کتاب قمار

کتاب «قمار» نوشتۀ هادی نجفی و ترجمۀ محمود صادقی است و انتشارات چتر دانش آن را منتشر کرده است. این کتاب به بررسی مسئلۀ قمار و دلایل حرام‌بودن آن می‌پردازد.

درباره کتاب قمار

در دنیای امروز و باتوجه‌به گسترش کاربرد فضای مجازی بین مردم، قماربازان هم به این فضا وارد شده‌اند. طبیعی است که اطلاقات ادلۀ حرمت قمار شامل بردوباخت مالی در این فضا نیز می‌شود؛ بنابراین صدق قمار و حرمت آن در فضای مجازی واضح است اما بازی با آلات قمار بدون بردوباخت مالی یا بازی با شطرنج و نرد بدون بردوباخت مالی در فضای مجازی به دلیل عدم صدق واقعی بازی به این آلات، از دایرۀ حرمت خارج است.

قمار یکی از کتاب‌های فقهی دربارۀ قمار و مسائل فقهی استدلالی آن است. این کتاب درواقع ترجمۀ فصل قِمار از کتاب دائرةالمعارف الآراء الفقهیة تألیف هادی نجفی است که شیخ محمود صادقی آن را به فارسی ترجمه کرده است. قمار عبارت است از ھرگونه مسابقه‌ای که در آن بردوباخت مالی از طرفین مسابقه‌دھنده یا یکی از آن دو شرط شود، امّا اگر جایزۀ برنده توسط شخص ثالثی داده شود، از دایرۀ قمار خارج می‌شود.

کتاب قمار در ۵ فصل تنظیم شده است. عناوین فصل‌های کتاب عبارت است از: «فصل اول: تعریف قمار»، «فصل دوم: بررسی دلایل حرمت قمار»، «فصل سوم: حکم چهار مسئله»، «فصل چهارم: حکم گرفتن مال برنده شده در قمار» و «فصل پنجم: حکم بازی با شطرنج و نرد بدون برد و باخت»

خواندن کتاب قمار را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دانشجویان و علاقه‌مندان به مسائل فقهی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب قمار

«احمد بن فارس می‌گوید: (قاف و میم و راء) اصل صحیحی است که بر سفیدی در شیء دلالت می کند و کلمات دیگر از این سه حرف مشتق می‌شود؛ مانند: کلمه (قمر السماء) که ماه، به‌خاطر سفیدی‌اش (قَمَر) نامیده می‌شود و (حمار أقمر): الاغ سفید که (أقمَر) به معنای سفید است. اما قول لغوی: (قَمَرَ یَقْمِرُ قمراً) از باب ثلاثی مجرد است و قمار مصدر از باب مُفاعله و به معنای مشارکت و اثرپذیری طرفینی است. گروھی می‌گویند: قمار کلمۀ نادر و شاذی است که از ریشۀ ثلاثی مجرد گرفته شده است. گروه دیگری می‌گویند: قمار از ریشۀ اصلی آن، گرفته شده است زیرا [در قمار] بر دارایی قمارکننده افزوده می‌شود و دارایی او نقصان پیدا می‌کند و دارایی او به حالت ثابتی باقی نمی‌ماند و این چیزی است که [دررابطه‌با قمار] شنیده‌ایم و خداوند بر درستی و صحّت آن آگاه است.»