کتاب اصول، قواعد و سیاست های بومگردی

کتاب «اصول، قواعد و سیاست های بومگردی»نوشتۀ مگان اپلر وود و ترجمۀ مریم شکوهی و محسن کلانتری است و انتشارات آذرکلک آن را منتشر کرده است. این کتاب راهنمای مناسبی برای دولت‌ها و مسئولان برای توسعۀ بوم‌گردی به روش درست و اصولی است. 

درباره کتاب اصول، قواعد و سیاست های بومگردی

گردشگری صنعتی است که روزبه‌روز درحال‌رشد و توسعه است و اهمیت زیاد گردشگری از لحاظ اقتصادی توجه بسیاری از کشورها را به خود جلب کرده و تبدیل به یکی از منابع اصلی درآمد در بسیاری از کشورهای درحال‌توسعه شده است. این رشد جهانی گردشگری تهدیدات جدی هم برای فرهنگ و تنوع زیستی کشورها محسوب می‌شود چرا که برنامه‌های بوم‌گردی بیشتر در زیست‌بوم‌های بکر و آسیب‌پذیر و شکننده اجرا می‌شود بنابراین این میراث و ثروت‌های طبیعی با خطر جدی روبه‌رو هستند مثل ازبین‌رفتن تنوع زیستی و زیستگاه‌های حیات‌وحش، تولید زباله و فاضلاب آلوده در مناطقی که توانایی جذب این آلاینده‌ها را ندارند. علاوه بر این مسائل، نگرانی‌های دیگری مثل برقراری عدالت اجتماعی در بین مردم محلی میزبان بوم‌گردی، نحوهٔ فعالیت سرمایه‌گذاران در این زمینه و نحوۀ نظارت بر چگونگی فعالیت آنها وجود دارد.

دفتر برنامهٔ محیط‌زیست سازمان ملل و در سال بین‌المللی بوم‌گردی با همکاری انجمن بین‌المللی بوم‌گردی کتاب اصول، قواعد و سیاست‌های بوم‌گردی را تهیه کرده است تا راهنمایی برای دولت‌ها و دست‌اندرکاران گردشگری باشد و به کمک آن بتوانند فعالیت‌های اجتماعی و محیطی بوم‌گردی را ارتقا دهند. کتاب اصول، قواعد و سیاست‌های بوم‌گردی شامل داده‌ها و منابع مرجع و همچنین دستورالعمل‌های کاربردی برای هدایت فعالیت‌های بوم‌گردی می‌شود و مطالعات موردی مطرح‌شده نحوۀ استفاده از این دستورالعمل‌ها را نشان می‌دهد. تجربۀ سفر و گردشگری در مناطقی با فرهنگ و محیط‌زیست شکننده و آسیب‌پذیر سبب شد تا راه‌حل‌های کوچک اما نوآورانه و مؤثری پیدا شود. این راه‌حل‌ها در کتاب اصول، قواعد و سیاست‌های بوم‌گردی به‌خوبی بیان شده است.

خواندن کتاب اصول، قواعد و سیاست‌ های بومگردی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به علاقه‌مندان به موضوع گردشگری و همچنین مدیران و مسئولانی که دغدغۀ توسعۀ بوم‌گردی دارند پیشنهاد می‌کنیم. 

بخشی از کتاب اصول، قواعد و سیاست‌ های بومگردی

«بوم‌گردی هرگز به‌تنهایی تغییردهندهٔ نحوهٔ گردشگری نیست و در حال حاضر نیز الگوی مناسبی براي آن نیست. این بحث نیز مانند تمامی شکل‌های توسعهٔ گردشگری پایدار، حوزهٔ پویایی است که هرساله راهکارها و دیدگاه‌های تازه‌ای برای آن ارائه می‌شود. بسیاري از دست‌اندرکاران گردشگری، باید در اجرای این امر دخالت داشته باشند، سازمان‌های تجاری، دولتی و سازمان‌های مردم‌نهاد و مجموعه‌های محلی کسب‌وکار، از جمله نهادهایی هستند که مسئولیت دارند تا گردشگری را با اصول، قوانین و مقررات مناسب مدیریت نمایند. همچنین مردم محلی باید آماده باشند تا از مدیریت بوم‌گردی پشتیبانی کنند در غیر این صورت محیط‌زیست و منابع فرهنگی در خطر نابودی قرار می‌گیرد و درنهایت این فعالیت، جایگاه خود را در بازار روبه‌رشد بین‌المللی از دست خواهند داد.»