کتاب داستان های عامیانه از کهن دیار گز

کتاب داستان های عامیانه از کهن دیار گز نوشتهٔ حسن حق شناس جزی است. انتشارات کنکاش این افسانه‌ها و قصه‌های ایرانی را روانهٔ بازار کرده است.

درباره کتاب داستان های عامیانه از کهن دیار گز

کتاب داستان های عامیانه از کهن دیار گز ابتدا شما را با شهر گز آشنا و سپس چند داستان را ارائه می‌کند. شهر گز به‌فاصلهٔ ۱۸ کیلومتری شمال اصفهان و کنار اتوبان اصفهان - تهران واقع شده است. «پیر ریاضت‌کش» عنوان نخستین داستان از این مجموعه است. این داستان با زبان و گویش مربوط به منطقهٔ گز نوشته شده است. پس از این است که ترجمهٔ داستان به پارسی نیز قرار گرفته است. این روند در کتاب حاضر ادامه دارد.

می‌دانیم که داستان کوتاه به داستان‌هایی گفته می‌شود که کوتاه‌تر از داستان‌های بلند باشند. داستان کوتاه دریچه‌ای است که به روی زندگی شخصیت یا شخصیت‌هایی و برای مدت کوتاهی باز می‌شود و به خواننده امکان می‌دهد که از این دریچه‌ها به اتفاقاتی که در حال وقوع هستند، نگاه کند. شخصیت در داستان کوتاه فقط خود را نشان می‌دهد و کمتر گسترش و تحول می‌یابد. گفته می‌شود که داستان کوتاه باید کوتاه باشد، اما این کوتاهی حد مشخص ندارد. نخستین داستان‌های کوتاه اوایل قرن نوزدهم میلادی خلق شدند، اما پیش از آن نیز ردّپایی از این گونهٔ داستانی در برخی نوشته‌ها وجود داشته است. در اوایل قرن نوزدهم «ادگار آلن پو» در آمریکا و «نیکلای گوگول» در روسیه گونه‌ای از روایت و داستان را بنیاد نهادند که اکنون داستان کوتاه نامیده می‌شود. از عناصر داستان کوتاه می‌توان به موضوع، درون‌مایه، زمینه، طرح، شخصیت، زمان، مکان و زاویه‌دید اشاره کرد. تعدادی از بزرگان داستان کوتاه در جهان «آنتوان چخوف»، «نیکلای گوگول»، «ارنست همینگوی»، «خورخه لوئیس بورخس» و «جروم دیوید سالینجر» و تعدادی از بزرگان داستان کوتاه در ایران نیز «غلامحسین ساعدی»، «هوشنگ گلشیری»، «صادق چوبک»، «بهرام صادقی»، «صادق هدایت» و «سیمین دانشور» هستند.

خواندن کتاب داستان های عامیانه از کهن دیار گز را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران ادبیات داستانی معاصر ایران و قالب قصه و افسانه پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب داستان های عامیانه از کهن دیار گز

«شهر تاریخی گز،در دشت نسبتاً مسطحی قرار گرفته،که فاقد عوارض طبیعی است. این شهر به فاصله ۱۸ کیلومتری شمال اصفهان و کنار اتوبان اصفهان - تهران واقع شده است.از نظر تقسیمات کشوری، از توابع شهرستان «شاهین شهرو میمه» از استان اصفهان محسوب می گردد.جمعیت آن طبق سرشماری سال ۱۳۸۵، برابر با ۲۶ هزار نفر می باشد.از نظر آب و هوایی، دارای آب و هوای نیمه صحرایی می باشد. اقتصاد شهر گز مبتنی بر کشاورزی ، دامداری و صنایع دستی می باشد. ازمحصولات کشاورزی آن ،می توان به:غلات،چغندر قند،صیفی جات،بویژه خربزه و از محصولات سر درختی می توان به پرورش درختانی نظیر: پسته و انگور اشاره نمود. از صنایع دستی و خانگی این شهر صنعت قالی بافی است،که بیشتر زنان در ایام فراغت، جهت بالا بردن سطح درآمد خانواده بدان مشغول می باشند. از صنایع کارگاهی این شهر،کوره های آجر پزی است. تعدادی از شهروندان گزی در بخش خدمات، شامل:فعالیت های مربوط به خدمات آموزشی،بهداشتی،ورزشی،تجاری،تعمیراتی و تولیدی و... مشغول به کارهستند.»