزی درسی و تدریس در آموزش عالی

کتاب الکترونیکی «برنامه‌ریزی درسی و تدریس در آموزش عالی» نوشتهٔ سرور ره‌روان، گلنار مهران و پروین صمدی، اثری تخصصی در حوزهٔ آموزش دانشگاهی است که نشر رشد فرهنگ آن را منتشر کرده است. این کتاب به بررسی مبانی، اصول و روش‌های برنامه‌ریزی درسی و تدریس اثربخش در نظام آموزش عالی می‌پردازد و برای دانشجویان، استادان و علاقه‌مندان به حوزهٔ آموزش دانشگاهی تدوین شده است. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب برنامه ریزی درسی و تدریس در آموزش عالی

«برنامه‌ریزی درسی و تدریس در آموزش عالی» اثری ناداستان و دانشگاهی است که به‌طور جامع به موضوعات مرتبط با آموزش عالی، برنامه‌ریزی درسی و تدریس در دانشگاه‌ها می‌پردازد. نویسندگان، با تکیه‌بر پژوهش‌ها و تجربیات خود، تصویری از اهمیت و نقش آموزش عالی در توسعهٔ جوامع ارائه داده‌اند و جایگاه برنامه‌ریزی درسی را به‌عنوان قلب مراکز دانشگاهی برجسته کرده‌اند. ساختار کتاب به‌گونه‌ای است که ابتدا به اهمیت و اهداف آموزش عالی می‌پردازد، سپس کیفیت آموزش، نقش استاد، ویژگی‌های استاد مطلوب و عناصر برنامهٔ درسی را بررسی می‌کند. در ادامه، مبانی فلسفی، روان‌شناختی و اجتماعی برنامه‌ریزی درسی، انواع برنامه‌های درسی و تعریف تدریس و نظریه‌های مرتبط با آن مطرح شده است. کتاب با زبانی تحلیلی و استناد به منابع معتبر، تلاش کرده است تا چالش‌ها و تحولات آموزش عالی را در عصر فناوری و جهانی‌شدن به تصویر بکشد و راهکارهایی برای ارتقای کیفیت تدریس و مدیریت کلاس ارائه دهد. این اثر نه‌تنها برای دانشجویان رشته‌های علوم تربیتی و برنامه‌ریزی درسی، بلکه برای استادان و مدیران آموزشی نیز قابل استفاده است.

خلاصه کتاب برنامه ریزی درسی و تدریس در آموزش عالی

این کتاب با تمرکز بر آموزش عالی، نقش کلیدی برنامه‌ریزی درسی و تدریس را در ارتقای کیفیت دانشگاه‌ها و تربیت نیروی انسانی متخصص بررسی کرده است. نویسندگان ابتدا اهمیت آموزش عالی را در توسعهٔ جوامع و تربیت نیروی انسانی خلاق و متعهد شرح داده‌اند و تأکید کرده‌اند که کیفیت آموزش عالی به‌طور مستقیم بر پیشرفت جامعه اثر می‌گذارد. در ادامه، اهداف و رسالت‌های آموزش عالی از دیدگاه‌های مختلف مطرح شده است؛ از جمله انتقال میراث فرهنگی، تربیت پژوهشگران و مدیران، ارائهٔ خدمات علمی و فراهم‌کردن آموزش مستمر. کتاب به چالش‌های کیفیت در آموزش عالی پرداخته و نشان داده است که کیفیت مفهومی چندبعدی و پویاست که باید متناسب با نیازهای فرد و جامعه تعریف شود. نقش استاد در آموزش عالی به‌عنوان عامل اصلی تحقق اهداف آموزشی مورد توجه قرار گرفته است. ویژگی‌های استاد مطلوب، مانند علاقه به تدریس، ثبات روانی، تمایل به یادگیری، مهربانی، صبر، عدالت و آشنایی با روان‌شناسی، به‌تفصیل بررسی شده‌اند. همچنین، برنامهٔ درسی به‌عنوان مجموعه‌ای از اهداف، محتوا و تجارب یادگیری تعریف شده و عناصر مختلف آن از دیدگاه صاحب‌نظران تحلیل شده است. کتاب به انواع برنامه‌های درسی (رسمی، پنهان، پوچ) و مبانی فلسفی، روان‌شناختی و اجتماعی آن‌ها اشاره دارد. در بخش تدریس، تعاریف مختلف، ابعاد چندگانه و ویژگی‌های تدریس اثربخش مطرح شده‌اند. نظریه‌های تدریس در آموزش عالی در سه دستهٔ انتقال اطلاعات، سازمان‌دهی فعالیت دانشجویان و ایجاد امکان یادگیری طبقه‌بندی شده‌اند. در نهایت، مدیریت کلاس و کارایی استاد به‌عنوان عوامل مؤثر بر یادگیری دانشجویان بررسی شده و اصولی مانند مشارکت، کیفیت، ارتباطات و خلاقیت برای مدیریت موفق کلاس معرفی شده‌اند.

چرا باید کتاب برنامه ریزی درسی و تدریس در آموزش عالی را بخوانیم؟

این کتاب با رویکردی تحلیلی به مسائل آموزش عالی، به‌ویژه برنامه‌ریزی درسی و تدریس، می‌پردازد و برای کسانی که دغدغهٔ ارتقای کیفیت آموزش دانشگاهی را دارند، منبعی قابل‌اتکا به‌شمار می‌آید. خواننده با مطالعهٔ این اثر با مفاهیم بنیادین، چالش‌ها و راهکارهای بهبود تدریس و برنامه‌ریزی درسی آشنا می‌شود و می‌تواند درک عمیق‌تری از نقش استاد، مدیریت کلاس و اهمیت کیفیت در آموزش عالی به‌دست آورد. این کتاب به‌ویژه برای کسانی که به دنبال بهبود روش‌های تدریس و ارتقای سطح یادگیری در دانشگاه‌ها هستند، کاربردی است.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

مطالعهٔ این کتاب برای دانشجویان و پژوهشگران رشته‌های علوم تربیتی، برنامه‌ریزی درسی، مدیریت آموزشی و استادان دانشگاه که به دنبال ارتقای کیفیت تدریس و برنامه‌ریزی آموزشی هستند، مناسب است. همچنین مدیران آموزشی و علاقه‌مندان به تحول در نظام آموزش عالی می‌توانند از مطالب آن بهره‌مند شوند.

بخشی از کتاب برنامه ریزی درسی و تدریس در آموزش عالی

«آموزش عالی به‌عنوان نظامی که وظیفه‌ی تربیت و پرورش نیروی انسانی متفکر، متعهد و خلاق را بر عهده دارد، نقش مهمی در توسعه، پیشرفت، تربیت نیروی انسانی متخصص و تولید دانش جدید ایفا می‌نماید. ازاین‌رو رشد کمی و کیفی این نظام سبب گسترش و رشد جامعه خواهد بود؛ بنابراین اتخاذ راهبردهای کارآمد و اثربخش جهت توسعه‌ی کیفی آن در کنار توسعه‌ی کمی ضرورت دارد. از طرفی دانشگاه‌ها به‌عنوان بخش مهمی از نظام آموزش که هدف مهم ایجاد خلاقیت‌ها، ابتکارها و نوآوری و پرورش نیروی انسانی متعهد و حیاتی و کلیدی در توسعه‌ی ملی هر کشوری دارند، به تبع این نقش‌آفرینی، نظام آموزش عالی به‌عنوان بارزترین نمود سرمایه‌گذاری نیروی انسانی نقش اصلی را در تربیت و تأمین نیروی کارآمد بر عهده دارد. بنابراین سهم قابل‌توجهی از بودجه‌ی هر کشور را به خود اختصاص می‌دهد و نقش تعیین‌کننده در ابعاد گوناگون اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی جامعه دارد. درواقع نظام آموزش عالی، ارزشمندترین عاملی است که هر جامعه برای پیشرفت و توسعه در اختیار دارد و دانشگاه‌ها و مراکز پژوهشی، پیشگامان راه علم و ترقی محسوب می‌گردند.»