کتاب روش های نانوکپسوله کردن ترکیبات غذایی

معرفی کتاب روش های نانوکپسوله کردن ترکیبات غذایی

کتاب الکترونیکی «روش‌های نانوکپسوله‌کردن ترکیبات غذایی» (Nanoencapsulation Techniques for Food Ingredients) نوشتهٔ سی. آناندهاراما کریشنان و با ترجمهٔ منصور قربانپور و شهره فهیمی‌راد، توسط انتشارات دانشگاه اراک منتشر شده است. این کتاب به بررسی فناوری‌های نوین نانوکپسوله‌سازی در صنایع غذایی می‌پردازد و راهکارهای علمی برای افزایش پایداری و کارایی ترکیبات زیست‌فعال ارائه می‌دهد. نسخه الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب روش های نانوکپسوله کردن ترکیبات غذایی

این کتاب به یکی از موضوعات نوظهور و پرکاربرد در حوزه علوم و فناوری غذایی می‌پردازد: نانوکپسوله‌سازی ترکیبات زیست‌فعال. با توجه به رشد جمعیت و افزایش مصرف مواد غذایی فرآوری‌شده، نیاز به حفظ ارزش تغذیه‌ای و افزایش سلامت مواد غذایی بیش از پیش احساس می‌شود. نویسنده در این اثر، ضمن مرور چالش‌های موجود در افزودن ترکیبات زیست‌فعال به غذاها، به معرفی فناوری نانوکپسوله‌سازی به عنوان راهکاری برای افزایش پایداری، زیست‌فراهمی و کنترل رهایش این ترکیبات می‌پردازد. کتاب در سال‌های اخیر و همزمان با رشد سریع تحقیقات نانوفناوری در صنایع غذایی تدوین شده و علاوه بر مباحث علمی، به کاربردهای عملی و مسائل ایمنی و مقررات مرتبط نیز توجه دارد. مخاطب با مطالعه این کتاب با روندهای نوین، مزایا و محدودیت‌های فناوری نانوکپسوله‌سازی و جایگاه آن در بهبود سلامت عمومی آشنا می‌شود.

خلاصه کتاب روش های نانوکپسوله کردن ترکیبات غذایی

کتاب «روش‌های نانوکپسوله‌کردن ترکیبات غذایی» با مروری بر اهمیت نانوفناوری در صنایع غذایی آغاز می‌شود و توضیح می‌دهد که چگونه این فناوری می‌تواند به افزایش پایداری، کنترل رهایش و بهبود زیست‌فراهمی ترکیبات زیست‌فعال کمک کند. نویسنده ابتدا مفاهیم پایه‌ای نانوفناوری و نانوکپسوله‌سازی را شرح می‌دهد و سپس به معرفی انواع مواد مورد استفاده برای نانوکپسوله‌سازی، از جمله لیپیدها، پلیمرها و ترکیبات زیستی می‌پردازد. بخش عمده‌ای از کتاب به روش‌های مختلف نانوکپسوله‌سازی اختصاص دارد؛ از جمله امولسیون‌سازی با انرژی بالا و پایین، میکروسیال‌سازی، همگن‌سازی با فشار بالا، امواج فراصوت، الکترواسپری و الکترواسپینینگ، خشک‌کردن پاششی و انجمادی. هر روش با جزئیات فنی، مزایا و محدودیت‌ها و کاربردهایش در صنایع غذایی بررسی می‌شود. همچنین، کتاب به سامانه‌های تحویل بر پایه لیپید، نانوذرات لیپید جامد، نانولیپوزوم‌ها و حامل‌های لیپیدی نانوساختار می‌پردازد و نقش آن‌ها را در افزایش پایداری و کارایی ترکیبات زیست‌فعال توضیح می‌دهد. در ادامه، کاربردهای عملی نانوامولسیون‌ها در صنایع غذایی، ویژگی‌های فیزیکی و شیمیایی نانوذرات، روش‌های اندازه‌گیری و ارزیابی آن‌ها و همچنین مسائل ایمنی و مقررات مربوط به استفاده از نانوذرات در مواد غذایی مطرح می‌شود. پیام اصلی کتاب این است که نانوکپسوله‌سازی می‌تواند راهکاری مؤثر برای غنی‌سازی مواد غذایی، افزایش سلامت عمومی و توسعه محصولات غذایی نوآورانه باشد.

چرا باید کتاب روش های نانوکپسوله کردن ترکیبات غذایی را خواند؟

این کتاب به دلیل پرداختن به فناوری‌های نوین و کاربردی در حوزه علوم غذایی، برای دانشجویان و پژوهشگران این حوزه ارزشمند است. خواننده با مطالعه آن با روش‌های متنوع نانوکپسوله‌سازی، مزایا و چالش‌های هر روش و کاربردهای عملی آن‌ها در صنایع غذایی آشنا می‌شود. همچنین، کتاب به مسائل ایمنی و مقررات مرتبط با استفاده از نانوذرات در مواد غذایی می‌پردازد که برای فعالان صنعت و سیاست‌گذاران اهمیت دارد. آشنایی با این فناوری‌ها می‌تواند به توسعه محصولات غذایی سالم‌تر و کارآمدتر کمک کند.

خواندن کتاب روش های نانوکپسوله کردن ترکیبات غذایی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای دانشجویان و پژوهشگران علوم و صنایع غذایی، بیوتکنولوژی، داروسازی و شیمی کاربردی مناسب است. همچنین برای فعالان صنعت غذا و کسانی که به دنبال راهکارهایی برای افزایش پایداری و کارایی ترکیبات زیست‌فعال در محصولات غذایی هستند، مفید خواهد بود.

فهرست کتاب روش های نانوکپسوله کردن ترکیبات غذایی

- فصل اول: نانوکپسوله‌سازی ترکیبات زیست‌فعال غذا به معرفی مفاهیم پایه نانوفناوری و اهمیت آن در صنایع غذایی می‌پردازد و مزایا و چالش‌های نانوکپسوله‌سازی را بررسی می‌کند.- فصل دوم: روش‌هایی برای تشکیل نانوامولسیون‌ها انواع نانوامولسیون‌ها، رویکردهای با انرژی بالا و پایین و روش‌های مختلف امولسیون‌سازی را توضیح می‌دهد.- فصل سوم: به دام انداختن مواد فعال زیستی با فناوری نانوحامل‌های بر پایه لیپید سامانه‌های تحویل بر پایه لیپید، نانوذرات لیپید جامد و نانولیپوزوم‌ها را معرفی می‌کند.- فصل چهارم: روش‌های نانوکپسوله‌سازی بر پایه لیپید به بررسی روش‌های رسوب‌دهی نانو، امولسیون‌سازی با تبخیر حلال و مجموعه‌سازی می‌پردازد.- فصل پنجم: روش‌های الکترواسپری و الکترواسپینینگ برای نانوکپسوله‌کردن کاربرد این روش‌ها در تولید نانوکپسول‌های غذایی را شرح می‌دهد.- فصل ششم: روش‌های خشک‌کردن برای نانوکپسوله‌سازی خشک‌کردن پاششی و انجمادی و اصول آن‌ها را بررسی می‌کند.- فصل هفتم: کاربردهای نانوامولسیون‌های با درجه غذایی کاربردهای عملی نانوامولسیون‌ها در صنایع غذایی و دسترسی زیستی را توضیح می‌دهد.- فصل هشتم: خصوصیات نانوذرات روش‌های بررسی اندازه، شکل، پتانسیل زتا و سایر ویژگی‌های نانوذرات را معرفی می‌کند.- فصل نهم: ایمنی و مقررات به چارچوب‌های ایمنی و مقرراتی مرتبط با استفاده از نانوذرات در مواد غذایی می‌پردازد.

بخشی از کتاب روش های نانوکپسوله کردن ترکیبات غذایی

«نانوکپسوله‌سازی به عنوان یک فناوری برای قرار دادن مواد در کپسول با مقیاس مینیاتوری تعریف می‌شود و به بسته‌بندی مواد زیست‌فعال در مقیاس نانو اشاره دارد. کپسوله‌سازی، فناوری در حال توسعه با کاربردهای فراوان در زمینه‌های داروسازی و صنایع غذایی است. کپسوله‌سازی برای حفاظت مواد زیست‌فعال (پلی‌فنول‌ها، ریزمغذی‌ها، آنزیم‌ها، آنتی‌اکسیدان‌ها و موادغذایی) در مقابل فاکتورهای نامطلوب زیستی و همچنین برای رهایش کنترل‌شده در مناطق هدف استفاده می‌شود. رهایش هدفمند و کنترل‌شده کارایی ریزمغذی‌ها را افزایش می‌دهد و ضمن اینکه گستره کاربرد اجزای موادغذایی را می‌افزاید، از کارایی میزان به کار رفته ریزمغذی‌ها اطمینان می‌دهد و در نتیجه منجر به تولید محصولی با صرفه اقتصادی می‌شود. نانوذرات اندازه کلوئیدی با قطر بین ۱۰ تا ۱۰۰۰ نانومتر دارند و یا به شکل نانوکپسول یا نانواسفرها (اشکال کروی با اندازه نانو) بیان می‌شوند. نانوکپسول‌ها سامانه‌هایی حفره‌دار هستند که اجزای زیست‌فعال در یک حفره به وسیله اجزای پلیمری منحصر به فرد محصور شده‌اند. در حالیکه نانواسفرها ساختار ماتریکسی هستند که مواد زیست‌فعال به شکل یکنواخت در آن پخش شده‌اند. نانوکپسوله‌سازی شامل ادغام، جذب و یا پخش مواد زیست‌فعال به شکل وزیکول‌های کوچک با قطر نانومتری (یا زیر میکرون) می‌باشد. تحویل هر جزء زیست‌فعال به مناطق مختلف بدن به طور مستقیم توسط اندازه ذرات تحت تأثیر قرار می‌گیرد. کاهش اندازه کپسول‌ها به مقیاس نانو این شانس را فراهم می‌آورد که زمان ماندگاری در دستگاه گوارش بیشتر شود و در نتیجه چسبندگی زیستی در موکوس احاطه‌کننده اپی‌تلیوم روده افزایش یابد. به علاوه تنظیم خصوصیات سطح، مانند پوشش و غیره می‌تواند سبب تحویل هدفمند اجزا بشود. بنابراین، نانوکپسوله‌کردن توانایی افزایش دسترسی زیستی را دارد و رهایش کنترل‌شده را موجب می‌شود. همچنین، امکان هدفمندسازی دقیق اجزای زیست‌فعال به میزان بالاتری نسبت به میکروکپسوله‌ها محقق می‌شود.»