کتاب رابطه انکار ولایت با شرک از منظر آیات و روایات

کتاب رابطه انکار ولایت با شرک از منظر آیات و روایات با عنوان فرعی با رویکرد پاسخ به شبهات وهابیت نوشتۀ غلامرضا مددی است. این کتاب را نشر میراث ماندگار منتشر کرده است.

درباره کتاب رابطه انکار ولایت با شرک از منظر آیات و روایات

اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) یکی از نعمت‌های بزرگ الهی برای هدایت و سعادت بشر بعد از پیامبر (ص) محسوب می‌شوند، ولی دشمنان بشریت و سعادت و هدایت انسان؛ همیشه در تلاش‌اند تا این نعمت‌های الهی را به لحاظ تثبیت موقعیت اجتماعی و انگیزه‌های دنیوی خود از میان بردارند، چنان که تاریخ به انواع توطئه‌ها در حق اهل‌بیت (ع) اعم از زندانی کردن و قتل و...گواهی می‌دهد.

ازآنجاکه بعد از غیبت صغری دشمنان امامت به اهل‌بیت (ع) دسترسی نداشتند و از طرفی شیعه نماد اهل‌بیت (ع) و ولایت محسوب می‌شد، نوک پیکان هجوم آنها، متوجه عقائد شیعه شده است و در هر عصر و زمانی به‌وسیله شبهات بی‌پایه‌واساس، سعی در ازبین‌بردن این نماد و تجسم اهل‌بیت (ع) را داشته‌اند که در طرف مقابل نیز علمای بزرگ شیعه، دفاع از حریم ولایت و امامت و دفع شبهات دشمنان را یکی از وظایف اصلی خود دانسته و در طول تاریخ کتاب‌های متعددی در رد شبهات آنان به رشته تحریر درآوردند.

در عصر حاضر نماد دشمن بشریت و هدایت انسان و ولایت اهل‌بیت (ع) در وهابیت نمود و بروز پیدا کرده است که با هزینه‌کردن سرمایه‌های بسیاری به‌زعم خود سعی در ازبین‌بردن تشیع دارند.

خواندن کتاب رابطه انکار ولایت با شرک از منظر آیات و روایات را به چه کسی پیشنهاد می کنیم؟

علاقه‌مندان به کلام اسلام می‌توانند از مخاطبان این کتاب باشند.

بخش‌هایی از کتاب رابطه انکار ولایت با شرک از منظر آیات و روایات

معنای ولایت

معنای لغوی ولایت

واژه‌های ولاء، ولایت، ولی، مولی، اولی و امثال آنها، همه از ماده «و ل ی» اشتقاق یافته است، و معنای اصلی آنها، چنان که راغب در المفردات گفته است: نزدیکی دو یا چند چیز با یکدیگر به‌نحوی‌که هیچ فاصله‌ای بین آنها نباشد؛ «الْوَلَاءُ و التَّوَالِی أن یحْصُلَ شیئان فصاعدا حصولا لیس بینهما ما لیس منهما، و یستعار ذلک للقرب من حیث المکان، و من حیث النّسبة، و من حیث الدّین، و من حیث الصّداقة و النّصرة و الاعتقاد»؛

ولاء و توالی آن است که دو چیز چنان باشند که میانشان چیز دیگری نباشد و بطور استعاره به نزدیکی به لحاظ مکان، نسبت، دین، صداقت، نصرت و اعتقاد نیز اطلاق می‌شود.

اما در مصباح المنیر آمده است که ولایت به معنای سرپرستی می‌باشد: «وِلَایةً بِالْکسْرِ تَوَلَّیتُهُ»‌.

صحاح به نقل از سیبویه نیز گفته است که «ولایت» به فتح واو، مصدر و به کسر واو، اسم است برای کسی که امر سرپرستی و تولیت را به عهده می‌گیرد؛ «الْوَلَایةُ بالفتح المصدر، و الْوِلَایةُ بالکسر الاسمُ مثل الإمَارَةِ و النِقابِة».

راغب نیز درباره واژه «ولایت» به لحاظ موارد استعمال، گفته است: ولایت به فتح واو، به معنای نصرت است و به کسر واو، به معنای تصدّی و صاحب‌اختیاری یک کار است، و قول دیگر آن است که معنای هر دو، یکی است و حقیقت آن، همان تصدّی و صاحب‌اختیاری است.

معنای اصطلاحی

علامه طباطبایی در معنای اصطلاحی ولایت گفته است:

ولایت عبارت است از یک نحوه نزدیکی که باعث و مجوز نوع خاصی از تصرف و مالکیت در تدبیر می‌شود. در واقع در معنای اصطلاحی ولایت نوعی تصرف و اولویت وجود دارد.

چنان که جرجانی نیز در کتاب التعریفات ولایت را نافذ کردن سخن بر دیگری، تعریف کرده است.