کتاب اسطوره

«اسطوره» نوشته لارنس کوپ(-۱۹۵۰)، نویسنده و منتقد ادبی است. این کتاب به بررسی اسطوره و نقش آن در ادبیات وعناصر ادبی مدرن می‌پردازد. یک اسطوره نوعاً داستان مقدسی با نویسنده‌ای گمنام و با اهمیتی کهن‌الگویی یا جهان‌رواست که در یک جامعه مشخص بازگو می‌شود و اغلب به یک آیین پیوند می‌خورد که از کارهای موجودات فراانسانی سخن می‌گوید، مانند خدایگان‌ها، نیمه‌خدایان، قهرمانان، ارواح یا اشباح که خارج از زمان تاریخی قرار می‌گیرد، در زمان نخستین یا معادشناختی (یعنی، پایانی، نهایی) یا در جهان فراطبیعی، یا می‌تواند با آمدن‌ها و رفتن‌ها بین جهان فراطبیعی و جهان تاریخیِ انسان درگیر باشد؛ که موجودات فراانسانی به شیوه‌ای انسان‌گونه (یعنی، به شکل انسان) تصور می‌شوند، هرچند قدرت آنان از انسان بیشتر است و اغلب داستان موافق با اصول طبیعت نیست اما منطق تکه‌تکه و بی‌نظمِ رویاها را داراست که کل بدنه‌ی اسطوره‌شناسی یک قوم معمولا پرگویانه (یعنی، طولانی، پرحرف)، بی‌حدوحصر و پر از ناسازگاری‌های ظاهری است؛ و در نهایت این‌که کار اسطوره‌ها تبیین، وفق دادن، هدایت کنش یا مشروع‌ ساختن است. می‌توانیم بیفزاییم که اسطوره‌سازی آشکارا یک کارکرد نخستین و جهان‌روای [کلیِ] ذهن انسانی است، زیرا به دنبال نگرشی کم‌وبیش یکپارچه از نظم کیهانی، نظم اجتماعی و معنای زندگی فردی است. به نظر می‌رسد، هم برای جامعه و هم برای فرد، این کارکرد تولید داستان جایگزین‌نشدنی باشد. فرد با قرار دادن داستان زندگی خودش در یک داستان اجتماعی و کیهانی بزرگ‌تر به معنا دست می‌یابد.