کتاب بال هایی در صندوق

کتاب بال هایی در صندوق (یا یادداشت‌هایی بی‌سر و ته که با تاریخ پیوندی ناگسستنی دارند نوشته لیلا پاپلی یزدی و منتشرشده توسط نشر حکمت کلمه، مجموعه‌ای از روایت‌ها و یادداشت‌های پراکنده است که در قالب داستانی و با نگاهی به تاریخ و زندگی روزمره، به تجربه‌های زیسته و فراموش‌شده می‌پردازد. این اثر با زبانی روایی و شخصیت‌محور، مرز میان واقعیت و خیال را در هم می‌شکند و به سرگذشت آدم‌هایی می‌پردازد که در حاشیه‌ی تاریخ مانده‌اند. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب بال هایی در صندوق

تاب بال‌هایی در صندوق اثری است که در مرز میان داستان و یادداشت‌های شخصی حرکت می‌کند. کتاب روایت‌هایی پراکنده و گاه نامنسجم را در خود جای داده که به گفته‌ی لیلا پاپلی‌یزدی، طی یازده سال آخر عمر شخصیت اصلی بازنویسی شده‌اند. این یادداشت‌ها پس از مرگ راوی، توسط فرزندانش در کتابفروشی آقای خاکستری کشف و به کتابخانه‌ی عمومی شهر اهدا شده‌اند. بخشی از متن به زبانی غریب و خطی غیرقابل خواندن نوشته شده و پژوهش‌های زبان‌شناختی و تاریخی هنوز نتوانسته‌اند رمز آن را بگشایند. 

ارزش این یادداشت‌ها بیش از هر چیز در یادآوری تاریخی است که به حاشیه رانده شده و از حافظه‌ی جمعی پاک شده است. فضای کتاب در شهری ساحلی و در کتابفروشی‌ای خاص می‌گذرد که کتاب‌هایش هرگز به امانت داده نمی‌شوند و روایت‌هایی از آدم‌های بی‌نام و نشان را در خود دارد. این اثر در قالبی تجربی و با ساختاری آزاد، به زندگی، رنج، فراموشی و پیوندهای ناگسستنی با گذشته می‌پردازد.

خلاصه داستان بال هایی در صندوق

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند! 

داستان با روایت زندگی تلا، دختری از طبقه‌ی کارگر در شهری ساحلی آغاز می‌شود که پس از از دست دادن شغل‌های متعدد و مواجهه با فقر و بیماری مادرش، به فکر پایان دادن به زندگی خود می‌افتد. اما ورود تصادفی او به کتابفروشی آقای خاکستری مسیر زندگی‌اش را تغییر می‌دهد. در این کتابفروشی، تلا با پیرمردی مرموز آشنا می‌شود که به او شغلی پیشنهاد می‌کند و کم‌کم او را وارد دنیای کتاب‌ها و روایت‌های فراموش‌شده می‌کند. تلا که پیش‌تر هیچ کتابی نخوانده بود، حالا به ثبت و بازنویسی داستان‌های آدم‌هایی می‌پردازد که به کتابفروشی می‌آیند تا سرنوشت خود را تغییر دهند یا روایت تازه‌ای برای زندگی‌شان بنویسند. 

در این میان، تلا با شخصیت‌هایی از دل تاریخ و ادبیات روبه‌رو می‌شود؛ از زنی که قربانی جنگ بوده تا مردی که می‌خواهد سرنوشتش را از نو بنویسد. روایت‌ها گاه به گذشته‌های دور و گاه به افسانه‌ها و خاطرات شخصی گره می‌خورند و مرز میان واقعیت و خیال را محو می‌کنند. کتاب با لایه‌هایی از خاطره، تاریخ، رنج و امید، به جست‌وجوی معنای زندگی و هویت در دل فراموشی می‌پردازد، بی‌آن‌که پایانی قطعی برای سرنوشت شخصیت‌ها رقم بزند.

چرا باید کتاب بال هایی در صندوق را خواند؟

این کتاب با ساختاری آزاد و روایتی چندلایه، تجربه‌ای متفاوت از خواندن داستان و یادداشت را ارائه می‌دهد. کتاب بال‌هایی در صندوق به سراغ زندگی آدم‌هایی می‌رود که در حاشیه‌ی تاریخ مانده‌اند و روایت‌هایشان اغلب شنیده نمی‌شود. اثر با پیوند زدن واقعیت و خیال، مخاطب را به تامل درباره‌ی فراموشی، هویت و نقش روایت در زندگی فردی و جمعی دعوت می‌کند. خواندن این کتاب فرصتی است برای مواجهه با روایت‌هایی که در دل تاریخ گم شده‌اند و بازاندیشی دربار‌ه‌ی ارزش خاطره و داستان در شکل‌گیری هویت.

خواندن کتاب بال هایی در صندوق را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به روایت‌های تجربی، داستان‌های شخصیت‌محور و کسانی که دغدغه‌ی تاریخ، هویت و فراموشی دارند مناسب است؛ همچنین برای مخاطبانی که به مرز میان واقعیت و خیال و تاثیر روایت بر زندگی علاقه‌مندند، تجربه‌ای متفاوت رقم خواهد زد.

بخشی از کتاب بال هایی در صندوق

«در کتابخانه‌ی شهر در بخش کتاب‌های خاص که هرگز به امانت داده نمی‌شوند، کتابی وجود دارد با جلد آبی پارچه‌ای و با شماره‌ی هشتاد و دو صفحه با ماشین تحریری بسیار قدیمی تحریر شده است. نام و نام نویسنده ندارد، هرچند پژوهشگران متخصص تاریخ شهر آن را همراه با هشت کتاب جلد پارچه‌ای دیگر، نوشته‌ی یک نویسنده‌ی واحد می‌دانند. تفاوت کتاب جلد آبی با آن کتاب‌های دیگر جلد پارچه‌ای نه‌فقط در قطع و نداشتن نام که در داستانی است که روایت می‌کند. در آن کتاب‌های دیگر، از شخصیت‌های نام آشنایی گفته می‌شود که رد و نشان آن‌ها را در کتاب‌های دیگر می‌شود یافت اما آدم‌های کتاب جلد آبی، آدم‌هایی هستند از جنس ما بی‌نام و نشان و گمشده در تاریخ. شاید همین است که هرگز به‌قطع معلوم نشده این کتاب تاریخ را روایت می‌کند یا راوی داستانی خیالی است. چه حتی اگر تاریخ هم باشد، آن‌چنان فراموش شده و از یادها رفته است که خود به افسانه پیوسته.»