کتاب بینایی

کتاب بینایی نوشتۀ ژوزه ساراماگو و ترجمۀ محمدصادق انصاری و ویراستۀ نسرین نظری راد است و انتشارات آتیسا آن را به چاپ رسانده است. داستان از یک مراسم انتخاباتی شروع می‌شود، وقتی که مردم یک شهر تصمیم می‌گیرند همگی رای سفید بدهند و این کار سیستم دولت مستبد را به‌هم می‌ریزد.

درباره کتاب بینایی 

وقایع این کتاب از روز رأی‌گیری شروع می‌شود، وقتی که در پایتخت هیچ‌کس به پای صندوق‌های رأی‌ نمی‌رود و این کار باعث نگرانی دولت می‌شود. چند ساعت که می‌گذرد، ناگهان مردم به حوزه‌های رأی‌ هجوم می‌برند و ماجرا برعکس می‌شود. خیال دولت به مدت کوتاهی راحت می‌شود تا این‌که در حین شمارش آراء متوجه می‌شوند که هفتاد درصد مردم رأی‌ سفید داده‌اند و هیچ اسمی روی اکثر برگه‌ها نوشته نشده. این کار باعث باطل شدن رأی‌گیری می‌شود و دولت ناچار به برگزاری دوبارۀ انتخابات می‌شود. در نوبت دوم، نه تنها دوباره همین اتفاق رخ می‌دهد، بلکه این‌بار هشتاد درصد از آراء رای سفید است. دولت این امر را توهینی به خود تلقی می‌کند و تصمیم می‌گیرد با مردم مقابله کند، مردم نیز شروع به راهپیمایی علیه دولت می‌کنند و این‌گونه کل سیستم دچار هرج و مرج می‌شود.

ماجرای کتاب بینایی در همان شهر کتاب کوری اتفاق می‌افتد و در این کتاب هم مثل کوری، ما با شخصیت‌هایی بدون نام مواجه می‌شویم. ژوزه ساراماگو در این اثر هم باز دست به ایجاد فضایی خفقان‌آور می‌زند، اما این‌بار در قالب سیاست و مقابله با بوروکراسی. 

انتشارات آتیسا این کتاب را با ترجمه محمدصادق انصاری منتشر کرده است. اما این رمان توسط ناشران و مترجمان دیگری هم انتشار یافته است. کیومرث پارسای به‌عنوان کسی که بیش‌‌ترین آثار ساراماگو را در ایران ترجمه نموده است، «بینایی» را در سال ۱۳۸۵ ترجمه و توسط انتشارات شیرین روانه‌‌ی بازار نشر کرد. یکی از مشهورترین ترجمه‌ها، بینایی با ترجمه اسدالله امرایی است که انتشارات مروارید آن را چاپ کرده است.

خواندن کتاب بینایی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم 

خواندن این کتاب را به تمامی افرادی که به خواندن داستان‌هایی با فضایی سیاسی علاقه‌مند هستند پیشنهاد می‌کنیم.

درباره ژوزه ساراماگو

ژوزه ساراماگو در سال ۱۹۲۲ به دنیا آمد. او نویسندهٔ نامدار پرتغالی و برندهٔ جایزه نوبل ادبیات در سال ۱۹۹۸ است. او از سال ۱۹۶۹ به حزب کمونیست پرتغال پیوست و همچنان به آرمان‌های آن وفادار بود، اما هیچ‌گاه ادبیات را به خدمت ایدئولوژی در نیاورد. منتقدان ادبی او را پیرو سبک ادبی رئالیسم جادویی می‌دانند، اما او خود را ادامه‌دهندهٔ ادبیات اروپا و تأثیرپذیری خود را بیشتر از نویسنده‌هایی همچون گوگول و سروانتس می‌داند. منحصربه‌فردترین ویژگی آثار ساراماگو را می‌توان عدم کاربرد نشانگان سجاوندی به‌صورت متداول و استفاده از جملات بسیار طولانی دانست. او از میان علائم نگارشی، فقط از نقطه و ویرگول استفاده می‌کند و از سایر علامت‌ها که مثلاً جملهٔ سؤالی را مشخص می‌کند یا آن را در گیومه می‌گذارد و… می‌پرهیزد. این نویسنده گفت‌وگوهای شخصیت‌های داستان‌هایش را پشت سر هم می‌نویسد و مشخص نمی‌کند که کدام جمله را چه کسی گفته است. او به‌ندرت یک پاراگراف را تمام می‌کند.

فیلم «دشمن» به کارگردانی دنیس ویلنیو، یک اقتباس ادبی از رمان «همزاد» (۲۰۰۴) نوشتهٔ ساراماگو است. فیلم سینمایی «کوری» نیز با بازی مارک رافلو از رمان کوری اقتباس شده است. عنوان برخی از کتاب‌های ساراماگو را در فهرست زیر ببینید:

کوری، کنتاوروس، آناخوسیفا (بالتازار و بلموندا)، در ستایش مرگ، بینایی، تاریخ محاصره لیسبون، همه نام‌ها، همزاد، مرد تکثیر شده، بلم سنگی و... .

ژوزه ساراماگو در سال ۲۰۱۰ درگذشت.

بخشی از کتاب بینایی

«گوشه‌وکنایه، تمسخر، بی‌انضباطی و اغتشاش تمام کشور را فرا گرفته بود. در حوزه‌های شهرداری و اماکنی که بدون هیچ رویداد و آشفتگی خاصی به جز تاخیر مردم به خاطر شرایط نامساعد جوی، انتخابات مانند سال‌های قبل انجام شده بود و باز هم نتایج آراء همانند قبل بود؛ تعداد رأی‌دهندگان، بسیار زیاد و آرای سفید نیز مثل همیشه زیاد بود.»