کتاب رهبری آسان افراد سخت

کتاب رهبری آسان افراد سخت نوشتهٔ آلن ویلت و ترجمهٔ منصوره حکمی است و انتشارات اژدهای طلایی آن را منتشر کرده است. این کتاب به ما می‌آموزد چگونه افراد خودمدار، بدبین، خودشیفته و سخت را مدیریت کنیم؟

درباره کتاب رهبری آسان افراد سخت

در جایگاه رهبر، وقتی ناچارید با افراد دشوار سروکار داشته باشید، چه کار می‌کنید؟ آن‌ها را از پروژه خارج می‌کنید؟ آن‌ها را در انظار عمومی مجازات می‌کنید؟ وضعیت را نادیده می‌گیرید و انتظار دارید که تیم از عهدهٔ آن برآید؟ آن‌ها را در «طرح بهبود عملکرد» قرار می‌دهید و آن را به مشکل منابع انسانی تبدیل می‌کنید؟ مسئولیت‌های آن‌ها را به حداقل می‌رسانید؟ آن‌ها را به گروه دیگری منتقل می‌کنید تا به مشکلِ فردی دیگر تبدیل شوند؟

اغلب اوقات، رهبرانْ مشکلات افرادشان را برای مدت طولانی نادیده می‌گیرند؛ زیرا از درگیری می‌ترسند یا اگر اقدام کنند، به دلیل بی‌تجربگی یا این‌که نمی‌دانند چه کاری باید انجام دهند، شرایط را بد اداره می‌کنند. در موارد پیچیده‌تر، جایگزینی این افراد حتی ممکن است دشوارتر باشد یا این‌که امکان دارد رهبر رابطهٔ نزدیکی با آن‌ها داشته باشد.

اقدام نکردن می‌تواند به همهٔ کسانی که در اطراف افراد دشوار هستند آسیب برساند و دیگران را، قبل از آنکه خود افراد دشوار کار را ترک کنند، به ترک کار سوق دهد. عکس آن می‌تواند به همان اندازه بد باشد؛ گاهی اوقات رهبران خیلی زود به کار افراد دشوار خاتمه می‌دهند، که این کار به گروه آسیب می‌رساند و فرصتی به اعضای گروه برای تغییر و اصلاح افراد دشوار نمی‌دهند.

چگونگی مدیریت چنین شرایطی است که شما را نزد دیگران در جایگاه یک رهبر تعریف می‌کند و تفاوت بین یک مدیر خوب و یک مدیر عالی را نشان می‌دهد. رهبر عالی بی‌باکانه، مستقیم و سریع با مشکل روبه‌رو خواهد شد و در این روند، در تبدیل افراد دشوار به افراد شگرف، تعالی بخشیدن به آن‌ها و انرژی دادن به کل تیم مهارت دارد.

کتاب رهبری آسان افراد سخت به شما نشان می‌دهد:

انواع دردسرهایی که رهبران با آن‌ها روبه‌رو می‌شوند.

سنجش موفقیت برای رهبریِ استثنایی

اصولی که در ورای توانایی برای مدیریتِ دردسرسازترین شرایط وجود دارند.

چگونه برای شناسایی زودهنگام مشکلاتْ رادار ایجاد کرد.

چگونه با مشکلات کنار آمد.

چگونه از دردسر جلوگیری کرد.

چگونه به یک رهبر استثنایی تبدیل شد.

رهبران استثنایی در درجهٔ اول یک وظیفه دارند؛ خواه مدیر یک شرکت یا تیم، یک شعبه، یا یک پروژهٔ واحد و یا صرفاً مدیر یک جلسه باشند، باید روی گروه و نه یک فرد تمرکز کنند و اگر فردی به گروه آسیب می‌رساند، آن فرد باید به گروه بازگردانده شود و یا به طور کلی کنار گذاشته شود. رهبری آسانِ افرادِ سخت راهنمای شما برای انجام دادن این کار است. 

آلن ویلت در این کتاب از امکان‌پذیرکردنِ ناممکن برایمان می‌گوید، از رهبری افرادی که رهبری را نمی‌پذیرند؛ از کارمندانی که مدیریت بر آن‌ها، هر کدام به‌نوعی، دور از دسترس به نظر می‌آید. همان‌طور که کتاب تاکید می‌کند، رهبران استثنایی در درجهٔ اول یک وظیفه دارند؛ خواه مدیر یک شرکت یا تیم، یک شعبه، یک پروژه یا صرفاً مدیر یک جلسه باشند، باید روی گروه و نه یک فرد تمرکز کنند و اگر فردی به گروه آسیب می‌رساند، آن فرد باید به گروه بازگردانده یا به طور کلی کنار گذاشته شود. این کتاب به مدیران آموزش می‌دهد چه مسیری را باید طی کنند تا یکی از این دو گزینه برایشان آشکار شود و با اطمینان‌خاطر و بدون شک و تردید آن را انتخاب کنند تا مانع آسیب رسیدن به سایر کارمندان و مجموعه شوند.

خواندن کتاب رهبری آسان افراد سخت را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام رهبران و کسانی که سودای رهبری در سر دارند پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب رهبری آسان افراد سخت

«جابه‌جایی دودمانی»

این امر اغلب در سازمان‌های تحت مدیریت خانواده صادق است. دختر یا پسر سال‌ها در سازمان کار کرده است و اکنون والدین کنار می‌روند و ناگهان وارثْ مسئولِ سازمان می‌شود.

برای مثال، یکی از دوستانم در شرکت پدر و مادرش کار می‌کرد و می‌دانست که همیشه این کار را خواهد کرد. او به دانشگاه رفت تا کسب‌وکار بیاموزد و سپس بازگشت و باز هم نمایندهٔ پدرش برای انجام دادن هر گونه وظیفهٔ ویژه‌ای بود. او در بسیاری از زمینه‌ها کار می‌کرد، حتی زمانی که کار بسیار زیاد بود در خط تولید کار می‌کرد تا به اتمام کار در پایان مهلت مقرر کمک کرده باشد.

پدرش بیست سال دیگر شرکت را اداره کرد و در آن مدت به اتخاذ تمامی تصمیم‌های مهم رهبری ادامه داد.

پدرش بازنشسته شد و بلافاصله به فلوریدا نقل‌مکان کرد و مسئولیت کامل ادارهٔ شرکت را به دوستم سپرد.

ناگهان مسئولیت به او سپرده شده بود.

در صحبت با مردم در مورد خاستگاه داستان‌های رهبری خود، بدون توجه به این‌که چگونه رهبر شدند، تجربه‌های مشترکی وجود دارد. آن‌ها به جایی می‌رسند که می‌فهمند کارِ رهبری متفاوت است. آن‌ها به نقطه‌ای می‌رسند که می‌فهمند کار رهبری به‌تمامی دربارهٔ افراد است.

به علاوه، آن‌ها می‌فهمند که حتی اگر قصد انجام دادن چنین کاری را نداشته‌اند، اما هر یک انتخاب کرده‌اند که رهبر باشند. اگر هم با بحران رهبری که در بخش اول به آن اشاره شد روبه‌رو شده‌اند و به رهبری‌شان ادامه داده‌اند، بازهم انتخاب خودشان بوده است.