کتاب بازی درمانی یونگی

کتاب الکترونیکی «بازی درمانی یونگی» نوشتهٔ اریک جی گرین با ترجمهٔ فائزه جمشیدی در انتشارات اندیشه احسان چاپ شده است. این کتاب به بررسی مفاهیم و تکنیک‌های اساسی بازی‌درمانی یونگی و نحوه‌ٔ استفاده از آن‌ها در درمان کودکان و نوجوانان می‌پردازد. گرین در این کتاب به تحلیل مفاهیم کلیدی مانند «بازی‌درمانی یونگی»، «ناخودآگاه» و «آرکی‌تایپ‌ها» می‌پردازد و با تکیه بر تجربیات گسترده‌اش در زمینه‌ٔ روان‌درمانی و آموزش، نگاهی جامع و کاربردی به این موضوع دارد.

درباره کتاب بازی درمانی یونگی

بازی درمانی یونگی به تحلیل چگونگی استفاده از بازی به عنوان ابزار درمانی و تأثیر آن بر بهبود وضعیت روانی کودکان و نوجوانان می‌پردازد. گرین با ارائهٔ مثال‌ها و نمونه‌های واقعی از موارد درمانی، به بررسی موفقیت‌ها و چالش‌های موجود در این نوع درمان می‌پردازد. بازی درمانی یونگی یکی از آثار برجستهٔ اریک جی. گرین است که به تحلیل و ارائه راهکارهای عملی برای استفاده از بازی‌درمانی یونگی در درمان کودکان و نوجوانان می‌پردازد. گرین در این کتاب به بررسی مفاهیم کلیدی یونگی، از جمله ناخودآگاه، نمادها و آرکی‌تایپ‌ها و نحوه‌ٔ استفاده از آن‌ها در بازی‌درمانی می‌پردازد و تلاش می‌کند تا با ارائهٔ ابزارها و تکنیک‌های کاربردی، به روان‌درمانگران کمک کند تا از این رویکرد در کار با کودکان و نوجوانان بهره ببرند.

او با استفاده از داده‌های پژوهشی و مثال‌های واقعی از موارد درمانی، به بررسی چگونگی استفاده از بازی به عنوان ابزار درمانی و تاثیر آن بر بهبود وضعیت روانی کودکان و نوجوانان می‌پردازد. او به بررسی عوامل مؤثر بر بازی‌درمانی مانند محیط درمانی، انتخاب ابزارهای بازی و نحوه‌ی تعامل با کودک می‌پردازد و راهکارهایی برای تقویت این عوامل ارائه می‌دهد.

یکی از بخش‌های مهم کتاب، بررسی نمونه‌های واقعی از موارد درمانی با استفاده از بازی‌درمانی یونگی است. گرین به تحلیل تجارب موفق در درمان کودکانی که با مشکلات روانی مختلفی مواجه بودند می‌پردازد و توضیح می‌دهد که چگونه این روش درمانی توانسته است به بهبود وضعیت آن‌ها کمک کند. او همچنین به بررسی چالش‌ها و موانعی که در مسیر اجرای بازی‌درمانی یونگی وجود دارد، پرداخته و راهکارهایی برای غلبه بر این موانع ارائه می‌دهد.

گرین همچنین به بررسی نقش والدین و خانواده در فرآیند بازی‌درمانی و اهمیت همکاری آن‌ها با روان‌درمانگر می‌پردازد. او توضیح می‌دهد که چگونه می‌توان با ایجاد فرصت‌های مشارکتی و تعاملات مثبت، نقش والدین را در بهبود وضعیت روانی کودک تقویت کرد. گرین با ارائه مثال‌های عملی و تجربیات واقعی، به روان‌درمانگران نشان می‌دهد که چگونه می‌توانند با استفاده از رویکردهای یونگی و تکنیک‌های بازی‌درمانی، به کودکان و نوجوانان کمک کنند تا با مشکلات روانی خود مقابله کنند و بهبود یابند. این کتاب به دانشجویان، پژوهشگران و متخصصان حوزه‌ی روان‌درمانی این امکان را می‌دهد که با استراتژی‌های نوآورانه و خلاقانه برای درمان کودکان و نوجوانان آشنا شوند و راهکارهایی برای بهبود وضعیت روانی آن‌ها ارائه دهند.

کتاب بازی درمانی یونگی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب برای دانشجویان، پژوهشگران و متخصصان حوزه‌ٔ روان‌درمانی کودکان و نوجوانان مناسب است. همچنین، این کتاب به روان‌درمانگران کمک می‌کند تا با استفاده از تحلیل‌های علمی و داده‌های پژوهشی، راهکارهایی برای بهبود وضعیت روانی کودکان و نوجوانان ارائه دهند.

بخشی از کتاب بازی درمانی یونگی

«هدف دوم در بازی‌درمانی تحلیلی این است که هم کودک و درمانگر یک نگرش تحلیلی داشته باشند (فوردهام، ۱۹۹۴). نگرش تحلیلی را به‌عنوان روشی شرح می‌دهد که شرایط را برای کودکان فراهم می‌کند تا آزادانه خود را ابراز کنند؛ در حالی که یک درمانگر بر روش‌های تفسیری تأکید می‌کند نه به‌عنوان هدایت‌کننده و تسهیلگر. ویژگی اساسی نگرش تحلیلی این است که بی‌طرف است و به‌دنبال روشن کردن درگیری‌های درونی کودک و برطرف کردن آن‌ها در لحظه اکنون است. نگرش تحلیلی درمانگر به کودک اجازه می‌دهد تا از جهت‌گیری یا عمل به‌سمت زندگی نمادین، جایی که احساسات و تصاویر در آن قرار دارد، حرکت کند. درمانگران روند تحول کودکان را تسهیل می‌کنند که مهار عاطفی را به‌وجود می‌آورد. به‌عنوان مثال، کودکی از کتابی که دوست نداشت، به‌عنوان یک وسیله کنترل در اتاق استفاده کرد. در حالی که درمانگر مانع و محدودیتی برای او اعمال نکرد، کودک عصبانیت بیشتری پیدا کرد؛ زیرا او می‌خواست -یا انتظار داشت- که پزشک درمانی او را به همان روشی که مادرش او را مجازات می‌کند، مجازات کند. به همین دلیل است که وی توسط یکی از معلمان خود برای درمان مراجعه کرده است. درمانگر متوجه شد و با درآوردن کفش‌های خود، از روش تحلیلی الگو گرفت. کودک خندید و گفت: "آقای گرین، چی کار می‌کنی؟" درمانگر پاسخ داد: "من هرگز این کفشها را دوست نداشتم. مادرم آن‌ها را برای من در کریسمس خریداری کرد. دیدم که چگونه از این کتاب به‌عنوان یک مانع درب استفاده می‌کنید تا نشان دهید که به آن اهمیتی نمی‌دهید. بنابراین من می‌خواهم کفش‌هایم را تا آخر روز درآورم و دوباره آن‌ها را نپوشم." کودک مضطرب با صدای خنده پاسخ داد، "شما باید سینی شن خود را به کار گیرید. شما هم مشکل دارید! کتاب را در قفسه کتاب پنهان می‌کنم تا آن را نبینم، اما شما باید کفش خود را دوباره بپوشید. جوراب‌های شما بو می‌دهد". از طریق این مبادله، کودک قادر به مهار کردن بی‌اعتنایی خود در مورد یک شئ بود و به‌دنبال یک جایگزین مناسب می‌گشت، بدون این‌که مستقیم هدایت یا مجبور شود. این درمانگر در کنار استفاده از نماد و استعاره نشان می‌داد که برای کاهش اضطراب باید عنصری نامطلوب برداشته شود. با این حال، کودکان خردسال توانایی رشد و زبان را برای افتراق و تشخیص اطلاعات ندارند، بنابراین، آن‌ها کارهایی مشابه را تقلید می‌کنند و از کتابهایی که دوست ندارند به‌عنوان مانع درب استفاده می‌کنند تا نارضایتی خود را نشان دهند. این نمونه‌ای از الگوبرداری از نگرش نمادین یا تحلیلی و ماندن در استعاره با کودک برای ایجاد تغییر در لحظه حاضر است.»