کتاب چای با وینیکات

کتاب چای با وینیکات با عنوان اصلی Tea with Winnicott نوشتهٔ «برت کار» و ترجمهٔ «محمدجواد رحیمیان» از سوی نشر راه طلایی منتشر شده است. این کتاب در قالب مصاحبه‌ای تخیلی به زندگی و اندیشه‌های دونالد وینیکات، روان‌پزشک و روان‌کاو برجستهٔ کودک، پرداخته است و با روایتی گفت‌وگومحور جنبه‌های شخصی و حرفه‌ای او را واکاوی کرده است. «چای با وینیکات» برای علاقه‌مندان به روان‌کاوی و تاریخ روان‌شناسی می‌تواند اثری خواندنی باشد. نسخهٔ الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب چای با وینیکات

کتاب «چای با وینیکات» با رویکردی خلاقانه مصاحبه‌ای خیالی را با «دونالد وودز وینیکات» ترتیب داده است روان‌کاوی که تأثیر زیادی بر روان‌شناسی کودک و نظریه‌های دلبستگی داشته است. «برت کار»، نویسندهٔ کتاب، با سابقه‌ای طولانی در حوزهٔ بهداشت روان و همکاری با مراکز معتبر تلاش کرده است تا با زنده‌کردن شخصیت وینیکات خواننده را به سفری در زندگی، خاطرات و اندیشه‌های او ببرد. برت کار کتاب را در قالب گفت‌وگویی صمیمی و غیررسمی نوشته است و وینیکات را به دفتر مشاوره‌‌اش در لندن می‌برد و از کودکی، تحصیلات، تجربه‌های بالینی و حتی روزهای پایانی عمرش می‌پرسد.

 علاوه‌بر وینیکات در بخش‌هایی از کتاب به دیگر چهره‌های مهم روان‌کاوی مانند فروید، بالبی و کلاین نیز پرداخته شده است و هر یک در فضایی تخیلی به بیان دیدگاه‌ها و خاطرات خود پرداخته‌اند. این کتاب با هدف آشنایی دانشجویان و علاقه‌مندان با تاریخچه و نظریه‌های روان‌کاوی به‌ویژه از منظر شخصیت‌های تأثیرگذار تدوین شده است. فضای کتاب ترکیبی از روایت تاریخی، تحلیل نظری و بازآفرینی ادبی است که خواننده را با سیر تحول روانکاوی و دغدغه‌های شخصی و حرفه‌ای وینیکات آشنا می‌کند.

خلاصه کتاب چای با وینیکات

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند!

کتاب «چای با وینیکات» با یک مصاحبهٔ خیالی آغاز می‌شود جایی که وینیکات سال‌ها پس از مرگش به دفتر مشاوره‌اش در لندن بازمی‌گردد و با مصاحبه‌گر دربارهٔ زندگی شخصی و حرفه‌ای خود گفت‌وگو می‌کند. او از دوران کودکی‌اش، خانواده‌ی مذهبی و پرجمعیتش، تأثیر مادر و خواهرانش و تجربه‌هایش در مدرسه و دانشگاه کمبریج می‌گوید. وینیکات به تأثیر جنگ جهانی اول بر نسل خود اشاره می‌کند و از تصمیمش برای ورود به رشتهٔ پزشکی و سپس روان‌کاوی سخن می‌گوید. در ادامه خاطراتش از کار با کودکان، شکل‌گیری نظریه‌هایش دربارهٔ دلبستگی، اهمیت بازی و محیط نگهدارنده و نقدهایی که به روش‌های تربیتی رایج داشته است، مطرح می‌شود. او به روابطش با دیگر روانکاوان بزرگ مانند فروید، کلاین و بالبی نیز اشاره می‌کند و از اختلاف‌نظرها و همکاری‌هایش با آنان می‌گوید. روایت کتاب ترکیبی از خاطره، تحلیل و گفت‌وگو است و تلاش می‌کند تصویری انسانی و چندلایه از وینیکات ارائه دهد کسی که همواره دغدغهٔ رشد، خلاقیت و سلامت روان کودکان را داشته است.

چرا باید کتاب چای با وینیکات را خواند؟

این کتاب فرصتی فراهم می‌کند تا خواننده با زندگی و اندیشه‌های یکی از تأثیرگذارترین روان‌کاوان قرن بیستم از زبان خودش و در قالب گفت‌وگویی تخیلی آشنا شود. خواننده می‌تواند دربارهٔ ریشه‌های نظریه‌های وینیکات، تجربه‌های زیستهٔ او و چالش‌هایی که در مسیر حرفه‌ای با آن‌ها روبه‌رو بوده است، بداند؛ همچنین کتاب با پرداختن به دیگر چهره‌های مهم روان‌کاوی و بازآفرینی فضای فکری آن دوران به درک عمیق‌تری از تاریخچه و تحولات این حوزه کمک می‌کند.

خواندن کتاب چای با وینیکات را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای دانشجویان و پژوهشگران روان‌شناسی، روان‌کاوی، مشاوره، علاقه‌مندان به تاریخ علم و کسانی که به‌دنبال شناخت عمیق‌تر از زندگی و نظریه‌های وینیکات و دیگر روان‌کاوان بزرگ هستند، مناسب است؛ همچنین مطالعه‌ی این کتاب برای کسانی که دغدغهٔ رشد و سلامت روان کودک را دارند، مفید خواهد بود.

بخشی از کتاب چای با وینیکات

«بی‌کی: از نوشیدن چای لذت می‌برید؟ دی‌دابلیو: بله، سال‌ها بود که چایی با این طعم و مزه نخورده بودم. واقعاً خیلی عالی است. خب، مصاحبه را ادامه دهیم... فنجان چای پس از مرگ؟ بی‌کی: شاید بتوانیم با صحبت دربارهٔ اوایل زندگی شما شروع کنیم. دی‌دابلیو: بسیار خب. من در سال ۱۸۹۲ در پایان سلطنت ملک پیشین متولد شدم... بی‌کی: بله، درست است. ملکه ویکتوریا. دی‌دابلیو: بله ملکه ویکتوریا. در آن زمان خیلی کوچک بودم و جشن شصت‌سالگی حکومت او در سال ۱۸۹۷ را درست به یاد ندارم. در آن زمان کودک بودم و هنوز نمی‌توانستم روزنامه بخوانم. فکر می‌کنم هیجان بسیار زیادی در آن زمان حاکم بوده است و شاید من هم از آن هیجان مطلع بودم. اما کاملاً به یاد دارم که چند سال بعد در سال ۱۹۰۱ بر سر مرگ او چه سروصدایی به پا شد. بی‌کی: لحظهٔ بسیار متفاوت و خاصی در تاریخ بریتانیا بود. دی‌دابلیو: بله؛ در دوره‌ای بزرگ شدیم که دربارهٔ مسائل روان‌شناختی بسیار ناآگاه بودیم. روان‌شناس نبودیم؛ اما به بزرگان خود احترام می‌گذاشتیم.»