کتاب دنبال خودم می گردم، مرا جایی ندیده ای؟

کتاب دنبال خودم می گردم، مرا جایی ندیده ای؟ نوشتهٔ ابوالقاسم صلح جو (پیرسوک) و ویراستهٔ متین یحیی زاده است. انتشارات ناران این کتاب را روانهٔ بازار کرده است. این اثر حاوی جلد چهارم از مجموعهٔ کاریکلماتور است.

درباره کتاب دنبال خودم می گردم، مرا جایی ندیده ای؟

کتاب دنبال خودم می گردم، مرا جایی ندیده ای؟ حاوی چندین کاریکلماتور است. کاریکلماتور چیست؟ «محمدرضا روزبه» در کتاب «ادبیات معاصر ایران» نوشته است که کاریکلماتور، نوعی نثر ادبی شاعرانه است که در قالب جملات مقطع ارائه می‌شود و در واقع نوعی نقاشی با کلمات است. نویسنده در نوشتن این‌گونه از نثر، از مکانیسم‌های شاعرانه‌ای همچون ایجاز، تصویرسازی، آشنایی‌زدایی، طنز، بازی با کلمات، تداعی معانی و... استفاده می‌کند. کاریکلماتور را عضوی از خانوادهٔ طنز دانسته‌اند، اما در اصل یک گونهٔ ادبی است. استفاده از عنصر زیباسازی کلمات و نیز سوژه‌های روز، باعث توجهٔ بیشتر طنزپردازان به کاریکلماتور شده و در چند سال اخیر به‌سرعت جای خود را در ادبیات باز کرده است. کاریکلماتور دارای دو ویژگی است؛ کوتاهی و وارونه‌دیدن. با این ناداستان همراه شوید.

در یک تقسیم‌بندی می‌توان ادبیات را به ۲ گونهٔ داستانی و غیرداستانی تقسیم کرد. ناداستان (nonfiction) معمولاً به مجموعه نوشته‌هایی که باید جزو ادبیات غیرداستانی قرار بگیرند، اطلاق می‌شود. در این گونه، نویسنده با نیت خیر، برای توسعهٔ حقیقت، تشریح وقایع، معرفی اشخاص، یا ارائهٔ اطلاعات و به دلایلی دیگر شروع به نوشتن می‌کند. در مقابل، در نوشته‌های غیرواقعیت‌محور (داستان)، خالق اثر صریحاً یا تلویحاً از واقعیت سر باز می‌زند و این گونه به‌عنوان ادبیات داستانی (غیرواقعیت‌محور) طبقه‌بندی می‌شود. هدف ادبیات غیرداستانی تعلیم عامهٔ مردم است (البته نه به‌معنای آموزش کلاسیک و کاملاً علمی و تخصصی که عاری از ملاحظات زیباشناختی است)؛ همچنین تغییر و اصلاح نگرش، رشد افکار، ترغیب، یا بیان تجارب و واقعیات از طریق مکاشفهٔ «مبتنی بر واقعیت» از هدف‌های دیگر ناداستان‌نویسی هستند. ژانر ادبیات غیرداستانی به مضمون‌های بی‌شماری می‌پردازد و فرم‌های گوناگونی دارد. انواع ادبی غیرداستانی می‌توانند شامل این‌ها باشند: جستارها، زندگی‌نامه‌ها، کتاب‌های تاریخی، کتاب‌های علمی - آموزشی، گزارش‌های ویژه، یادداشت‌ها، گفت‌وگوها، یادداشت‌های روزانه، سفرنامه‌ها، نامه‌ها، سندها، خاطره‌ها، نقدهای ادبی.

خواندن کتاب دنبال خودم می گردم، مرا جایی ندیده ای؟ را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران ادبیات غیرداستانی معاصر ایران و قالب کاریکلماتور پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب دنبال خودم می گردم، مرا جایی ندیده ای؟

«موبایل، تلفن ثابت را به تحرک دعوت کرد.

کلیه پرستاران را به بخش اهدای عضو آوردند.

همراه خوبی نیست وقتی شارژش تمام می‌شود.

با کلید برق، قفل تاریکی را گشودم.

در «پا» گرد پله، تمام بدن پیچیدم.

تلفن با بوق اشغال، تقاضای آزادی می‌کند.

سینه سیب‌زمینی باردار، رگ نمی‌کند.

آدم بی‌بخار، جوش نمی‌زند.

با اجازه مخابرات، تلفن همراهم به‌علت پا درد مزمن، ثابت شد.

با شنود سیر تا پیاز مردم، تلفن به لقب سنگ صبور مفتخر شد.

گوش ایستاده بود که صدایش خوابید.

با پستی‌اش، چشم به بلندا داشت.

بین زوایای مختلف، گوشهٔ تنهایی را انتخاب کردم.

تا سرشاخ شد، به‌علت پاره شدن تشک، داور سوت زد.

سیب که از درخت افتاد، ببوگلابی فرار کرد.

در دل سنگش، جوانه زدم.

دونده، زور بازوهایش را به پاهایش قرض داد.

برای نقدپذیر شدن، برایش کیف پولی خریدم.

در حرفش که دویدم، حروف بی‌صدا هم صدایشان درآمد.

چون نطقش کور شده بود، با عصای سپید، سخنرانی می‌کرد.»