کتاب با تو تا جاودانگی

کتاب با تو تا جاودانگی سرودۀ محمد یزدانی نیکو است. این مجموعه ترانه را انتشارات نامه مهر منتشر کرده است.

درباره کتاب با تو تا جاودانگی

کتاب با تو تا جاودانگی شامل بیش از ۷۰ شعر در قالب شعر نو است. این اشعار با زبانی ساده و صمیمی نوشته شده‌ است. بیشتر این اشعار رنگ‌وبویی عاشقانه دارد. این کتاب، جلد چهارم از مجموعهٔ «ترانه‌های نیکو» است. می‌دانیم که شعر فارسی عرصه‌های گوناگونی را درنوردیده است. در طول قرن‌ها هر کسی از ظن خود یار شعر شده است و بر گمان خود تعریفی از شعر به‌دست داده است. حضور شعر در همهٔ عرصه‌ها از رزم و بزم گرفته تا مدرسه و مسجد و خانقاه و دیر و مجلس وعظ، همه و همه گویای این مطلب است که شعر، بی‌محابا، زمان، مکان و جغرافیا را درنوردیده و در هفت‌اقلیم جان و جهان به دلبری پرداخته است. آمیختگی شعر با فرهنگ مردم و اندیشه‌های اجتماعی، این هنر را زبان گویای جوامع بشری ساخته است؛ بدان‌گونه که هیچ جامعه‌ای از این زبان بارز، برای انتقال اندیشه‌هایش بی‌نیاز نبوده است. گاهی شعری انقلابی به پا کرده است و گاه انقلابی، شعری پویا را سامان داده است.

شعر نو فارسی با وانهادن قالب‌های شعر کلاسیک در قرن ۱۴ هجری به‌وجود آمده است. این گونه از شعر فارسی آزادی بسیاری را در فرم و محتوا به شاعر می‌دهد. شعر نو به لحاظ محتوا و جریان‌های اصلی ادبی حاکم بر آن کاملاً با شعر کلاسیک فارسی متفاوت است و به‌لحاظ فرم و تکنیک ممکن است همانند شعر کلاسیک موزون باشد یا نباشد یا وزن آن عروضی کامل باشد یا ناقص. استفاده از قافیه نیز در شعر نو آزاد است. معمولاً شعر نو فارسی را به ۳ دستهٔ اصلی شعر نیمایی، شعر سپید و موج نو تقسیم می‌کنند و پدر شعر نوی ایران را نیما یوشیج (علی اسفندیاری) می‌دانند. احمد شاملو، فروغ فرخزاد، سهراب سپهری، هوشنگ ابتهاج (سایه)، نادر نادرپور، فریدون مشیری و محمدرضا شفیعی کدکنی بعضی از شاعران مشهور ایرانی هستند که در قالب شعر نو می‌سروده‌اند.

خواندن کتاب با تو تا جاودانگی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب برای علاقه‌مندان به شعر معاصر ایران کتابی خواندنی و جذاب است.

بخشی از کتاب با تو تا جاودانگی

«با تو سفری خواهم داشت

تا جاودانگی

با تو که عاشقانه

به وسعت تنهایی من آمدی

تو

شبیخون معجزه عشقی در باغ آدم

تو

از جهانی آمده‌ای

سراسر نور

سراسر عشق

سراسر مهر

من

به جهان تو سفر خواهم کرد...

تو در تمام این سفر همراه منی

تو داری تمام مرا ورق می‌زنی

تو زیباترین اتفاق زمین، زنی

قبل از تو

عاشق زمین بودم

عاشق زندگی

تو که آمدی تمام معادلات تاریخ من را بر هم زدی

من دل از زمین کندم

و عاشق تو شدم

تو آمده بودی معجزهٔ رهایی من از زمین‌شوی

تو خدای کوچکی بودی که قرار بود مرا با خود به جاودانگی ببری

بعد از جداشدن از تو در فراق تو سوختم

و از این دورماندن به پاکی رسیدم و گلستان شدم

هیچ قدرتی نمی‌توانست مرا این‌گونه، دل از هر آنچه هست بر کند

تو

فقط برای من آمده بودی

تو مرا با خود می‌کشانی عاشقانه

و من رقص‌کنان با حالی عجیب سمت تو می‌آیم

مرا قرار است کجا ببری تمام زندگی‌ام؟

می‌دانم

و ایمان دارم که این عشق مرا به بی‌زمانی خواهد برد

من و تو جاودانه خواهیم شد

هیچ کلامی نمی‌تواند حالم را به تصویر بکشد

می‌دانم که این حال را تو نیز داری

تو نیز دیوانه منی

اما این بازی معشوق است

که توسط تو

می‌خواهد هردوی ما را به خارج از مختصات و بی‌زمانی ببرد

هر لحظه عشق تو مرا بیشتر از عالم هستی

به

نیست

می‌برد

غیر از تو

نه چیزی می‌بینم

نه می‌شنوم

و نه با کسی جز تو عاشقانه سخن می‌گویم

از تو به سکوتی عمیق در دنیای بیرون رسیده‌ام

و تو از درون با من حرف می‌زنی

هرچه هست فقط تویی

در تمام این جهان فقط تو حضور داری

و کسی را جز تو نمی‌بینم

عشق تو

مرا به تمام جهان‌ها بی‌حس کرده است

و جایی را نمی‌خواهم لحظه‌ای باشم که تو نباشی

تو مرا از سرزمین آدمک‌ها جدا کردی

و به بی‌نهایت جاودانگی می‌خواهی ببری

به ناشناخته‌ها

به تخیل

به جاودانگی مطلق

عشق تو جاذبه و گرانشی‌ست الهی

که تمام جان من را به سمت بی‌زمانی می‌کشد

تو از بی‌زمانی به زمان اندک من در زمین آمده‌ای

تا مرا

فقط مرا

با خود به جاودانگی ببری

چه زیباست در عشق تو سوختن

تا

پروانه شدن...

جان من

جان تو را

بوسیده...

از تو من خالی شدم با هر ترانه

دلم با عشق تو شد جاودانه»