کتاب اوریشم

کتاب اوریشم سرودهٔ «رضا (احسان) شکیب‌ زاده» توسط انتشارات «حسن رسولی» در سال ۱۴۰۲ منتشر شده است. این مجموعه شامل دوبیتی‌ها و اشعار محلی با زبان و گویش بومی است که دغدغه‌ها، احساسات و تجربه‌های شاعر را در قالبی صمیمانه و بومی بیان می‌کند. «اوریشم» با نگاهی به زندگی روزمره، عشق، رنج و امید تصویری از فرهنگ و زبان محلی ارائه می‌دهد. نسخهٔ الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب اوریشم

کتاب «اوریشم» مجموعه‌ای از اشعار و دوبیتی‌های محلی است که در سال ۱۴۰۲ منتشر شده و فضای آن سرشار از واژه‌ها و اصطلاحات بومی است. «رضا (احسان) شکیب‌زاده» در این کتاب تلاش کرده است تا با بهره‌گیری از زبان و فرهنگ محلی احساسات و تجربه‌های شخصی و جمعی را به تصویر بکشد. اشعار کتاب گاه عاشقانه و گاه اجتماعی‌ هستند و در آن‌ها به موضوعاتی مانند عشق، جدایی، امید، رنج و زیبایی‌های زندگی روزمره پرداخته شده است.

 این مجموعه علاوه بر ارزش ادبی، جنبه‌ای مردم‌شناسانه نیز دارد و می‌تواند برای علاقه‌مندان به فرهنگ و زبان‌های محلی ایران جذاب باشد. کتاب در قالب دوبیتی و شعر آزاد نوشته شده و در بخش‌هایی به تحلیل واژگان و ساختار شعر محلی نیز پرداخته است. فضای کلی اثر صمیمی و نزدیک به زیست بوم شاعر است و مخاطب را با لایه‌های مختلف احساسات انسانی و اجتماعی روبه‌رو می‌کند.

چرا باید کتاب اوریشم را خواند؟

این کتاب فرصتی برای آشنایی با دوبیتی‌ها و اشعار محلی است که ریشه در فرهنگ و زبان بومی دارند. خواندن «اوریشم» می‌تواند دریچه‌ای به دنیای احساسات، دغدغه‌ها و زیبایی‌های زندگی مردمان یک منطقه باز کند و مخاطب را با واژه‌ها و اصطلاحات کمتر شنیده‌ شده آشنا سازد؛ همچنین این مجموعه برای کسانی که به ادبیات بومی و حفظ زبان‌های محلی علاقه دارند، ارزشمند است و می‌تواند الهام‌بخش پژوهش‌های مردم‌شناسانه و ادبی باشد.

خواندن کتاب اوریشم را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به شعر محلی، پژوهشگران فرهنگ عامه، دوست‌داران زبان‌های بومی و کسانی که به دنبال تجربه‌ای متفاوت از شعر فارسی هستند، مناسب است؛ همچنین به کسانی که دغدغهٔ حفظ و شناخت زبان و ادبیات محلی را دارند، مطالعهٔ این اثر توصیه می‌شود.

بخشی از کتاب اوریشم

«هدف هنر نه وضع قانون و نه قدرت‌طلبی است. وظیفه هنر، درک کردن است. هیچ اثر نبوغ‌آمیزی بر کینه و تحقیر استوار نیست. هنرمند یک سرباز بشریت است و نه فرمانده، او قاضی نیست بلکه از قید قضاوت آزاد است. او نماینده دائمی نفوس زندگان است تا با قدرت قلم خود حرف دل همنوعان خود را بر روی کاغذ بیاورد. هنر نوعی رستگاری است. ما را از خواستن، یعنی درد و رنج، آزادی می‌بخشد. هنر نمایانگر واقعی ظریف‌ترین احساسات ما است که تصاویر و نگاه‌های ما را بر هر چیزی دلربا می‌کند. هر علمی به عنوان فلسفه آغاز و به عنوان هنر پایان می‌یابد.»