کتاب تالکت پارسنز و جامعه شناسی فرهنگ

کتاب تالکت پارسنز و جامعه‌شناسی فرهنگ نوشتۀ عباس محمدی اصل در انتشارات آرمان رشد به چاپ رسیده است.

درباره کتاب تالکت پارسنز و جامعه شناسی فرهنگ

تالکوت پارسونز، درگذشته ۱۹۷۹، جامعه‌شناس آمریکایی بود که سال‌ها در دانشگاه هاروارد تدریس کرد. پارسونز یکی از نظریه‌های برجسته در جامعه‌شناسی یعنی نظریۀ کارکردگرایی ساختاری را پدیدآورد. او در پی آن بود که یک نظریۀ کامل در مورد جامعه پدیدآورد. نظریه‌ای که تمام رفتار‌های اجتماعی را در تمام مکان‌ها و در کل تاریخ با مدلی واحد یعنی کارکردگرایی ساختاری تبیبن کند. موضوع جامعه‌شناسی فرهنگ نیز بخشی از طرح نظری او است.

پارسونز بر محوریت نهادهای فرهنگی برای کنش انسانی تأکید می‌کند. او می‌گوید فرهنگ تا زمانی تداوم می‌یابد که از عهدۀ هدایت کنش کارگزاران مستقر برآید. او معتقد است نظام اجتماعی از مجموعۀ کنشگران فردی ساخته شده که رابطۀ آن‌ها با وضعیتشان و نیز با یکدیگر به‌واسطۀ نظام ساخت‌بندی‌شده و فرهنگی مشخص می‌شود. او هویت جامعه را متأثر از فرهنگ مسلط بر آن می‌داند.

در کتاب تالکت پارسنز و جامعه‌شناسی فرهنگ، موضوعاتی چون ابعاد تنوع فرهنگی، زبان به‌عنوان زمینۀ فرهنگی، روابط فرهنگی با سیستم‌های اجتماعی، زمینۀ فرهنگی تعامل، طبقه‌بندی مواد فرهنگی، الگوهای فرهنگ، تفکیک‌پذیری کارکردی نظام‌های فرهنگی، مسئلۀ انباشت فرهنگی و جامعه‌شناسی دانش و جامعه‌شناسی فرهنگ بررسی شده‌اند.

خواندن کتاب تالکت پارسنز و جامعه شناسی فرهنگ را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

به دوستداران کتاب‌های با موضوع جامعه‌شناسی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب تالکت پارسنز و جامعه شناسی فرهنگ

«فرهنگ یکی از خرده‌نظام‌های سطح کلان نظام‌های اجتماعی است. بر این اساس کنش انسان از طریق و وفق الگوبرداری از معانی اشیا و حهت‌گیری‌ها نسبت به اشیا در دنیای تجربه انسانی سازماندهی می‌شود. معنا در کاربرد فنی کنونی مبین مقوله‌ای رابطه‌ای است که در اصطلاح فلسفی، هم به سوژه یا کنشگر دانستن (یا برای اجتناب از سوگیری شناختی، جهت‌گیری) دلالت می‌کند و هم به شی یا به‌طور کلی‌تر، سیستمی شامل کثرتی از کنشگران و اشیا. جهت‌گیری‌ها نسبت به اشیا به شکل ساخت‌یافته یا در اصطلاح معمولاً مورد استفاده در بافت فرهنگی، به‌عنوان الگو در نظر گرفته می‌شوند. به‌عبارت دیگر بین جهت‌گیری‌ها نسبت به اشیای مجزا و طبقات مختلف اشیا و بین جهت‌گیری‌های کنشگران و طبقات مختلف آن‌ها عناصری از سازگاری، نظم یا انسجام وجود دارد.»