کتاب اصول مصاحبه هدفمند

کتاب اصول مصاحبه هدفمند نوشتهٔ آلن ای. آیوی و مری بردفورد آیوی و کارلوس پی. زالاکت و ترجمهٔ محمد مهرگان و سمانه نجاری فروشانی و علیرضا فاضلی مهرآبادی و عبدالوحید داودی و علی اکبر اصغری راد است. نشر برگ و باد این کتاب را منتشر کرده است. نویسنده در این اثر الزامات مصاحبه بالینی هدفمند مشاوره در دنیای چندفرهنگی را بیان کرده است.

درباره کتاب اصول مصاحبه هدفمند

آلن ای. آیوی و مری بردفورد آیوی و کارلوس پی. زالاکت در کتاب اصول مصاحبه هدفمند (Essentials of intentional interviewing) الزامات مصاحبه بالینی هدفمند مشاوره در دنیای چندفرهنگی سخن گفته‌اند. این اثر در چهار بخش و ۱۵ فصل نگاشته شده است. عنوان بخش‌های کتاب حاضر عبارت است از «مروری بر مهارت گوش دادن با توجه به فرهنگ مخاطب»، «مراتب اولیهٔ گوش دادن و سازمان‌دهی یک مصاحبهٔ بالینی تاثیرگذار»، «مهارت‌ها و راهبردهای اثرگذاری: کمک کردن به مراجعان برای ایجاد روایت‌های تازه‌ای که به اقدام کردن منجر می‌شوند» و «یکپارچه‌سازی مهارت‌ها، مشاورهٔ بحران و توسعة سبک و شیوهٔ شخصی خود».

در بخش اول از موضوعاتی همچون مسئلهٔ امتیاز فرهنگی در مصاحبهٔ چندفرهنگی، کردارشناسی و اخلاق در جنبهٔ شخصی و حرفه‌ای، تنوع فرهنگی، چندگانگی فرهنگی، کردارشناسی و اخلاق، ظهور عملی عدالت اجتماعی در قالب اخلاق و کردارشناسی و درمان به شیوهٔ تغییر سبک زندگی: راهکاری برای رسیدن به تاب‌اوری مادام‌العمر پرداخته شده است. بخش دوم به نکاتی در باب ترغیب، تغییر جمله‌بندی و خلاصه‌سازی: گوش کردن و درک فعالانه و اینکه چگونه یک جلسهٔ مشاورهٔ پنج مرحله‌ای را تنها با استفاده از مهارت‌های گوش دادن، جلو ببریم؟ اختصاص دارد. نویسندگان در بخش سوم به بازشناسی مواجههٔ غیرهمدلانه، مقابله کردن به مقاومت، مسائل چندفرهنگی و کار کردن با گروه‌ها، مواجههٔ همدلانه و میانجی‌گری در تعارضات گروهی و تفاوت‌های انفرادی و فرهنگی در میانجی‌گری و مدیریت تعارض اشاره کرده‌ کرده‌اند و در بخش چهارم از یکپارچه‌سازی مهارت‌ها از طریق بررسی جلسات خود، برنامه‌های درمانی و مدیریت پرونده‌های بالینی سخن گفته‌اند.

خواندن کتاب اصول مصاحبه هدفمند را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران حوزهٔ روان‌شناسی و کسانی که به مطالعه در باب مصاحبه‌های بالینی علاقه دارند، پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب اصول مصاحبه هدفمند

«عمدهٔ مشاوران (۹۳.۳ درصد) از خود افشایی استفاده می‌کنند. به صورت مشخص، بیش از نیمی از مشاوران (۸۷ درصد) به مراجعان خود می‌گویند که از دست آنها عصبانی هستند، در حضور مراجع گریه می‌کنند (۵۶.۵ درصد) یا به مراجعان می‌گویند که از آنها ناامید شده‌اند (۵۱.۹ درصد). سوال برانگیزترین این موارد، همان است که به مراجعان گفته شده است که امیدی به آنها وجود ندارد: ۵۶.۸ درصد این مشاوران، اعتقاد داشته‌اند که این کار تحت هر شرایطی یا تحت بیشتر شرایط، غیر اخلاقی است. (کِن پاپ، باربارا تاباکنیک و پاتریشیا کیث-اسپیگل)

این نقل قول، مسائلی را مطرح می‌کند که همهٔ ما لازم است که آنها را مد نظر قرار دهیم. با وجود آن که روشن است که به اشتراک گذاشتن خود، افکار خود و احساسات خود می‌تواند کمک‌کننده باشد، این امکان هم وجود دارد که خود افشایی از حد خود فراتر رود. اگر ما به شکل درستی همدل باشیم، مراجعان ما عمیقا بر ما اثر خواهند گذاشت. ممکن است که متوجه شوید که آن چه را تصور می‌کنید مراجع تجربه می‌کند، با تمام وجود خود احساس کنید. ممکن است که گاهی از شدت فشار عصبی، مشت‌های خود را گره کنید. علاوه بر این، شما اغلب تجربیات و احساساتی خواهید داشت که وقتی به روایت‌های مشابه مراجعان گوش می‌دهید، آنها را به یاد خواهید آورد و احساساتی در همان زمان به شما دست خواهد داد.

ممکن است که شما از روی همدلی شروع به گریه کنید؛ اما همزاد پنداری کردن و تاسف خورد برای مراجعه‌کننده، به معنای همدلی کردن با او نیست. گریه کردن گاه به گاه، عمدتاً ایرادی ندارد؛ اما باید توجه داشته باشید که در چه جایی روایت مراجع را رها کرده‌اید؛ چرا که با شما با گریه کردن خود، شروع به تمرکز کردن روی خود کرده‌اید که نتیجهٔ آن خود افشایی غیرهمدلانه و غیرموثر خواهد بود.

به پنج جنبهٔ اصلی خود افشایی که در ادامه آمده‌اند، توجه کنید:

۱. گوش دادن: همانند همهٔ مهارت‌های اثرگذاری، ابتدا با دقت به روایت مراجع توجه کنید و سپس متناسب بودن هر گونه خود افشایی را که در صدد آن هستید، ارزیابی کنید. اطمینان حاصل کنید که این کار برای مسائل مراجع متناسب است یا خیر. اطمینان حاصل کنید که مراجع آمادگی لازم را برای شنیدن آنچه که شما می‌گویید، دارد.

۲. خود افشایی و صحبت کردن مختصر: به سرعت دوباره تمرکز جلسه را بر مراجعه‌کننده باز گردانید (مثلاً بگویید: «این موضوع می‌تواند چه ارتباطی با مسئلهٔ شما داشته باشد؟»). در همین حین، توجه کنید که فرد چه واکنشی را نسبت به خود افشایی شما نشان می‌دهد.

۳. از کلمهٔ «من» به عنوان نهاد جملات خود استفاده کنید. خود افشایی تقریبا همیشه شامل کلمهٔ «من» می‌شود یا خود ارجاعی با استفاده از ضمیرهایی مانند من، مرا و ام را در بر می‌گیرد.»