کتاب انواع شخصیت براساس اینیاگرام

درباره کتاب انواع شخصیت براساس اینیاگرام

اینیاگرام روشی کهن برای بررسی خصوصیات شخصیت است که احتمالاً اولین‌ بار توسط بعضی از فرقه‌های صوفیه خراسان در حدود قرن سوم تا پنجم هجری شروع شده است.

مطالعات پژوهشگران جدید این روش را به روز کرده و در سال‌‌های اخیر آن را تکامل بخشیده است. به طوری‌که امروز یکی از معتبرترین روش‌‌ها برای خصوصیات شخصیت و روش‌‌های ارتقای خصوصیات مثبت در افراد است. کتاب حاضر که حاصل مطالعات و بررسی‌های بسیار موشکافانه علمی و تجربی است عمدتاً بر اساس نظریات گروهی از عرفا و حکمای ایران به‌خصوص خراسان بزرگ در اوایل تمدن ایران اسلامی است که به‌تدریج از قرن نوزدهم میلادی به کشورهای غربی منتقل شده و تحولات و تغییرات بسیاری را پشت سر گذاشته تا به شکل امروزی در آمده است.

خواندن کتاب انواع شخصیت براساس اینیاگرام را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

مطالعه این اثر به‌ خصوص برای دانشجویان رشته‌‌های علوم انسانی، پزشکان و روان‌‌شناسان و دیگر گروه‌‌های مرتبط می‌‌تواند راه‌گشا و مفید باشد.

بخشی از کتاب انواع شخصیت براساس اینیاگرام

مشکل در اینجا است که علیرغم اینکه همه می‌خواهند دیگران را خوب بشناسند اما تمایل چندانی ندارند که خود را بشناسند. همه ما می‌خواهیم بدانیم که چرا دیگران را آزرده می‌کنیم اما مایل نیستیم دریابیم کدام رفتار ما دیگران را آزرده می‌کند. فرهنگ رقابت مدار کنونی این تأکید الهام‌بخش سنتی یعنی لزوم گرایش به خودشناسی را با دیگرشناسی جایگزین کرده است. ما می‌خواهیم همانند کسی که به نیروی پرتونگاری مجهز است همه جزئیات درونی دیگران را ببینیم اما حاضر نیستیم دیگران نقایص و نقاط ضعف ما را ببینند. ما مایل نیستیم که دیگران و حتی خودمان به آنچه که ما در عالم واقعیت هستیم پی ببرند. متأسفانه این توصیه که باید خودمان را با همان بینش واقع‌گرایانه بنگریم که دیگران را می‌نگریم به بوته فراموشی سپرده شده است.

ظاهراً نگرش ما وارونه است و برای اصلاح آن خوب است به توصیه کی‌یرکگارد توجه کنیم. او پیشنهاد می‌کند که بهتر است ما به خود به‌گونه‌ای واقع‌گرایانه و عینی و به دیگران به صورتی ذهنی و غیر عینی بنگریم؛ به این معنی که در سنجیدن رفتار دیگران خود را در جای آنها قرار دهیم و تلاش کنیم که دیدگاه آنان نسبت به خودشان و دنیایشان را درک کنیم؛ و هنگامی‌که خودمان را ارزیابی می‌کنیم خود را چنان بنگریم که دیگران ما را می‌نگرند و از این راه بر شرایط غیرمنصفانه که تحت آن رفتار خود را به آسانی توجیه می‌کنیم غلبه کنیم. شک ندارم که عمل کردن به نصیحت کی‌یرکگارد کار آسانی نیست. ما در نگرش به خودمان باید از خودبینی و خودفریبی بکاهیم و در سنجش دیگران هم از عیب‌جویی و رفتار تدافعی بپرهیزیم. ما باید شهامت پذیرفتن آنچه را که هستیم و احساس یگانگی و همدلی کردن با دیگران را داشته باشیم. سؤال اینجا است که چگونه می‌توانیم دانش و حساسیت لازم را به دست آوریم و تفاوت‌های گسترده در شخصیت انسان‌ها را درک کنیم و بینشی را کسب کنیم که در سایه آن زندگی کامل‌تر و سعادتمندتری داشته باشیم؟ پاسخ به این پرسش‌ها متناقض‌نما می‌نماید؛ چون از طرفی تا خودمان را نشناسیم نمی‌توانیم دیگران را بشناسیم و از طرف دیگر تا دیگران را نشناسیم نمی‌توانیم به واقعیت‌های خود پی ببریم. کلید این معما این است که شناختن خود و دیگران درواقع دو روی یک سکه هستند و آن عبارت از شناختن طبیعت انسان است. ازآنجایی‌که طبیعت انسان قلمرو گسترده‌ای را در برمی‌گیرد پس بهتر است برای این قلمروی آشنا ولی کشف نشده نقشه دقیقی ترسیم کنیم و در این راستا ابزار قابل اطمینانی را برای تدوین نگاره‌ای درباره اینکه چه هستیم و به کجا می‌رویم در اختیار داشته باشیم تا راه خود را گم نکنیم.