کتاب نزدیک ته خیار

مرگا به من! که با پر طاووس عالمی یک موی گربه‌ی وطنم را عوض کنم

یک روز کتاب ایرج میرزا را از قفسۀ کتابهای پدرم برداشتم که بخوانم. پدرم وقتی کتاب را در دست من دید، گفت: «بی‌تربیت، گفتم کتاب بخوان، نه هر کتابی! »

عده‌ای هم نظراتشان غیرقابل تحمل بود که به قول آن ضرب‌المثل معروف چینی؛ ‌ «این به اون در» که اصل ضرب‌المثل این است: This to that door!

ابر‌ها را دوباره ترساندند باز شلوار آسمان خیس است ماه مثل همیشه زیبا نیست دست کم صورتش لک و پیس است

عاشقی لایق هر آدم پیزوری نیست پسرم! عشق که یک حس همینجوری نیست

خیلی بی‌انصافی است آدم املت کسی را بخورد و املت‌دان را بشکند، واگذارش کرده‌ام به روزی که از قحطی لبخند یاد درشتی شتاب‌زده‌اش بیفتد

من اگر کلیه‌ی شما بودم کار مانند مرد می‌کردم یا دقیقاً به درد می‌خوردم یا صمیمانه درد می‌کردم

از همین جا که نشسته‌ام از عواملی که پای خیلی چیزها ایستادند و باعث کتاب شدن «نزدیک ته خیار» شدند، تشکر می‌کنم و شعر کلیدم را تقدیم می‌کنم به عزیز بزرگواری که اولین پیشنهاد برای اقدام به تهیه و تألیف «نزدیک ته خیار» از جانب ایشان بود. در حال حاضر درباره‌ی اسم آن بزرگوار خاموشی گزیده‌ام، شما می‌توانید در مورد بزرگواران عزیزی که اولین پیشنهاد برای تهیه و تألیف آثارتان از جانب ایشان است، خاموشی نگزینید. با احترام به ناصر فیض!

من معتقدم شعر نوعی تخلیه است. شاعر با سرودن شعر – هر نوع شعری - خود را تخلیه می‌کند. اگر این تخلیه شدن با یک شعر نجیب و شسته رُفته انجام شود شاید دیگر نیازی به هزل و هجو نباشد.

باید که شیو ه‌ی سخنم را عوض کنم شد، شد، اگر نشد، دهنم را عوض کنم

با این همه غافل مشو از رحمت حق، تا خود را ز خداوند، طلبکار نکردی

ابر‌ها را دوباره ترساندند باز شلوار آسمان خیس است

عشق منظومه‌ی زیبای پریشانی‌هاست دخترم! عشق که یک حس همینجوری نیست

اینها را که عرض کردم هیچ ربطی به آن ندارد که: «نزدیک ته خیار» به گونه‌ای ادامه‌ی «املت دسته‌دار» است. تلخ است، شیرین است، تلخ و شیرین است؛ نمی‌دانم. شاید چیزی باشد «نزدیک ته خیار»! بسیاری از دوستان از بنده تشکر کرده‌اند به خاطر «املت خوانی»‌هایی که تا صبح داشته‌اند و لذا خدا پدرم را بیامرزد که کلی صفا کرده‌اند

باور کنید اهل هیچ‌گونه دسته‌بازی و اینها نیستم. «املت دسته‌دار» هم کاملاً اتفاقی بود. تازه، هر چیزی که به نظر دسته‌دار می‌رسد تحقیقاً دسته‌دار نیست. نمونه‌اش همین «کتلت دسته‌دار» معروف که از دسته فقط اسمش را دارد. در «املت دسته‌دار» نه اجازه داده‌ام کسی از دسته‌ای وارد بنده بشود و نه خودم وارد دسته‌ای شده‌ام.

هر شب میان مقبره‌ها راه می‌روم شاید هوای زیستنم را عوض کنم

دستی به جام باده و دستی به زلف یار پس من چگونه پیرهنم را عوض کنم!؟

«من هستم، چون می‌توانم همه چیز را به همه چیز ربط بدهم»

در تبی کز ماست باشد مالت پیدا می‌شود از ته سوراخ کفش آسفالت پیدا می‌شود

نزدیک ته خیار مجموعه طنز نویسنده: ناصر فیض انتشارات: سوره