کتاب نیوتن و انجمن ستاره شناسان

کتاب «نیوتن و انجمن ستاره شناسان» نوشتۀ ماریون کدی، آبرام کاپلان و ترجمۀ شیرین کریمی است و کتاب چ آن را منتشر کرده است. نیوتن و انجمن ستاره شناسان داستانی بامزه و جذاب دربارۀ آیزاک نیوتن است.

درباره کتاب نیوتن و انجمن ستاره شناسان

داستان با یک روایت بامزه از زندگی نیوتن آغاز می‌شود. نیوتن عینکی به چشم می‌زد که منشور شیشه‌ای ۵ ‌وجهی بود و نور سفیدی که از منشور عبور می‌کرد به ۷ ‌رنگ تجزیه می‌شد. او با آن عینک در خیابان‌های کمبریج قدم می‌زد و باعث می‌شد حرکات غیرعادی از این دانشمند سر بزند. (این بخش اشاره به نظریۀ پیشرفته‌ای دارد که نیوتن مبنی بر مشاهده تجزیۀ نور سفید در منشور به طیف‌های مرئی، ایجاد کرد) یک روز او با تلسکوپی که خودش ساخته بود به دوردست‌ها نگاه می‌کرد که اتفاقی باعث شد تلسکوپ محبوبش از دستانش به گودالی بیفتد. نیوتن هم برای پیداکردن این تلسکوپ توی آن گودال عمیق می‌پرد و این اتفاق آغاز آشنایی او با یک گروه معروف و مخفی از ستاره‌شناسان برخورد می‌کند.

کتاب نیوتن و انجمن ستاره‌شناسان در قالب یک داستان تخیلی نظریه‌ها و کشفیات مهم نیوتن را به‌درستی توضیح می‌دهد. کتاب با زبانی شیرین جنبه‌های دیگری از شخصیت،‌ خصوصیات اخلاقی و زندگی نیوتن، ریاضی‌دان فیزیک‌دان و اخترشناس مشهور را روایت می‌کند که باعث استقبال نوجوانان و کودکانی می‌شود که به علم علاقه دارند و کنجکاو هستند دربارۀ یکی از مؤثرترین دانشمندان کل تاریخ علم بدانند.

کتاب نیوتن و انجمن ستاره شناسان یکی از جلدهای مجموعه کتاب افلاطون‌های کوچک است که به همت نشر کتاب چ منتشر شده است. مجموعۀ افلاطون‌های کوچک نوجوانان و افراد کنجکاو را با زندگی و آثار فیلسوف‌ها و دانشمندان معروف، از سقراط گرفته تا دکارت، آینشتاین، مارکس و ویتگن‌اشتاین آشنا می‌کند. هر کدام از کتاب‌ها داستان بعضاً بامزه‌ای را روایت می‌کند. کتاب‌های این مجموعه با داستان‌های هیجان‌انگیز و تصاویر خلاقانه و جذاب توجه خوانندگان زیادی را به خود جلب کرده است.

کتاب‌های دیگر مجموعۀ افلاطون‌های کوچک عبارت است از: مرگ سقراط، غرغرو و مارتین هایدگر، تماشاخانهٔ کوچک هانا آرنت، آقای دکارت و شیطان فریب‌کارش، شبح کارل مارکس، دیوژن، مرد سگی.

خواندن کتاب نیوتن و انجمن ستاره شناسان را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به کودکان و نوجوانان کنجکاو و علاقه‌مند به علم پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب نیوتن و انجمن ستاره شناسان

«نیوتن همین‌طور پایین‌تر می‌رفت و هر لحظه به سرعتش افزوده می‌شد. ژاکت جلوبازش مثل دو بال بالای سرش تکان می‌خورد. کمی بعد دیگر چیزی نمی‌دید. کم‌کم دما بالا رفت و سیاهیِ تاریکی به قرمزِ سوزان تبدیل شد. «پناه‌برخدا، در جهنم هستم» دانشمند عرق می‌ریخت. آن‌قدر گرمش بود که تا فکری به ذهنش می‌رسید بخار می‌شد و از ذهنش می‌پرید. کمی بعد دیگر به هیچ‌چیز فکر نمی‌کرد.وقتی به خود آمد، هنوز در حال سقوط بود، ولی با سرعت کمتر. سرعتم کم شده. سرعتم کم شده. هوای تازه به سمتش آمد. بعد نقطهٔ آبی کوچکی دید که دور بود، خیلی دور، ته گودال. آبی آسمان! ممکن است از زمین عبور کرده باشم؟»