کتاب داروین

کتاب الکترونیکی داروین نوشتۀ جاناتان میلر و ترجمۀ ابراهیم اسکافی است و انتشارات شیرازه کتاب ما آن را منتشر کرده است. کتاب داروین با بررسی مراحل متفاوتی که داروین را به سمت کشف قوانین تکامل سوق دادند و از جمله مهم‌ترین آنها سفر پنج‌سالۀ وی به‌دور دنیا، قدم اوّلی هم برای آشنایی با علوم طبیعی در زمانۀ وی و هم آگاهی از حواشی متعددی که این علم را در آن دوره احاطه کرده بود، است.

درباره کتاب داروین

چارلز داروین در ۱۲ فوریۀ سال ۱۸۰۹ در انگلیس به دنیا آمد. او دومین پسر رابرت داروین و سوزان وجوود بود. پدر و مادر چارلز داروین از خانواده‌های شناخته‌شدۀ انگلیس بودند که برای لغو برده‌داری نیز تلاش می‌کردند. پدربزرگ چارلز داروین اراسموس داروین نام داشت که او نیز در پژوهش‌های علمی دستی داشت و علاوه بر آن شاعر هم بود. زمانی که چارلز داروین تنها ۸ سال داشت، مادرش از دنیا رفت و چارلز داروین مسئولیت مراقبت از خواهران کوچک‌تر خود را بر عهده گرفت.

چارلز داروین از مدرسه متنفر بود. او بین سال‌های ۱۸۱۸ تا ۱۸۲۵ در یک مدرسۀ دولتی با آموزه‌های سنتی درس می‌خواند. همکلاسی‌ها و معلمانش چارلز داروین را برای کنجکاوی‌هایش اذیت و مسخره می‌کردند. زمانی که چارلز داروین تنها ۱۶ سال داشت، پدرش او را برای یادگیری پزشکی به دانشگاه ادینبرو فرستاد. حضور در کلاس‌های درس دانشگاه در ذهن چارلز داروین راه جدیدی را باز کرد. او در این سال‌ها با شیمی سنگ‌ها و چگونگی طبقه‌بندی گیاهان آشنا شد. چارلز داروین در این برهه به دیدگاه‌های تکامل‌گرایانه و مادی‌گرایانه علاقه پیدا کرد. این آشنایی و علاقه بر نگاه او به موجودات تأثیر بسیار زیادی گذاشت. 

پیشرفت‌های خارق‌العادۀ علم ژنتیک بدون کشف انقلابی داروین دربارهٔ تکامل امکان‌پذیر نبود. انقلابی که توسط دانشجویی نه‌چندان درخشان و فردی به‌غایت محافظه‌کار رقم زده شد. کتاب داروین، به معرفی این دانشمند می‌پردازد و مراحل مختلف زندگی او را به کمک تصاویر و با زبانی ساده و روان بیان می‌کند.

خواندن کتاب داروین را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب برای علاقه‌مندان به مطالعه زندگی دانشمندان مناسب است.

بخشی از کتاب داروین

«در واقع یکی از دلایلی که موجب شد داروین در آن زمان تصمیم بگیرد کتابش را به چاپ برساند، بسته‌ای پستی که باعث اضطراب او برای انتشار کتابش گردید، آن بسته حاوی خلاصه‌ای از همان نظریه‌ای بود که او طی بیست سال بی‌سروصدا آن را پرورانده بود.

تا سال ۱۸۵۹، فضای علمی از بحث امکان تکامل اشباع شده بود. فقط گذشت زمان لازم بود تا قرعه به نام چه کسی بیفتد که برای بیان این حقیقت وارد میدان شود. با این وجود، همچنان این پرسش باقی است: چرا این موضوع پیشتر شناخته نشده بود؟

یک پاسخ می‌تواند آن باشد که تا پیش از آنکه داروین شواهد را کشف کند، به اندازۀ کافی شواهد لازم در دسترس نبود و اینکه بخت با او یار بود که شواهد گمشده‌ای را یافت که به او اجازه می‌دادند از سایر چیزها سر دربیاورد. اما این هم درست نیست، زیرا گرچه داروین خودش مشاهدات مهمی انجام داد، اما آن دسته از شواهدی که نظریه‌اش را تأیید می‌کردند، پیشتر برای همگان شناخته شده و به بحث‌های گسترده‌ای دامن زده بودند. به نظر می‌رسد مسئله اصلی آن بود که کسی به اهمیت آنها پی نبرده بود، یا آنکه آن‌طور که باید و شاید اهمیتش را درک نکرده بود...»