کتاب باتلاق فروپاشی (جلد اول)

کتاب باتلاق فروپاشی (جلد اول) نوشتهٔ سیدحسین علوی است و نشر موج آن را منتشر کرده است. نام این جلد در پیچ و خم تاریکی‌ها نام دارد.

درباره کتاب باتلاق فروپاشی (جلد اول)

چهل سال از رخداد فروپاشی می‌گذرد. همه چیز ویران شده است؛ تکنولوژی و دستاوردهای شگفت‌انگیز انسانی نابود شده و تمدن شکوهمند بشری رو به زوال رفته است. از جنگ‌ها و نبردهای سهمگین میان انسان‌ها، جز کشتارهای جنون‌آمیز بی‌هدف، رهاوردی حاصل نشده است و درنتیجهٔ به‌کارگیری سلاح‌های هسته‌ای، استفاده از جنگ‌افزارهای شیمیایی و میکروبی و آزمایش‌های زیستی بهت‌آور، موجودات اهریمنی و هیولاهای ترسناکی به وجود آمده‌اند که جان اندک انسان‌های باقیمانده را تهدید می‌کنند و از آن شوم‌تر، حضور سیاه‌پوش‌ها، این بیگانگان فضایی غارتگر است که از عمق سیاه کهکشان خود را به سیارهٔ زمین رسانده و زمین را عرصه تاخت‌وتاز و هجوم بی‌رحمانهٔ خود قرار داده‌اند؛ وضعیت به گونه‌ای است که انگار دنیا بر لبهٔ تباهی و انحطاط لیز می‌خورد.

بازماندگانی نیز هستند، اندک انسان‌های جان سالم به در برده از این زمانهٔ سرتاسر وحشت و مرگ. انسان‌هایی که در پستوی نمور غارها، ژرفای مه‌آلود جنگل‌ها و بر بلندای سرد کوهستان‌ها پناه گرفته و یا در پایگاه‌ها، پناهگاه‌ها و قلعه‌های نظامی قدیمی ساکن شده‌اند و برای زنده‌ماندن و بقا در این شرایط نفس‌گیر می‌کوشند؛ اما رازهای تاریک و خوفناکی وجود دارد که برای سال‌های طولانی، بر روی آن‌ها سرپوش گذاشته شده است و از ناخودآگاه روزگار بربادرفته و از عمق کینه‌ها و نفرت‌های به ظاهر مدفون شده، این رازها به مثابهٔ آتش زیر خاکستری در حال زبانه‌کشیدن هستند؛ همچون ققنوں کهنسالی که از میان دود سیاه و خاکستر گداخته برمی‌خیزد و اکنون، در پیچ‌وخم تاریکی‌های روزگار، بوی خیانت و خباثت پیچیده است؛ خیانت و خباثتی لبریز از عطش سوزان انتقام.

خواندن کتاب باتلاق فروپاشی (جلد اول) را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب برای نوجوانان و جوانان مناسب است.

بخشی از کتاب باتلاق فروپاشی (جلد اول)

«هیچ‌گاه معلوم نشد که ماشه تمام‌کننده این فروپاشی ویرانگر را چه کسی و چگونه فشار داد، اما درنتیجه آن، سکوت و بغضِ فروخورده‌ای بر دنیای پوچِ انسان که غرق در خوشی‌ها و لذت‌هایش بود، سایه انداخت. کامپیوترها، این تکنولوژی‌های شگفت‌انگیز ساخته بشر، خاموش شدند. نیروگاه‌ها، پالایشگاه‌ها، کارخانه‌های عظیم و همه نمادهای خداگونه پیشرفتِ صنعتی بشر از کار افتادند و درنتیجه این سلسله اتفاقات هولناک، روشنایی و فروغ از شهرهای کوچک و بزرگ رخت بربست، کشاورزی و دام‌پروری از رونق افتاد و تولید انواع محصولات غذایی به صفر رسید. تصفیه‌خانه‌های آب خاموش شدند و اندک ذخایر آبِ تصفیه‌شده باقی‌مانده نیز به یغما رفت. معادن مسکوت شدند، چاه‌های نفت متروک شدند و استخراج سوخت‌های فسیلی به‌ظاهر تمام‌نشدنی متوقف گشت و تمام این پیشرفت‌های به‌ظاهر جاودانه، در زمانی کوتاه به تاریخِ خاک‌آلود دستاوردهای بشری پیوسته و فراموش شدند.

درنتیجه فروپاشی، هواپیماهای غول‌پیکر زمین‌گیر شده و کشتی‌ها و نفت‌کش‌ها در دل دریاها و اقیانوس‌ها سرگردان و آواره شدند. واگن‌های قطار روی ریل‌ها زنگ زدند و آرام‌آرام پوسیدند و خودروها، این وسایل نقلیه جمع‌وجور و دوست‌داشتنی، از جنب‌وجوش و تکاپو بازایستادند و در شهرها، جاده‌ها و طبیعتِ وحشی به‌شکل نامأنوس و غریبانه‌ای، به حال خود رها شدند و به شکل وهم‌انگیزی، با گل‌ها و پیچک‌ها و خزه‌ها درهم‌آمیخته و با طبیعتِ بازمانده‌ای که بعد از قرن‌ها بهره‌کشی بی‌رحمانه و سیری‌ناپذیرِ انسان، حالا می‌رفت نفسی تازه کند، همدل و همرنگ شدند.»