کتاب بازی نامحدود

کتاب بازی نامحدود نوشتۀ سایمون سینک و ترجمۀ روح اله خداوردی است. انتشارات آتیسا این کتاب آموزشی را روانۀ بازار کرده است.

درباره کتاب بازی نامحدود

کتاب بازی نامحدود شما را به چالش می‌کشد تا دیدگاهتان را دربارۀ شیوۀ کارکرد سازمان‌ها بازبینی کنید و روش کار و دلایل موفقیت آن‌ها را بدانید. در طول تاریخ بشر، بارها از مزایای تفکر نامحدود بهره برده‌ایم. پیدایش جوامع بزرگ، پیشرفت در علم پزشکی و کشف فضا همگی رخ داد؛ زیرا بسیاری از مردم با یک انگیزهٔ مشترک، بدون چشم‌اندازی روشن همکاری با یکدیگر را برگزیدند. ما این کارها را نه برای دستیابی به پاداش پایان سال، بلکه به این دلیل انجام می‌دادیم که احساس می‌کردیم برای چیزی فراتر از خودمان همکاری می‌کنیم؛ چیزی باارزش که بعد از زندگی ما هم ادامه خواهد داشت. برای دستیابی به همۀ این مزایا، نیازمند تلاشی واقعی هستیم و می‌دانیم تلاش‌کردن با دیدی نامحدود و درازمدت آسان نیست. در مقام موجودات انسانی به‌طور طبیعی تمایل داریم به‌دنبال راه‌حل‌های فوری برای مشکلات ناخوشایند و اولویت‌بندی بردهای سریع برای ارضای جاه‌طلبی‌هایمان باشیم. کتاب «بازی نامحدود» به کسانی جان دوباره می‌دهد که آمادۀ مبارزه با شرایط موجود و جایگزینی آن با واقعیتی هستند که برای انسان‌های محتاجِ احساس امنیت هدایتگری بیشتری دارد؛ برای مشارکت در چیزی بزرگ‌تر از خودمان و تحقق آن برای خودمان و روزگاران بعد از ما؛ برای واقعیتی که در جهت تحقق بهترین منافع ما به‌عنوان افراد، شرکت‌ها، جوامع و گونه‌ها است.

خواندن کتاب بازی نامحدود را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

کتاب بازی نامحدود را به علاقه‌مندان یادگیری و تفکر پیشنهاد می‌کنیم.

درباره سایمون سینک

سایمون سینک متولد ۹ اکتبر ۱۹۷۳ در آمریکا است. او نویسنده، مشاور سازمانی و سخنران انگیزشی است که به‌عنوان مربی ارتباطات استراتژیک در دانشگاه کلمبیا و عضو غیرموظف شرکت «رند»، فعالیت کرده است. او نویسندهٔ ۵ کتاب است. کتاب «با چرا شروع کنید: رهبران بزرگ چگونه الهام‌بخش می‌شوند» به قلم او در سال ۲۰۰۹ به‌عنوان یکی از ۵ کتاب پرفروش سال شناخته شد. سینک دانش‌آموختهٔ کارشناسی رشتهٔ حقوق از دانشگاه لندن سیتی و نیز کارشناس انسان‌شناسی فرهنگی از دانشگاه برندایس است. او فعالیت حرفه‌ای خود را از یک آژانس تبلیغاتی به نام «یورو آراس‌سی‌جی» در نیویورک آغاز کرد.

بخشی از کتاب بازی نامحدود

«فصل یکم

بازی محدود و بازی بین‌هایت حداقل باید دو بازیکن وجود داشته باشد که یک بازی شکل بگیرد.

دو نوع بازی وجود دارد بازی‌هایی محدود که توسط بازیکنان شناخته شده انجام می‌شود. این بازی‌ها قوانین ثابتی دارند یک هدف پذیرفته شده وجود دارد که با رسیدن به آن، بازی پایان می‌یابد؛ به‌عنوان‌مثال فوتبال یک بازی محدود. است بازیکنان لباس‌های متحدالشکل می‌پوشند و به‌راحتی قابل‌شناسایی هستند یک سری قوانین وجود دارد و داوران نیز برای اجرای این قوانین حضور دارند تمام بازیکنان توافق کرده‌اند طبق این قوانین بازی کنند و در صورت تخطی از این، قوانین پنالتی را می‌پذیرند. همه پذیرفته‌اند هر تیمی که در پایان بازه زمانی تعیین شده امتیاز بیشتری کسب کند، برنده اعلام می‌شود در نهایت بازی پایان می‌یابد و همه به خانه‌هایشان باز می‌گردند. در بازی محدود همیشه یک، آغاز میانه و یک پایان وجود دارد.

 در مقابل بازی‌های بین‌هایت توسط بازیکنان شناخته شده و ناشناخته انجام می‌شود. هیچ قانون دقیق و توافق شده‌ای وجود ندارد البته ممکن است مقاوله‌نامه‌ها یا قوانینی وجود داشته باشد که نحوه رفتار بازیکنان را کنترل کنند، بازیکنان در این مرزهای گسترده می‌توانند هر طور که بخواهند عمل کنند آنها با تصمیم خودشان می‌توانند این قوانین را نقض کنند انتخاب نحوه بازی هر بازیکن کاملاً به خودش بستگی دارد و بازیکنان به هر دلیلی می‌توانند نحوه انجام بازی را در هر زمانی تغییر دهند. بازی‌های بی‌نهایت افق‌های زمانی نامحدودی دارند. ازآنجاکه هیچ خط پایانی وجود ندارد، پایان بازی مشخص نیست و چیزی تحت عنوان برنده در بازی بین‌هایت وجود ندارد. در این نوع از بازی‌ها هدف اصلی ادامه و حفظ بازی است درک من از این دو نوع بازی از خود استاد نشئت‌گرفته است. پروفسور جیمز پیکارس در سال ۱۹۸۶ رساله‌ای را به نام «بازی‌های محدود و بین‌هایت ۲ نوشت؛ چشم‌انداز زندگی به‌عنوان بازی و احتمال کتاب کارس مرا به فکر فروبرد؛ به چیزی فراتر از بردوباخت قیدوبندهای روابط و بن‌بست‌ها. هرچه به دنیای اطرافم از زاویه بازی‌های محدود و بین‌هایت کارس بیشتر نگاه می‌کردم، بازی‌های بین‌هایت اطرافم را بیشتر می‌دیدم؛ بازی‌هایی بدون خط پایان و بدون هیچ برنده‌ای؛ به‌عنوان‌مثال می‌توان به این نکته اشاره کرد که در ازدواج یا دوستی هیچ‌چیز اولویت ندارد؛ ممکن است مدرسه محدود، باشد؛ اما چیزی تحت عنوان برنده‌شدن در تحصیل وجود ندارد ما می‌توانیم متقاضیان مختلف را برای یک شغل یا ارتقای شغلی رتبه‌بندی، کنیم؛ اما هیچ‌کس برنده شغل نیست ممکن است ملت‌ها در مقیاس جهانی با سایر ملت‌ها بر سر سرزمین نفوذ یا برتری اقتصادی رقابت کنند، اما چیزی به‌عنوان پیروزی در سیاست جهانی وجود ندارد وقتی می‌میریم دیگر مهم نیست در زندگی چقدر موفق بوده‌ایم هیچ یک از ما برندهٔ زندگی شناخته نخواهیم شد مطمئناً در کسب‌وکار هم چیزی تحت عنوان برنده‌شدن وجود ندارد همۀ اینها نه یک رویداد، بلکه سفری بی‌پایان‌اند. بااین‌حال اگر امروز به سخنان بسیاری از رهبرانمان گوش دهیم، گویی آنها این نوع از بازی‌کردن را بلد نیستند. آنها دائماً درباره پیروزی صحبت می‌کنند و درمورد غلبه بر رقابتشان وسواس دارن.»