کتاب آنچه پدر و مادر باید درباره توانمندی اجتماعی فرزند خود بدانند

کتاب آنچه پدر و مادر باید درباره توانمندی اجتماعی فرزند خود بدانند نوشتهٔ احمد پدرام و ویراستهٔ نوید پدرام است و انتشارات ترانه پدرام آن را منتشر کرده است.

درباره کتاب آنچه پدر و مادر باید درباره توانمندی اجتماعی فرزند خود بدانند

آسیب‌های اجتماعی گوناگونی مثل اعتیاد، مشکلات جنسی، پرخاشگری، بیکاری، مهاجرت، بی‌خانمانی و... نشان می‌دهد که برای زندگی‌کردن در جامعهٔ امروزی، صِرف تحصیلات آکادمیک یا رسمی که در مدارس مرسوم است، کافی نیست. البته از تربیت تعاریف متعددی شده است، ولی رشد طبیعی و تدریجی و هماهنگ‌نمودن همهٔ نیروها و استعدادهای انسان را در بر دارد. رشد بر اساس هدف و نقشه، اندیشه‌ای را تعقیب می‌کند که برآمده از یک طرز فکر و فلسفه و مذهب است و مهارت‌های زندگی را شامل می‌شود. در این راستا فرزندان ما باید مهارت‌های اجتماعی پایه یا اساسی را بیاموزند و در روابط بین‌فردی خود، دربارهٔ هم‌دلی، مهرورزی، حل مسائل اجتماعی و همسرداری و مردم‌داری نکاتی را بدانند. این مهم مسلماً یک‌شبه به دست نخواهد آمد و لازم است در کنار تحصیلات رسمی خود به این مهارت‌ها که هنوز متأسفانه جزو دانش رسمی مدارس به حساب نیامده است همت گمارند. کتاب آنچه پدر و مادر باید درباره توانمندی اجتماعی فرزند خود بدانند برای هشدار و آگاهی‌های اولیهٔ والدین نوشته شده است.

خواندن کتاب آنچه پدر و مادر باید درباره توانمندی اجتماعی فرزند خود بدانند را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به همهٔ پدران و مادران پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب آنچه پدر و مادر باید درباره توانمندی اجتماعی فرزند خود بدانند

«مهارت‌های ارتباطی به معنای درک بهتر دیگران است تا عموماً با مکالمه‌ای مؤثر و رضایت‌بخش و گفت‌وشنودی سازنده به ارتباط با دیگران بپردازیم. این پرسش برای بسیاری از مراجعین دفتر مشاورهٔ من تعجب‌آور است: چقدر مهارت گوش‌کردن دارید؟ فرق شنیدن با گوش‌کردن چیست؟ چگونه به طرف مقابل خود نشان می‌دهید که حرف او را فهمیده‌اید؟ آیا اگر بگویید: ”شنیدم چه گفتی“ درست‌تر است یا اگر بگویید: ”به حرف‌های شما گوش کردم؟“

بعضی نمی‌دانند که شنید، یک فعالیت فیزیولوژیک و گوش‌کردن یک فعالیت شناختی و رفتاری است. وقتی فرد، آگاهانه و با گوش جان به حرف مقابل گوش بدهد میزان درک احساس و پیام طرف مقابل افزایش می‌یابد.

«خوب گوش‌دادن» به معنی آماده‌شدن برای پاسخ‌دادن به حرف‌های طرف مقابل نیست. خوب گوش‌دادن به معنی آماده‌شدن برای دفاع‌کردن هم نیست. در واقع ما گوش می‌دهیم تا احساسات شخص مقابل و خواسته‌های منطقی و عاطفی او را دریابیم و در محیط خانه یا اجتماع و در ارتباط با همسر و فرزند یا با افراد بیرون از خانه با هدف‌های متفاوتی گوش می‌دهیم و حتماً لازم است با توجه به نقش‌های مختلفی که داریم خوب و هدفمند گوش بدهیم. در برخورد با همسرمان به گونه‌ای دیگر گوش می‌دهیم. پیام کودک یا نوجوان خود را با توجه به سن و جنس او در می‌یابیم و با رئیس یا کارمند یا مشتری یا رانندهٔ اتوبوس، شنیدن‌های‌مان دیگرگونه است.

لازم است به نقش کلام در حرف‌زدن هم توجه کنیم. در حرف‌زدن‌های روزمره، چه در خانه و چه در محیط اجتماع همیشه باید واقف باشیم که ”هر سخن جایی و هر نکته مکانی دارد. “یک زمان مناسب و یک فضای مناسب و یک جای مناسب، مقدمات اولیهٔ سخن‌گفتن با همسر و فرزند و حتی رئیس یا کارمند یا مشتری است که می‌خواهیم جنسی یا موضوعی را به او نشان دهیم.

مهارت حرف‌زدن نیاز به استفاده از کلماتی درخور شرایط دارد. باید دقت کنیم در برخورد با همسرمان از چه واژه‌هایی استفاده می‌کنیم. در برخورد با فامیل یا محرم و نامحرم چه می‌گوییم. آیا گفتن عزیز دلم یا قربانت بروم را به همان لحنی که به همسر یا فرزندمان می‌گوییم می‌توانیم به ارباب رجوع خود یا به فردی از جنس مخالف در اداره یا مغازه یا در اتوبوس و تاکسی بگوییم؟

گفت‌وشنود مهارتی جدی است که اگرچه همه می‌شنویم و حرف می‌زنیم، ولی ممکن است به عنوان یک مهارت ارتباطی توجه لازم را به چگونگی موفق‌شدن در آن نداشته باشیم.»