کتاب بزرگان زبان و ادبیات پارسی در جهان عرب (بخش اول)
معرفی کتاب بزرگان زبان و ادبیات پارسی در جهان عرب (بخش اول)
کتاب بزرگان زبان و ادبیات پارسی در جهان عرب (بخش اول) نوشتۀ زهرا عامری است. این کتاب را انتشارات بینالمللی الهدی منتشر کرده است.
درباره کتاب بزرگان زبان و ادبیات پارسی در جهان عرب (بخش اول)
کتاب بزرگان زبان و ادبیات پارسی در جهان عرب حاوی شرححال و آثار شماری از معروفترین و پرکارترین استادان زبان فارسی در کشورهای عربی است. این کتاب میتواند گامی در جهت ترسیم تصویری جامع از میزان حضور زبان فارسی در جهان عرب محسوب شود. مسلم است که این مجموعه نمیتواند همۀ کسانی را که دستکم در یکصد سال گذشته در کشورهای عربی در ساختن پل ارتباط میان زبان فارسی و زبان عربی مؤثر بودهاند شامل شود و شاید بتوان در بخش دوم این بررسی را به شمار دیگری از استادان عرب و ایرانی که در این جلد مجالی برای پرداختن به آنها نبوده اختصاص داد.
بدین روی است که اثر حاضر میکوشد با گشایش دریچهای از آثار متنوع انجام شده در زمینۀ زبان و ادبیات فارسی که از کشور مصر آغاز و در کشورهای دیگر عربی بسط داده میشود در کنار آن که اهمیت و جایگاه زبان فارسی را در میان عربها نشان دهد به معرفی و بررسی محتوایی اهتماماتی بپردازد که دانشمندان عرب، حول آموزش زبان فارسی و آشناسازی با منابع ادبی آن به انجام رساندهاند و هدف عمدۀ خود را پرکردن خلأهای موجود در میان دانشجویان ایرانی و غیرایرانی زبان و ادبیات فارسی و نیز عربی نسبت به جریانهای فارسیآموزی و فارسی جویی در کشورهای عربی در تحقیقات و پژوهشهایشان قرار داده است.
خواندن کتاب بزرگان زبان و ادبیات پارسی در جهان عرب (بخش اول) را به چه کسانی پیشنهاد میکنیم
علاقهمندان به کتابهای ادبی میتوانند از مخاطبان این کتاب باشند.
بخشی از کتاب بزرگان زبان و ادبیات پارسی در جهان عرب (بخش اول)
«نگاهی به پیوندهای زبانی فارسی و عربی
به جز عربی، زبان فارسی بیش از هر زبان دیگری نقش بیبدیلی در نشر فرهنگ اسلامی و رشد و بقای دین اسلام و تمدن اسلامی ایفا کرده است و ازآنجاکه از زبان عربی بهره برده و بهطور متقابل، خدمات زیادی به آن رسانده و نیز ازنقطهنظر الفبا آواها و خط نوشتاری اشتراکات زیادی با آن دارد. فراگیری آن برای عربیزبانان از دشواری کمتری برخوردار و بلکه آسان است.
پیشینۀ زبان فارسی در جهان عرب را به پیش از ورود اسلام نسبت دادهاند؛ از آن جمله باور دکتر عبدالله الخالدی در روزنامۀ بیروتی «اللواء» است که به این موضوع اشاره دارد. دکتر صلاحالدین المنجد نیز وجود نزدیک به ۷۰۰ واژه فارسی وارد در قرآن کریم و همچنین مورداستفادۀ عربیزبانان در دوران جاهلیت اموی و عباسی را تأیید کرده است.
گستردگی قلمروی دولت هخامنشی در ایران پیش از اسلام تا نواحی غربی مصر را نباید یک حضور سیاسی و نظامی صرف تلقی کرد و از تأثیر و تأثر تمدنی و فرهنگی ایرانباستان و ساکنان مدیترانه و شمال آفریقا چشم پوشید. نام عرب نخستینبار در سنگنوشتهای «آشوری» در تاریخ ۸۵۳ پیش از میلاد یافت شد؛ عبدالحکیم سالاریان مینویسد ... همینطور در سنگنوشتههای دورۀ هخامنشی در ایران از مردمان سرزمین عربیا بهعنوان یکی از ملتهای پیرو شاهنشاهی هخامنشی نامبردهشده است. در سنگنوشته داریوش در کانال سوئز نیز از عربستان بهعنوان یکی از استانهای مهم تحت نفوذ هخامنشیان نامبرده میشود ...؛ بنابراین از نظر تاریخی سابقۀ روابط میان اعراب و ایرانیان مشتمل بر تعاملات فرهنگی و تمدنی به هزارۀ اول پیش از میلاد بازمیگردد.»
حجم
۸٫۵ مگابایت
سال انتشار
۱۴۰۱
تعداد صفحهها
۲۶۱ صفحه
حجم
۸٫۵ مگابایت
سال انتشار
۱۴۰۱
تعداد صفحهها
۲۶۱ صفحه