کتاب آموزش آمادگی بدنی ویژه کودکان

کتاب آموزش آمادگی بدنی ویژه کودکان نوشتهٔ استیون ج. ورجیلیو و ترجمهٔ ندا خالدی و عباسعلی گائینی و کاظم اکبری سامانی و زهرا باباشاهی کوهستانی است و انتشارات دانشگاه خوارزمی آن را منتشر کرده است. این کتاب یک راهبرد تیمی در اختیار خوانندگان قرار می‌دهد.

درباره کتاب آموزش آمادگی بدنی ویژه کودکان

کتاب آمادگی بدنی ویژه کودکان از جمله کتاب‌های تخصصی است که مطالب بسیار ارزشمندی دربارهٔ آمادگی بدنی کودکان گروه‌های سنی پیش‌دبستان، دبستان و راهنمایی ارائه کرده است. فصل‌های آغازین کتاب به چشم‌اندازهای نوین آمادگی بدنی و مشارکت ورزشی کودکان و همچنین راهبردهای تیمی ویژهٔ گسترش آمادگی بدنی کودکان می‌پردازد. چشم‌انداز جدید نشان می‌دهد پیام‌ها و شیوه‌های نوین، چگونه می‌توانند با زبان کودکی، انگیزهٔ فعالیت‌های بدنی را توسعه داد: «چونک با کودک سر و کارم فتاد هم زبان کودکان باید گشاد».

ضرورت رسیدگی به بیماری کم‌تحرکی و ارائهٔ راهکارهایی ویژهٔ مربیان از موضوعات فصل‌های بعدی کتاب است. مقایسهٔ راهبردهای سنتی و نوین نشان می‌دهد آموزش مفاهیم آمادگی بدنی به کودکان از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است و نحوهٔ برخورد والدین و مربیان با توسعهٔ آمادگی بدنی کودکان همراه آموزش مفاهیم، مؤثرتر است. قسمت‌های بعدی کتاب به اجزای آمادگی بدنی کودکان و نحوهٔ برنامه‌ریزی جهت توسعه با استفاده از روش‌های مشارکتی در مدارس، اشاره دارد. از طرفی استفاده از رشته‌هایی همچون حرکات موزون، یوگا و بازی‌های فعال را که محتوای آمادگی بدنی را گسترش می‌دهند، پیشنهاد می‌کند و نشان می‌دهد این فعالیت‌ها چطور با توانایی‌های کودکان سازگار شده است. مربی در این مدل آموزشی سعی دارد آمادگی بدنی کودکان را با روشی متفاوت و همراه با بازی‌های مختلف بهبود بخشد. توجه نویسنده تنها معطوف به کودکان سالم نیست، بلکه آموزش به مربیان دربارهٔ کودکان با ناتوانی‌های حرکتی نیز با اهمیت بوده است. در فصل کودکان ناتوان حرکات ورزشی مناسب برای افراد با ویلچر همراه با تصاویر آمده است. مطالعهٔ این کتاب تقریباً هیچ پیش‌نیازی ندارد و تنها چیزی که برای آن لازم است علاقه به علم و دانش در زمینهٔ علوم ورزشی است.

خواندن کتاب آموزش آمادگی بدنی ویژه کودکان را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

 مطالعهٔ کتاب به دانشجویان و دانش‌آموزان علوم ورزشی، مربیان ورزش مدارس و مهد کودک‌ها و همچنین والدین کودکان پیشنهاد می‌شود و نویسنده در نظر دارد با پیشنهاد روش‌های نوین و مشارکتی، تمایل و علاقهٔ کودکان به فعالیت‌های ورزشی را افزایش دهد. 

درباره استیون ج. ورجیلیو

استیون ج. ورجیلیو (استفان جی ویرگیلیو) دانشمند و استاد علوم ورزشی از دانشگاه آدلفی در شهر نیویورک است. دکتر ویرجیلیو ۳۰ سال در زمینهٔ چاقی، آموزش آمادگی بدنی کودکان پژوهش کرده و ۶ سال قبل از اتمام رسالهٔ دکتری در دانشگاه فلوریدا، تدریس کرده است. ایشان کتاب‌های بسیاری در این زمینه داشته‌اند که با تأکید بر فعالیت بدنی کودکان ۲ تا ۶ سال است. همچنین ۷۵ مقاله و ۱۵۰ ارائهٔ کنفرانسی در زمینهٔ کودکان، از آثار ارزشمند این دانشمند است. او در بسیاری از پروژه‌ها و کمیته‌های ملی ورزش و آموزش تربیت‌بدنی شرکت کرده و عضو سازمان ملی ورزش و آموزش تربیت بدنی آمریکا (NASPE) است.

بخشی از کتاب آموزش آمادگی بدنی ویژه کودکان

«یکی از عوامل اصلی اضافه وزن در کودکان کمبود فعالیت بدنی است. روند تغذیه‌ای نشان می‌دهد کودکان همان غذاهای ۲۵ سال پیش را مصرف می‌کنند؛ با وجود این، کودکان به اندازه قبل فعال نیستند. می‌توان گفت ما در نیمه بحران عدم فعالیت بدنی و چاقی دوران کودکی هستیم.

جالب است که کودکان فعال ترین بخش جامعه اند. بیشتر کودکان عاشق بازی، دویدن، حرکات موزون و یادگیری مهارت‌های جدید هستند. با وجود این، در مقاطع بالاتر ابتدایی و در ادامه در دوره راهنمایی و دبیرستان، میزان فعالیت بدنی کاهش می‌یابد، در نتیجه کودکان بیشتری به اضافه وزن مبتلا می‌شوند. در این زمان چه اتفاقی می‌افتد؟

بسیاری از کودکان در ۱۱سالگی، روزانه بیش از ۵/۷ ساعت از انواع صفحه‌های نمایش – گوشی‌های هوشمند، کامپیوتر، تلویزیون‌ها یا تبلت‌، استفاده میکنند. علاوه بر این، کودکان کم سن‌تر (۵ تا ۱۰ساله ) الگوبرداری از این رفتارها را شروع می‌کنند. پیشرفت تکنولوژی در دهه گذشته قابل توجه بوده است، و کودکان باید از فواید جدیدترین ابزارهای آموزشی برای گسترش مهارت‌های آکادمیک خود استفاده کنند. با وجود این، به ارزش سلامت کنونی و آینده کودک، اعمال محدودیت‌های استفاده از صفحات نمایش با توجه به خطوط راهنما،ضروری است.

در ۱۰، ۱۱ یا ۱۲سالگی، اغلب کودکان به دنبال یافتن علایق جدید هستند که آنها را از بازیها و فعالیت‌ها فیزیکی رایج، دور می‌کند. علاوه براین، چون آنها نمی‌خواهند طولانی مدت بعنوان کودک دیده شوند، ممکن است بازی‌های کودکانه را متوقف کنند. در این دوره، بیشتر اوقات، والدین و معلمان این پیام را می‌دهند که فعالیت بدنی باید هدفمند باشد؛ مانند تشویق کودکان برای پیوستن به تیم‌های ورزشی و رقابت برای کسب افتخارات و جوایز یا یادگیری کاراته تا کمربند مشکی بگیرند. کودکانی که با این اهداف بزرگسالان تشویق نمی‌شوند با احساس ناتوانی و عدم حمایت،به بی فعالیتی تمایل پیدا می‌کنند. با کودکان ۱۰ساله نباید شبیه ورزشکاران بزرگسال کوچک رفتار کنیم و باید اجازه دهیم تا بعنوان کودکانی که به حرکت آزادانه، بازی، تفریح، و بیان شخصیت فیزیکی نیاز دارند، رشد طبیعی داشته باشند.»