کتاب وطنانه‌های گیسویت

اتفاقات خوب افتادند ما شکستیم و دوستان شادند چه امیدی به نارفیقان هست وقتی از هفت دولت آزادند

سفری می‌کنند لیل و نهار به موازاتِ این جهان در من چه کسی شرح می‌دهد چه گذشت پس از این ناب ناگهان در من

بیگانگان تسخیر می کردند روحم را در من هزاران من به استثنای من بودند

ما فرو ریختیم و دم نزدیم دیگران وارثان فریادند

شور چشمان شوم و بدگوهر در رصد کردن تو استادند

قربانیِ امتحانِ ابراهیم گردن بگذار حکم چاقو را

در بی‌حضوری‌هات می‌بینمت بسیار کم کن دو چشمم را از دیدنم حتی

ما فرو ریختیم و دم نزدیم دیگران وارثان فریادند

دوست آدمی، سلام به تو دشمن مردمان خداحافظ

سنگر به سنگر آمده‌ام تا ببینمت بیهوده سمت این هیجان را گرفته‌اند گفتند ذره‌های وجودت گره‌گشاست از کلِ هستی تو همان را گرفته‌اند عکاس‌ها به باورشان در شکار تو فیگوری از سپیده‌دمان را گرفته‌اند

چه امیدی به نارفیقان هست وقتی از هفت دولت آزادند

عجیب نیست که از من خبر نمی‌گیری تو در بهشتی و من در خراب‌آبادم به خس خسِ نفسم گوش کن زلال نفس که خشک‌رود شد از خاطرات فریادم من از وخامت این ظلمت ملال‌انگیز چه مژده‌ها به تو از آفتاب می‌دادم

من حواسم به چشم‌هایت بود، نه به حال خوش کجِ زلفت

مرا اسیرِ اساطیرِ هند و بابِل کرد مرا کشاند به میخانه‌های باغ عدن

در حال و هوای من تنها غم غربت بود آغوش بیا بگشا شاید وطنم باشی

تنم چه بار گرانی‌ست در نبودن تو عجیب‌تر که همین بار می‌کشد ما را

گرفت پیرهن تشنۀ برادر را و کاشت در جهتی عاشقانه خنجر را نشاط و سرخی دنباله‌دار خطی خوش مجاب می‌کند آن ضربه‌های آخر را کشید دست نوازش جنون صاعقه‌ای به باغ و، آتش گل داد باغ بی‌بر را همین که کشت، روایت به آن طرف چرخید که دیگران بشناسند مرد دیگر را نه خیر بود و نه شر بود، مرد گیجی بود که دوست داشت فقط جنگ نابرابر را نه از نهایت شب حرف می‌زد و نه به خود نوید داد افق‌های دور و بهتر را چه ناشهید دلیری، چه نازنین مرگی «بخوان به نام گل سرخ» این دلاور را

روز موعود بود و آیینه که به حسرت بگویی آه منم گیجی‌ات بی‌دلیل نیست، بیا به سراغم که پرتگاه منم تو و چشمان بسته می‌بینید که در این مطلقاً سیاه، منم

با من سخن بگو نفسم تنگ است شاید هوا لطیف شود مادر

من یاغی‌ام، شکارچیان در پی من‌اند باغ انار می‌شود این تن، فرار کن از بین جمع ما دو نفر، یک نفر مرا ارزان فروخته است به دشمن فرار کن