کتاب رموز والدگری

کتاب رموز والدگری نوشتۀ والریا میخایلووا با ترجمۀ زهرا صالحی متعهد و محمد محمدیان سوته در انتشارات متخصصان به چاپ رسیده است. موضوع این کتاب دربارۀ تربیت صحیح فرزندان است. والریا میخایلووا توصیه‌هایی را بر اساس تجربۀ شخصی خود به‌عنوان یک مادر که بسیار احساس خوشبختی می‌کند ارائه کرده است. او یک هدف دارد: شاد دیدن فرزندانش.

درباره کتاب رموز والدگری

موضوع این کتاب دربارۀ تربیت صحیح فرزندان است. چنان‌که والریا میخایلووا، نویسندۀ کتاب می‌گوید اگر فقط به نصایح و اخلاقیات علاقه دارید، این کتاب برای شما جالب نخواهد بود؛زیرا حاوی توصیه‌هایی است که بر اساس تجربۀ شخصیِ یک مادر بسیار خوشبخت به دست آمده است که هدف اصلی او، شاد دیدن فرزندانش است.

چنانچه کنجکاوی خود را از دست نداده‌اید، با علاقه به زندگی نگاه می‌کنید، از تغییر هراس ندارید و مخالف آن نیستید که با انجام چند تمرین که به شما کمک می‌کنند شرایط را شبیه‌سازی کنید تا بتوانید موارد دشوار را حل کنید، به این کتاب علاقه‌مند خواهید شد.

این کتاب برای کسانی که عادت کرده‌اند همه‌چیز را تحت کنترل داشته باشند، بسیار مضر است. همچنین می‌تواند توهمات کسانی را از بین ببرد که معتقدند، پدران و فرزندان هرگز نمی‌توانند یکدیگر را درک کنند یا در تضاد با باور کسانی است که معتقدند پدران و فرزندان نمی‌توانند بدون درنظرگرفتن تعهدات خاصی، با یکدیگر دوستان صمیمی باشند.

اگر در تربیت کودک، روزبه‌روز برای او دشواری‌های ساختگی ایجاد می‌کنید که غلبه بر آن‌ها کاری سخت و گاه طاقت‌فرسا است، این کتاب را کنار بگذارید. هرچند شما خودتان را این‌گونه توجیه می‌کنید: زندگی چیز پیچیده‌ای است، بگذار او خود را برای ضربه‌خوردن یا زدن ضربه اول آماده کند.

این کتاب برای کسانی که بچه‌ها را بر اساس این اصل تربیت می‌کنند که «هیچ‌کس در کودکی از من نمی‌پرسید» و نیز برای کسانی که هر وقت می‌بینند، فرزندشان بلد نیست مثلاً بند کفشش را ببندد، با عصبانیت اعتراض می‌کنند و می‌گوید: «من هم‌سن تو بودم، همه کار را می‌توانستم انجام دهم»، مفید نیست.

اگر هدف شما، تربیت واقعی یک فرد خوشبخت و شخصیتی منحصربه‌فرد نیست، بلکه اظهار وجود در نقش بهترین مادر دنیاست که همه‌چیز، از جمله زندگی شخصی خود را به‌خاطر آیندۀ فرزندش فدا می‌کند، به‌هیچ‌وجه این کتاب را نخوانید.

کتاب رموز والدگری در این موارد کاربردی ندارد: چنانچه شما با پسر یا دختر خود طوری رفتار می‌کنید که گویی عالم برای مدتی او را به شما امانت داده است و اگر نتیجۀ به‌دست‌آمده، انتظارات شما را برآورده نکرد، آن را بازخواهید گرداند؛ اگر فکر می‌کنید که کودک دارایی شخصی شماست، شما و صرفاً شما تصمیم می‌گیرید که او چه‌کاره بشود و با چه کسی باشد، کجا تحصیل کند، چگونه لباس بپوشد و رفتار کند.

این کتاب می‌تواند جهان‌بینی والدینی را تغییر دهد که مدام در ذهنشان در حال حساب‌وکتاب با کودکشان هستند و احساس می‌کنند زندگی‌شان را صرف فرزندی کردند که به‌اندازۀ کافی قدردان زحمات آن‌ها نیست. البته کتاب قرار نیست دنیای شما را از این رو به آن رو کند؛ اما کمک می‌کند به خودتان و فرزندتان، یعنی کسی که باید او را بدون «اگر»های مشروط مختلف، همین‌طوری دوست داشته باشید، باور داشته باشید. این کتاب برای کسانی مفید است که آرزو دارند فرزندانشان از خوشحالی بال دربیاورند، همچنین کسانی که معتقدند، بهترین راه برای اینکه از کودک، انسان خوبی بسازند، این است که او را شاد و خوشبخت کنند.

خواندن کتاب رموز والدگری را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

به همۀ دوستداران روانشناسی کودک پیشنهاد می‌کنیم.

درباره والریا میخایلووا

 والریا میخایلووا متولد اتحاد جماهیر شوروی و بزرگ‌شدۀ روسیه است. او هم‌اکنون در اسپانیا زندگی می‌کند. والریا دو فرزند پسر و دختر دارد که هر دو در روسیه به دنیا آمده‌اند. میخایلووا مربی رشد معتبری است و سال‌هاست در مورد مسائل ترتیبی به والدین مشاوره می‌دهد و خود را به‌شوخی مادر حرفه‌ای می‌نامد.

بخشی از کتاب رموز والدگری

«وقتی با مشکلات و مسائلی روبه‌رو می‌شوم که به نظر غیرقابل‌حل می‌رسند، یک برگه سفید برمی‌دارم و تمام مشکلات را یکی‌یکی می‌نویسم. در آن زمان هم همین کار را کردم؛ آن زمان نمی‌دانستم، اما سال‌ها بعد متوجه شدم که ناخودآگاه، انگار که به من الهام شده باشد، از روش بسیار مؤثرِ «خود مربیگری» استفاده کرده‌ام.

درباره روش موردعلاقه و بسیار ساده خود برای حل مشکلاتِ پیش‌آمده، به شما بیشتر خواهم گفت. قبل از هر چیزی، مسئله‌ای که باید روی آن کار شود، را می‌نویسم که می‌تواند هر چیزی باشد: به‌عنوان‌مثال، من چاق شدم یا همان‌طور که پیش از این گفتم، من مادر بدی هستم!

برای برداشتن گام بعدی باید نتیجه نهایی موردنظر را مدل‌سازی کرد. اگر از خود این سؤال را بپرسید: «به‌جای آن چه می‌خواهم؟»، انجام این کار آسان است. مهم است که پاسخ را در قالب یک جمله مثبتی صورت‌بندی کنید، به‌عنوان‌مثال: «من نمی‌خواهم چاق باشم» - جمله‌بندی آن نادرست است و باید به این صورت باشد: «من می‌خواهم تناسب اندام داشته باشم و ۵ کیلو وزن کم کنم.» ادات «نفی» را فراموش کنید، این تنها راهی است که مغز درخواست را بدون هیچ تفسیری تشخیص می‌دهد. این کشف من نیست، فرضیه‌ای است که به‌عنوان‌مثال، در بازاریابی عصبی به کار برده می‌شود و بیان می‌کند، ذهن ما در لحظه‌ای که یک میل و خواسته را به‌صورت فکری شکل می‌دهد، ادات «نفی» را تشخیص نمی‌دهد. ما پدیده‌های ناخوشایند را دور می‌زنیم و ذهنمان ادات نفی را نادیده می‌گیرد، تا درنهایت، نتیجه‌ای که دقیقاً در مقابل خواسته ماست، حاصل نگردد.

ترفند اصلی این روش، تبدیل «مشکل» به «مسئله» است. ما می‌توانیم بدون فعالیت خاصی و تا ابد، بر سر مشکل غصه بخوریم؛ به‌محض ارتقای درجه آن (وقتی دیگر مشکل نیست، بلکه یک مسئله هست)، مهم‌ترین چیز اتفاق می‌افتد: مغز به‌طور کامل فعال می‌شود و شروع به جستجوی راه‌حل‌های ممکن می‌کند.»