کتاب انحطاط و فروپاشی امپراتوری روم

کتاب «انحطاط و فروپاشی امپراتوری روم» نوشتۀ دان ناردو و ترجمۀ منوچهر پزشک است و گروه انتشاراتی ققنوس آن را منتشر کرده است. این کتاب به علت‌ها و چگونگی سقوط امپراتوری روم می‌پردازد. 

درباره کتاب انحطاط و فروپاشی امپراتوری روم

همان‌طور که از نام کتاب پیداست، این اثر که بیست و هفتمین کتاب از مجموعۀ «تاریخ جهان» انتشارات ققنوس است، به انحطاط و فروپاشی امپراتوری روم، یعنی تمدن هزارساله، می‌پردازد و بااهمیت‌ترین حوادث اروپا و شرق نزدیک را از قرن چهارم میلادی تا سال ۱۴۵۳ و سقوط قسطنطنیه روایت می‌کند. این کتاب یکی از منابع معتبر تاریخی به‌حساب می‌آید. قبل از شروع پیشگفتار، در بخشی به نام رویدادهاى مهم در انحطاط و فروپاشى امپراتورى روم، وقایع را به طور خلاصه توضیح می‌دهد.

سقوط و پایان امپراطوری روم چیزی بیشتر از انحطاط یک نظام خاص بود. آنچه که از بین رفت، تمدنی پرقدرت و بی‌نظیر بود که از لحاظ فرهنگی هم جذابیت فراوانی داشت. تمدنی که توانست بیش از دو سده اروپا را متحد کند و بعد از آن دیگر هیچ نظامی نتوانست چنین کند. کتاب انحطاط و فروپاشی امپراتوری روم درواقع به علل نابودی و چگونگی وقایع اشاره می‌کند.

 فهرست مطالب کتاب انحطاط و فروپاشی امپراتوری روم عبارت است از: «رویدادهاى مهم در انحطاط و فروپاشى امپراتورى روم»، «پیشگفتار: فرود به قلمرو زوال»، «از گمنامى تا سرورى مدیترانه: برآمدن رم»، «تا لبهٔ پرتگاه: چیرگى بر سدهٔ دشوارى‌ها»، «بازگشت سامان و امنیت: سازماندهى دوبارۀ امپراتورى به دست دیوکلتیانوس»، «با این پیروز شو»: کنستانتینوس و پیروزى مسیحیت»، «جامعه‌ای در حال گذار زندگی و فرهنگ در دورۀ متأخر امپراتوری»، «ورود به قلمرو افسانه: فروپاشى امپراتورى غربى»، «پسگفتار: میراث زندۀ روم»، «پیوست: امپراتوران روم از آوگوستوس تا یوستى‌نیانوس اول»، «یادداشت‌ها»، «براى مطالعهٔ بیش‌تر»، «دیگر آثار مرجع» و «منابع دیگر»

خواندن کتاب انحطاط و فروپاشی امپراتوری روم را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران کتاب‌های تاریخی و علاقه‌مندان به تاریخ روم باستان پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب انحطاط و فروپاشی امپراتوری روم

«در طول چند دهه پس از مرگ ماکوس آورلیوس آخرین نفر از امپراتوران به‌اصطلاح خوب در اواخر سدۀ دوم، امپراتوری در معرض تجربۀ دگرگونی‌های اجتماعی، اقتصادی و نظامی بسیار شگفت‌آوری قرار گرفت. دگرگونی‌هایی که عظمت و جایگاهی نو توأم بااحساس امنیت و شادکامی کمتری به ارمغان آوردند. به‌هرحال برای درک بدشگون بودن مرگ آولیوس به مطالعات جدید نیاز نداریم، چرا که پس از این نقطۀ عطف نامیمون دیوکاسیوس، تاریخ‌نگار سدۀ دوم، هشیارانه به مشاهده پرداخته است: تاریخ ما اکنون از دورۀ سلطنت طلایی به عهد آهن و پوسیدگی تنزل می‌یابد، زندگی رومی‌ها چنین خواهد شد.»