کتاب رولان بارت

کتاب رولان بارت اثر مایکل موریارتی و ترجمهٔ سجاد غلامی است که انتشارات آوند دانش آن را منتشر و روانه‌ٔ بازار کرده است. 

درباره کتاب رولان بارت

کتاب رولان بارت یکی از مجلدات مجموعه متفکران مطرح معاصر است. آثار این مجموعه گلچینی از ایده‌های متفکرانی است که بیشترین اثر را بر یک یا چند بستر اجتماعی از زمانهٔ معاصر گذاشته‌اند و کارهایشان لزوماً بین خوانندگان عمومی باب نشده است. مجموعهٔ متفکران مطرح معاصر با بررسی کارهای مهم‌ترین اندیشمندان غربی، مرزهای تفکر بین مکاتب فکری آکادمیک و جریان‌های عرفی‌سنتی مختلف را در هم می‌آمیزد. کتاب رولان بارت مقدمه‌ای است بر رولان بارت (۱۹۸۰-۱۹۱۵) و نیازمند هیچ دانشی از پیش دربارهٔ کارهای او نیست.

درباره‌ انتشارات آوند دانش

آوند دانش نهادی فرهنگی است که در کنار انتشارات کتاب‌های فارسی در حوزه‌های متنوع، فراهم‌آوری محصولات انتشارات وایلی را نیز به شکلی گسترده انجام می‌دهد. این انتشارات از ابتدای سال ۱۳۹۱ با درپیش‌گرفتن برنامه‌ای مدون جهت انتشار کتاب به شکلی طبقه‌بندی‌شده و با رعایت قوانین جهانی کپی‌رایت، توانسته تصویری پررنگ‌تر از خود در بازار کتاب ایران به نمایش گذارد. طی ۲ دههٔ گذشته، نام آوند دانش اغلب مترادف با نام وایلی بوده است و این انتشارات با تهیه و توزیع به‌موقع بهترین‌ها از ناشران زیرمجموعهٔ وایلی، خود را به‌عنوان یکی از تأمین‌کنندگان قابل‌اطمینان و برتر کتاب نزد دانشگاهیان و پژوهشگران کشور معرفی کرده است.

خواندن کتاب رولان بارت را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواند این کتاب را به علاقمندان فلسفه پیشنهاد می‌کنیم

بخشی از کتاب رولان بارت

«بارت بی‌شک یکی از مهم‌ترین نظریه‌پردازان ادبی قرن بیستم است. آثار او نظریه‌های مارکسیستی و ساختارگرا و روان‌کاوانه را، هم برمی‌انگیزد و هم به چالش می‌کشد. منزلت مؤلف در اثر ادبی، مفهوم رئالیسم، فرایند خوانش، پرسش از طبقه‌بندی و دوره‌بندی، نسبت ادبیات و دیگر فرم‌های بازنمایی، همگی مسائلی است که در آثار او بررسی و متحول شده است. اما عنوان «نظریه‌پرداز ادبی»، آن‌گونه که به بارت نسبت می‌دهند، واژه‌ای است تقلیل‌دهنده، آن‌هم نه صرفاً از آن رو که فعالیت‌های او در قامت نظریه‌پردازِ حوزهٔ نشانه‌شناسی از حیطهٔ ادبیات فراتر می‌رفت و به حوزه‌هایی مثل ژورنالیسمِ عامه‌پسند و تبلیغات و عکاسی کشیده می‌شد. بارت در نخستین کتابش، درجهٔ صفر نوشتار، مفهوم نوشتار را، هم دربارهٔ سبک‌های رمان‌نویسی و هم دربارهٔ سبک گفتمان‌های سیاسی و انتقادی به کار بست. فعالیت‌های نظریه‌پردازانهٔ او هرگز از این پرسش رها نمی‌شد: نوشتن چه معنایی دارد و این پرسش چگونه با فردی که دربارهٔ ادبیات می‌نویسد، ارتباط می‌یابد؟

در طول دوران کاری بارت، همواره دلیلی برای نویسنده‌خواندن او در کار بود. مباحث او در باب شأن نوشتار انتقادی و نظری در قسمت‌های مختلفی از این متن بررسی خواهد شد. بارت در سال‌های پایانی عمر، با اضطرار فزاینده‌ای، میل شخصی‌اش به نگارش رمان را به پرسش می‌کشید یا میان نوشتن خود و پروژهٔ نوشتن رمان نسبتی برقرار می‌کرد. [۳] این حقیقت را که او در طول حیات خود هرگز چیزی ننوشت که به رمان در معنای عام کلمه شبیه باشد، نباید نشانه‌ای از شکست او دانست؛ چراکه نوشته‌های متأخر او تمام انتظارهای خواننده از رمان را برآورده می‌کند.

در ۱۹۸۷، انتشارات سوی۲۳ کتابی با عنوان حوادث۲۴ منتشر کرد که در میان مطالبش، «ادبی» ترین متن بارت هم به چشم می‌خورد: یادداشت‌های روزانه یا داستانی کوتاه در قالب یادداشت‌های روزانه، با عنوان شب‌های پاریس۲۵. سبک بریده‌بریده و بی‌حوصله در توصیف و همچنین تمرکز بر فرم یادداشت روزانه، به‌طرز شدیداً اثرگذاری حس هراس را آفریده است. راویِ اثر بی‌شک کسی جز بارت نیست، اما خود او از آن به «بارتِ روی کاغذ» تعبیر می‌کند تا مبادا کاملاً با بارت «واقعی» خلط شود (درست آن‌گونه که «من»۲۶ در برادرزادهٔ رامو۲۷ اثر دیدرو، هم خودِ دیدروست و هم نیست). روایتِ عصرهای او مانند واریاسیون‌هایی از یک مضمون مرکزی عمل می‌کند که در آن، عشق و دوستی و فقدان و استیصال در هم می‌آمیزد. ساختار متن بر پایهٔ تقابل‌های دوتایی بنا می‌شود: تقابل میان پاریس و خانهٔ مادر فقید بارت در جنوب غربی فرانسه. در خود پاریس، این تقابل میان محله‌های آشنای اطراف منزل بارت (سن‌ژرمن دِپره،۲۸ مخصوصاً کافه دُفلور) و دیگر محله‌های ناآشنای پاریس است که پرسه‌های عصرگاهی بارت، او را به آن‌ها می‌رساند. از حیث شخصیت‌هایی که ملاقات می‌کرد، تقابل میان دوستانش (که برخی‌شان چهره‌های ادبی مشهوری بودند) با ژیگولوهایی بود که در گفت‌گوهای کم‌اهمیت و قرارهای گاه‌وبیگاه و بی‌نتیجه، با او در مراوده بودند (علی‌رغم لحن محزونی که اثر را فراگرفته، چنین چینشی گاه به طنز پهلو می‌زند: مردی اهل ادب که می‌خواهد در کافه قطعه‌ای از پاسکال یا نوشته‌های خود را بخواند، در کنار این شخصیت‌ها که از دنیایی یکسر متفاوت آمده‌اند و می‌کوشند مشکلاتشان را با او در میان بگذارند). [۴] در پایانِ خاطرات. داستان، راوی درمی‌یابد که غیرممکن است بتواند در رابطه‌ای با مردی جوان‌تر عواطفش را با گرایش‌های جنسی‌اش همراه کند.»