کتاب تاثیر بازی درمانی بر اختلال های یادگیری

کتاب الکترونیکی «تأثیر بازی‌درمانی بر اختلال‌های یادگیری» نوشتهٔ سمیه رشیدی و حمیدرضا رشیدی، اثری پژوهشی و آموزشی در حوزهٔ روان‌شناسی کودک است که نشر فروغ سیمرغ آن را منتشر کرده است. این کتاب به بررسی نقش بازی‌درمانی در بهبود اختلال‌های یادگیری کودکان می‌پردازد و با رویکردی علمی، انواع بازی‌ها، ویژگی‌های اختلال‌های یادگیری و راهکارهای عملی برای والدین و معلمان را معرفی می‌کند. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب تاثیر بازی درمانی بر اختلال های یادگیری

این کتاب به‌عنوان یک منبع ناداستان و آموزشی، به موضوع بازی‌درمانی و تأثیر آن بر اختلال‌های یادگیری در کودکان می‌پردازد. نویسندگان، سمیه رشیدی و حمیدرضا رشیدی، با تکیه‌بر پژوهش‌های علمی و تجربیات بالینی، تلاش کرده‌اند تا مفاهیم پایه‌ای بازی‌درمانی، انواع بازی‌ها و اختلال‌های یادگیری را به‌زبان تخصصی اما قابل‌دسترسی برای والدین، معلمان و درمانگران کودک شرح دهند. ساختار کتاب شامل فصل‌هایی دربارهٔ تعریف بازی‌درمانی، معرفی انواع بازی‌ها (تقلیدی، نمایشی، نمادی، تخیلی و حسی-حرکتی)، بررسی اختلال‌های یادگیری (خواندن، نوشتن، ریاضی و ...)، عوامل مؤثر بر این اختلال‌ها و راهکارهای عملی برای مداخله و درمان است. در بخش‌هایی از کتاب، تمرین‌ها و بازی‌های پیشنهادی برای تقویت مهارت‌های شناختی و حرکتی کودکان ارائه شده است. کتاب با ارائهٔ مثال‌ها و تمرین‌های کاربردی، به‌ویژه برای والدین و معلمان، تلاش می‌کند تا پلی میان نظریه و عمل برقرار کند و راهکارهایی برای بهبود وضعیت تحصیلی و روانی کودکان با اختلال یادگیری پیشنهاد دهد.

خلاصه کتاب تاثیر بازی درمانی بر اختلال های یادگیری

کتاب «تأثیر بازی‌درمانی بر اختلال‌های یادگیری» با مروری بر اهمیت بازی در رشد کودک آغاز می‌شود و بازی را نه‌تنها وسیله‌ای برای سرگرمی، بلکه ابزاری برای آموزش، رشد اجتماعی و درمان معرفی می‌کند. نویسندگان توضیح داده‌اند که بازی‌درمانی چگونه می‌تواند به کودکان دارای اختلال یادگیری کمک کند تا احساسات، افکار و تجربیات خود را بیان کنند و مهارت‌های شناختی و اجتماعی‌شان را تقویت نمایند. در ادامه، انواع بازی‌ها از جمله بازی‌های تقلیدی، نمایشی، نمادی، تخیلی و حسی-حرکتی معرفی شده‌اند و نقش هریک در رشد ذهنی و عاطفی کودک بررسی شده است. کتاب به‌ویژه بر بازی‌های حرکتی و ریتمیک تأکید دارد و نشان می‌دهد که این نوع بازی‌ها چگونه می‌توانند توجه، تمرکز و حافظهٔ کودکان را بهبود بخشند. در بخش‌های بعدی، اختلال‌های یادگیری تعریف و دسته‌بندی شده‌اند؛ از جمله اختلال خواندن (دیسلکسی)، اختلال نوشتن (دیسگرافیا) و اختلال ریاضی (دیسکلکولیا). نویسندگان به نشانه‌ها، ویژگی‌های بالینی و عوامل مؤثر بر این اختلال‌ها پرداخته‌اند و تأکید کرده‌اند که تشخیص زودهنگام و مداخلهٔ مناسب می‌تواند از بروز مشکلات عاطفی و تحصیلی بیشتر جلوگیری کند. کتاب سپس به راهکارهای عملی برای والدین و معلمان می‌پردازد و تمرین‌ها و بازی‌هایی را معرفی می‌کند که می‌توانند به تقویت دقت دیداری و شنیداری، حافظه، هماهنگی حرکتی و مهارت‌های اجتماعی کودکان کمک کنند. در نهایت، نویسندگان بر اهمیت همکاری خانواده و مدرسه در شناسایی و درمان اختلال‌های یادگیری تأکید کرده‌اند و نقش بازی‌درمانی را به‌عنوان روشی مؤثر و لذت‌بخش برای بهبود وضعیت کودکان برجسته ساخته‌اند.

چرا باید کتاب تاثیر بازی درمانی بر اختلال های یادگیری را بخوانیم؟

این کتاب با تمرکز بر پیوند میان بازی و یادگیری، به‌ویژه برای کودکانی که با اختلال‌های یادگیری دست‌وپنجه نرم می‌کنند، راهکارهایی ملموس و قابل اجرا ارائه می‌دهد. «تأثیر بازی‌درمانی بر اختلال‌های یادگیری» نه‌تنها به تبیین علمی موضوع می‌پردازد، بلکه با معرفی تمرین‌ها و بازی‌های متنوع، والدین و معلمان را در مسیر حمایت از کودکان یاری می‌کند. خواندن این کتاب به درک بهتر ماهیت اختلال‌های یادگیری، نشانه‌ها و عوامل مؤثر بر آن‌ها کمک می‌کند و ابزارهایی برای بهبود مهارت‌های شناختی، حرکتی و اجتماعی کودکان در اختیار می‌گذارد. همچنین، کتاب با ارائهٔ مثال‌های واقعی و تمرین‌های کاربردی، امکان به‌کارگیری فوری آموخته‌ها را فراهم می‌کند و به خانواده‌ها و متخصصان کمک می‌کند تا نقش فعال‌تری در فرآیند درمان و آموزش کودکان ایفا کنند.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای والدین، معلمان، مشاوران مدرسه، درمانگران کودک و دانشجویان رشته‌های روان‌شناسی و علوم تربیتی مناسب است. همچنین برای کسانی که با کودکان دارای اختلال یادگیری سر و کار دارند یا به دنبال راهکارهایی برای بهبود وضعیت تحصیلی و روانی این کودکان هستند، مفید خواهد بود.

بخشی از کتاب تاثیر بازی درمانی بر اختلال های یادگیری

«بازی مجموعه حرکت‌ها و فعالیت‌های جسمی و ذهنی است که موجب شادی، لذت و ارتباط با دیگران شده و در عین اينکه وسیله سرگرمی است، جنبه آموزندگی و سازندگی نیز دارد. بازی، افکار درونی کودک را با دنیای خارجی او ارتباط می‌دهد و باعث می‌شود بتواند اشیای خارجی را تحت کنترل خود درآورد. بازی به کودک اجازه می‌دهد تا تجربیات، افکار، احساسات و تمایلاتی را که برای او تهدیدکننده هستند، نشان دهد (وسینتین و همکاران، ۲۰۰۹). همچنین بازی‌درمانی بر یادگیری، خودکنترلی، مسئولیت، احترام گذاشتن، پذیرش خود و دیگران، بهبود مهارت‌های اجتماعی، عزت نفس، بهبود افسردگی و اضطراب نیز موّثر است (کریک و همکاران؛ ۲۰۰۶). لاندرس و همکاران (۲۰۱۱) بیان می‌کنند که بازی‌درمانی کودک محور تأثیر مثبتی روی رفتار او دارد. بازی‌درمانی رویکردی ساختارمند و مبتنی بر نظریه درمان است که فرآیندهای یادگیری و ارتباط سازگارانه و بهنجار کودکان را پایه‌ریزی می‌کند (وسینتون و همکاران، ۲۰۰۹). گذشتن از سطوح مختلف بازی میل به ادامه بازی و پیشرفت یادگیری را برای دانش‌آموز فراهم می‌کند و فعال کردن دانش قبلی برای پاسخگویی به معماهای بازی، او را به یادگیرنده‌ای فعال تبدیل می‌کند (بانگ، ۲۰۱۲). از سوی دیگر پژوهش‌های مختلفی، عملکرد شناختی و انعطاف‌پذیری مغز را با ورزش و فعالیت‌های حرکتی مرتبط می‌داند (گلاستروم و همکاران، ۲۰۱۰). ازآنجاکه فعالیت‌های حرکتی لذت‌بخش هستند و کل بدن کودک را درگیر و به او کمک می‌کنند تا توجه و تمرکزش را حفظ کرده و رفتارهای ناشی از تحریک محرک آنی را کنترل کند، این روش خلاق در فرآیند حرکت درمانی روی یگانگی کودک به‌عنوان یک ارزش، بیشتر از استعداد تمرکز دارد و کمک می‌کند که مفهوم خود کودک که به‌وسیله شکست‌های مکرر آسیب‌دیده است، درمان شود (برزگر بفرویی؛ میر جلیلی، شیرجهانی، ۱۳۹۴).»