کتاب هر کس خانه ای دارد

کتاب «هر کس خانه ای دارد» نوشتۀ لیلی ایمن (آهی) است و انتشارات علمی و فرهنگی آن را منتشر کرده است. هرکس خانه‌ای دارد، کتابی ساده، آموزنده و درعین‌حال گرم و دوست‌داشتنی است که نه فقط برای خواندن، بلکه برای فکرکردن و حرف‌زدن با کودکان نوشته شده است.

درباره کتاب هر کس خانه ای دارد

کتاب هرکس خانه‌ای دارد با زبانی ساده و دلنشین، کودکان را به سفری کوتاه اما پرمعنا در دنیای گوناگون خانه‌ها می‌برد. این اثر که با جمله‌هایی توصیفی و ملموس آغاز می‌شود، به کودک یادآوری می‌کند که هر موجودی؛ از مورچهٔ کوچک تا عقاب بلندپرواز، از زنبورهای شلوغ تا آدم‌های چادرنشین یا ساکنان آسمان‌خراش، خانه‌ای برای خودش دارد؛ جایی امن و آشنا که به آن تعلق دارد.

نویسنده، لیلی ایمن (آهی)، با بهره‌گیری از ساختاری تکرارشونده و قابل‌پیش‌بینی، ذهن کودک را درگیر پرسش‌هایی ساده اما تأمل‌برانگیز می‌کند. اینکه حیوانات کجا زندگی می‌کنند و چرا، بهانه‌ای می‌شود تا کودک به دنیای اطرافش بادقت بیشتری نگاه کند. نویسنده همچنین به نرمی کودک را از دنیای حیوانات به دنیای انسان‌ها می‌برد و از او دعوت می‌کند تا دربارهٔ خانهٔ خودش فکر و آن را توصیف کند. در واقع، او را به گفت‌وگوی فعال با کتاب و تصویرها فرامی‌خواند.

تصویرگری‌های مرتضی ممیز که هم‌زمان با متن حرکت می‌کنند و گاه حتی پیش‌برندهٔ روایت‌اند، به‌خصوص برای گروه سنی کودک اهمیت زیادی دارد. بچه‌ها نه فقط از متن، بلکه از جزئیات بصری نیز یاد می‌گیرند. ترکیب کلام ساده با تصاویر پرجزئیات باعث می‌شود کودک درگیر درک و کشف شود و لایه‌های پنهان‌تری از اطلاعات را از دل تصویرها بیرون بکشد. همچنین وجود چند پرسش ساده کمک می‌کند تا آموخته‌های کودک مرور شود و به او این احساس داده شود که مشارکتش مهم بوده است. این پرسش‌ها، ضمن اینکه آموخته‌ها را تثبیت می‌کنند، فرصت گفت‌وگوی بیشتر با والد یا مربی را هم فراهم می‌کنند. هرکس خانه‌ای دارد نه فقط دربارهٔ خانه‌ها، بلکه دربارهٔ «تنوع» است؛ تنوع سبک زندگی، تنوع موجودات و مهم‌تر از همه، پذیرش تفاوت‌ها. 

خواندن کتاب هر کس خانه ای دارد را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به همۀ کودکان پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب هر کس خانه ای دارد

«مورچۀ کوچک که به‌زحمت دانه جمع می‌کند، خانه‌ای دارد. زمین را می‌کند و با کمک مورچه‌های دیگر، زیر زمین خانه می‌سازد و دانه‌های خود را در آنجا جمع می‌کند. عقاب بزرگ و قوی هم ‌خانه‌ای دارد. عقاب بالای کوه‌های بلند و لای سنگ‌های سخت آشیانه می‌سازد.»