کتاب اقتصاد محصولات کشاورزی و غذایی ایران در دهه ۱۳۹۰

کتاب الکترونیکی «اقتصاد محصولات کشاورزی و غذایی ایران در دهه ۱۳۹۰» از مجموعهٔ «سلسله نشست‌های اقتصاد ایران در دهه ۱۳۹۰» است که به کوشش علی کیانی‌راد، علی نصیری اقدم و سیدهومن علوی گردآوری شده و پژوهشکده امور اقتصادی آن را منتشر کرده است. این اثر به بررسی وضعیت، چالش‌ها و تحولات بخش کشاورزی و غذایی ایران در دهه ۱۳۹۰ می‌پردازد و با بهره‌گیری از سخنرانی‌ها و تحلیل‌های کارشناسان حوزهٔ اقتصاد کشاورزی، تصویری جامع از امنیت غذایی، زنجیره ارزش، سیاست‌های حمایتی و ریسک‌های این بخش ارائه می‌دهد. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب اقتصاد محصولات کشاورزی و غذایی ایران در دهه ۱۳۹۰

این کتاب در قالب ناداستان تحلیلی و گزارشی، به بررسی اقتصاد محصولات کشاورزی و غذایی ایران در دهه ۱۳۹۰ می‌پردازد. «اقتصاد محصولات کشاورزی و غذایی ایران در دهه ۱۳۹۰» بخشی از مجموعه‌ای است که هر جلد آن به یکی از حوزه‌های کلیدی اقتصاد ایران در این دهه اختصاص یافته است. ساختار کتاب بر پایهٔ سخنرانی‌ها، تحلیل‌ها و گفت‌وگوهای تخصصی با صاحب‌نظران و پژوهشگران حوزهٔ کشاورزی و اقتصاد غذا شکل گرفته است. نویسندگان تلاش کرده‌اند با تکیه‌بر داده‌های آماری، اسناد بالادستی و تجربه‌های میدانی، تصویری از وضعیت تولید، مصرف، واردات، صادرات و سیاست‌های حمایتی در بخش کشاورزی و غذایی ارائه دهند. این اثر به موضوعاتی مانند امنیت غذایی، پایداری منابع پایه، ریسک‌های تولید، زنجیره ارزش، قیمت‌گذاری و مصرف سرانه می‌پردازد و با نگاهی تحلیلی، روندها و چالش‌های اصلی این حوزه را در دهه ۱۳۹۰ واکاوی می‌کند. کتاب برای پژوهشگران، سیاست‌گذاران و علاقه‌مندان به اقتصاد کشاورزی و امنیت غذایی، منبعی ارزشمند برای شناخت تحولات و مسائل این بخش در ایران به‌شمار می‌آید.

خلاصه کتاب اقتصاد محصولات کشاورزی و غذایی ایران در دهه ۱۳۹۰

در این کتاب، وضعیت اقتصاد کشاورزی و غذایی ایران در دهه ۱۳۹۰ از منظر امنیت غذایی، تولید، مصرف و سیاست‌های حمایتی بررسی شده است. نویسندگان با تحلیل داده‌های آماری و اسناد بالادستی، نشان داده‌اند که امنیت غذایی در ایران نه‌تنها به تولید داخلی بلکه به دسترسی اقتصادی و پایداری منابع پایه نیز وابسته است. کتاب تأکید کرده است که بخش کشاورزی ایران با چالش‌هایی مانند بحران آب، فرسایش خاک، وابستگی به واردات نهاده‌های دامی و نوسانات قیمت نهاده‌ها روبه‌روست. همچنین، سیاست‌های ارزی و حمایتی در این دهه، گاه موجب کاهش انگیزه تولید داخلی و افزایش وابستگی به واردات شده‌اند. در بخش دیگری از کتاب، به زنجیره ارزش محصولات کشاورزی و غذایی پرداخته شده و اهمیت آن در کاهش فقر، افزایش درآمد و پایداری امنیت غذایی مورد توجه قرار گرفته است. نویسندگان اشاره کرده‌اند که حمایت‌های دولتی در ایران بیشتر به مصرف‌کننده معطوف بوده و حمایت هدفمند از تولیدکننده کمتر مورد توجه قرار گرفته است. کتاب همچنین به عملکرد بخش کشاورزی در دهه ۱۳۹۰ پرداخته و رشد ارزش‌افزوده، سهم سرمایه‌گذاری و تغییرات تولید محصولات اساسی را بررسی کرده است. در نهایت، راهکارهایی برای رفع چالش‌های بخش کشاورزی ارائه شده که بر توسعه پایدار، افزایش بهره‌وری منابع، اصلاح سیاست‌های حمایتی و ارتقای خوداتکایی محصولات اساسی تأکید دارند.

چرا باید کتاب اقتصاد محصولات کشاورزی و غذایی ایران در دهه ۱۳۹۰ را بخوانیم؟

مطالعهٔ این کتاب فرصتی فراهم می‌کند تا با واقعیت‌های اقتصاد کشاورزی و غذایی ایران در دهه ۱۳۹۰ آشنا شد. کتاب با رویکردی تحلیلی، چالش‌های اساسی این بخش مانند بحران آب، وابستگی به واردات نهاده‌ها، سیاست‌های حمایتی ناکارآمد و تغییرات الگوی مصرف را به‌روشنی بیان کرده است. خواننده با مطالعهٔ این اثر می‌تواند درک عمیق‌تری از پیوند میان امنیت غذایی، سیاست‌گذاری اقتصادی و پایداری منابع طبیعی به‌دست آورد و با راهکارهای پیشنهادی برای بهبود وضعیت کشاورزی و غذا در ایران آشنا شود. این کتاب برای کسانی که دغدغهٔ امنیت غذایی، توسعه پایدار و سیاست‌گذاری در حوزهٔ کشاورزی دارند، منبعی قابل اتکا و کاربردی است.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای پژوهشگران، دانشجویان رشته‌های اقتصاد، کشاورزی، توسعه روستایی و سیاست‌گذاری عمومی، مدیران و تصمیم‌گیرندگان حوزهٔ کشاورزی و غذا و همچنین علاقه‌مندان به مسائل امنیت غذایی و توسعه پایدار مناسب است. به‌ویژه کسانی که به دنبال تحلیل روندها و چالش‌های اقتصاد کشاورزی ایران و یافتن راهکارهایی برای بهبود این بخش هستند، از مطالعهٔ این اثر بهره خواهند برد.

بخشی از کتاب اقتصاد محصولات کشاورزی و غذایی ایران در دهه ۱۳۹۰

«دراین جلسه مباحثی که در حوزه اقتصاد محصولات کشاورزی و غذای ایران در دهه ۱۳۹۰ ارائه می‌کنم، حاصل کار گروهی همکارانم در موسسه پژوهش‌های برنامه‌ریزی، اقتصاد کشاورزی و توسعه روستایی به‌ویژه گروه پژوهشی سیاست‌های کشاورزی و غذا می‌باشد. برای شروع بحث در این زمینه در ابتدا بایستی به اهمیت و نقش بخش کشاورزی در توسعه اقتصادی بپردازیم. طبیعی است که تأمین و دسترسی مردم به غذای سالم، کافی، مغذی و در چارچوب قدرت خرید مصرف‌کنندگان با وجود فناوری‌های نوین و پیشرفت‌های تکنولوژیکی که صورت گرفته است، از جمله راهبردهای مهم در فرایند توسعه‌یافتگی همه کشورهای جهان بوده است. کشورهای توسعه‌یافته، توسعه کمی و کیفی بخش کشاورزی و توسعه پایدار روستاها را به‌عنوان مرکز اصلی تولید غذا با توسعه صنعتی در هم تنیده‌اند و در جهان امروز می‌توانیم بگوییم بدون استثنا هیچ کشور توسعه‌یافته‌ای را پیدا نمی‌کنیم، مگر اینکه بخش کشاورزی و غذای آن نیز توسعه‌یافته شده است. برعکس این موضوع هم صادق است؛ یعنی هیچ کشور توسعه‌نیافته‌ای نیز در دنیا پیدا نمی‌شود، مگر اینکه بخش کشاورزی و غذای آن نیز توسعه‌نیافته است. این قاعده‌ای است که در اکثر کشورها وجود دارد و در کنار امنیت غذا و استقلال کشورها در اسناد بالادستی همه کشورها، جزء الزامات بوده است.»