کتاب صفر تا صد معلم حرفه ای

کتاب صفر تا صد معلم حرفه‌ای نوشتۀ ناهید غریبی و زینب عباسی در انتشارات نوروزی به چاپ رسیده است.

درباره کتاب صفر تا صد معلم حرفه ای

معلمان و روش‌هایی که در تدریس به کار می‌گیرند نفش بسیار مهمی در فرایند آموزش و پرورش دارند. معلمانی که در تدریس از روش‌های مختلف بهره می‌گیرند، بر کار خود مسلط هستند و با عشق کار می‌کنند دانش‌آموزانی خلاق و توانا دارند. امروزه، معلمان برای موفقیت در تدریس باید دربارۀ نظریه‌های آموزشی و روانشناسی اطلاعات داشته باشند. روش تدریس معلم باید منطبق با اصول آموزشی و ویژگی‌های شخصیتی دانش‌آموزان باشد؛ زیرا دانش‌آموزان هر دوره نیازهای تفاوتی دارند. معلم باید توانایی به کار گرفتن اصول روانشناسی را در تدریس داشته باشد. همچنین باید زمینه و وضعیتی فراهم کند تا دانش‌آموز در آن راحت‌تر درس را یاد بگیرد. 

کتاب صفر تا صد معلم حرفه‌ای در ۳ فصل تدوین شده است. فصل اول کلیات نام دارد. در این فصل مفاهیم و تاریخچۀ آموزش و پرورش آمده است. وضعیت نظام آموزش و پرورش در ایران و رویکردهای نظری دربارۀ آن از دیگر موضوعات این فصل است. فصل دوم معلم حرفه‌ای نام دارد. در این فصل، وظایف معلم، ویژگی‌ها و مهارت‌های معلم حرفه‌ای و بهترین روش‌های تدریس نوین آمده‌اند. فصل سوم محیط یادگیری نام دارد. در این فصل محیط یادگیری طراحی و راهکارهایی برای ایجاد محیطی مثبت به‌منظور یادگیری ارائه شده‌اند. همچنین نقش محیط‌های آموزشی در سلامت روان کودکان و نوجوانان نیز بررسی شذه است.

خواندن کتاب صفر تا صد معلم حرفه ای را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

به دوستداران نظریه‌های آموزش و پرورش و نیز معلمان حرفه‌ای پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب صفر تا صد معلم حرفه ای

«در جوامع بدوی، مجموعه میزاث فرهنگی بسیار اندک بوده و سح دانش و مهارت ها آن چنان وسیع نبود، در نتیجه نیازی به نظام آموزشی منسجم با سبک برنامه خاص احساس نمی شد. آموزش، بیشتر از طریق خانواده ها انجام می شد و جنبه غیر رسمی داشت. با گذشت زمان در کشورهای مختلف، نظام های آموزشی رسمی با ساختار بسیار منظم و برنامه ریزی شده، شکل گرفت. در ایران با وجود تاریخ و تمدن کهن، سیستم آموزشی در طول تاریخ دچار تحول گردیده و تحولات بسیار وسیعی در مقاطع مختلف رخ داده است، البته دوره ابتدایی با این اسم، در نظام آموزشی ایران وجود نداشت. قبل از تشکیل نظام آموزشی نوین، در ایران بیشتر مکتب خانه و مدارس دینی وجود داشت، افراد روحانی، مکتب خانه را اداره می کردند و دروس قرآن و ادبیات فارسی به کودکان آموخته می شد.»