کتاب چطور میشود با دیزاینرها زندگی کرد و آنها را نکشت؟
معرفی کتاب چطور میشود با دیزاینرها زندگی کرد و آنها را نکشت؟
کتاب الکترونیکی «چطور میشود با دیزاینرها زندگی کرد و آنها را نکشت؟» نوشتهٔ آلن لانگ با ترجمهٔ نازنین مهرزاد در نشر مشکی به چاپ رسیده است. این کتاب به بیان ویژگی های شخصیتی اغلب دیزاینرها با زبانی خودمانی، ساده و کمی طنز همراه با تصاویری جالب می پردازد.
اگر میخواهید با دیزاینرها زندگی کنید یا برای مدتی طولانی همکارشان باشید یا قرار است بهنحوی از انحاء با اینها ارتباط داشته باشید، این کتاب، که دربارۀ بعضی عادات این جماعت است، کمکتان میکند کمی بیشتر بشناسیدشان و بفهمید چرا اینقدر خُلوچِلاند.
درباره کتاب چطور میشود با دیزاینرها زندگی کرد و آنها را نکشت؟
آیا تمام چیزهای دنیا برای آنکه تراز بشوند لزوماً نیازمند کنترل از راه دورند؟ نهفقط تراز شدن با یکدیگر، بلکه با لبۀ کاناپه، گوشۀ میزِ عسلی و قاب روی دیوار - عیشِ مُدام! بدیهی است بیشتر مردم برایشان مهم نیست در رنگهای سالادشان تعادلی پیدا نکنند یا اینکه در تابلوی فروشگاهی بین حروف دال و کاف «بیشازحد» فاصله افتاده باشد. اما اینها برای دیزاینرها مهم است.
اگر با دیزاینرها زندگی کرده باشید، درک میکنید که آنها مثل سگِ چیواوایِ شیزوفرنیکی هستند که از خود بیخود شده. عادات عجیبوغریب و اداواطوار غیرعادیشان باعث میشود با شور و شوقی سازنده دائم در تقلا باشند، درحالیکه مردم عادی این چیزها را هیچوقت درک نمیکنند. این کتاب برای کمک به شما نوشته شده تا چیزهای مختصر و البته هشدارآمیزی بدانید دربارۀ ذاتِ مشنگِ دیزاینرهای معمولی.
ممکن است دیزاینرها آدمهایی معمولی به نظر بیایند __ فقط یک مقدار موی سر و صورتشان بلندتر است و خونسردی پنهانی دارند. اما در عمق وجودشان بیشتر شبیه بچهای هستند که عاشق شیرینی است، از این شاخه به آن شاخه میپرند و همیشه سرگرم کاری هستند. برای آنکه بتوانید در فضایی کوچک به همزیستی مسالمتآمیزی با اینها برسید (هرچند احتمالش کم است) __ چه آن فضا آسانسور باشد چه دفتر کار یا، بدتر، خانه __ قبل از آنکه خیلی دیر بشود حتماً این کتاب را بخوانید.
یادتان نرود: دیزاینرها بچۀ آدم نیستند!
کتاب چطور میشود با دیزاینرها زندگی کرد و آنها را نکشت؟ را به چه کسانی پیشنهاد میکنیم
به گفته مولف، او اثر خود را برای کسانی نگارش کرده که قرار است مدت زمانی کوتاه و یا حتی طولانی را کنار این افراد سپری کنند تا پیش از اینکه دیر شود، آن ها را با این موجودات عجیب و غریب آشنا کند. پس اگر دارید دربارۀ سر کردن با یکی از این موجودات خلاق و عجیب آنهم در فضای تنگوترش فکر میکنید، پیشنهاد میکنیم این کتاب را بخوانید، بیمعطلی هم بخوانید.
گزیده ای از کتاب چطور میشود با دیزاینرها زندگی کرد و آنها را نکشت؟
ممکن است خیلی سختگیرانه به نظر بیاید، اما دیزاینرها ذاتا چیزهای زشت را پس میزنند. این باعث میشود بعضی کارها خیلی دشوار شوند، مثل خریدن خوراکی، شیوه گذراندن تعطیلات، خریدن رادیو. خب، هرچیزی که فکرش را بکنید. ممکن است کسی به ترازوی خانگی نیاز داشته باشد، اما ما نمی توانیم چنین چیزی بخریم مگر آنکه زیبا و شاهکار مسلم دیزاین باشد. تصویری از یک ترازوی آرمانی و بی نقص در ذهن ما وجود دارد و اگر چنین چیزی را پیدا نکنیم، قیدش را میزنیم.
حجم
۳٫۳ مگابایت
سال انتشار
۱۳۹۷
تعداد صفحهها
۷۲ صفحه
حجم
۳٫۳ مگابایت
سال انتشار
۱۳۹۷
تعداد صفحهها
۷۲ صفحه
نظرات کاربران
کتاب خوب و سرگرم کننده ای بود من دیزاینر نیستم اما به خاطر روحیه هنری ای که دارم با خیلی از قسمتای این کتاب همزاد پنداری کردم و خندیدم:)
عنوان کتاب جذاب بود ولی محتوای کتاب اصلا خوب نبود، توقع کتاب خیلی فان نداشته باشید فکت هایی که اورده بعصی هاش جالبه و بعضی هاشم تقریبا نظر شخصیه با اینکه ۷۰ صفحه هست ولی کتاب رو زیر ۵ دقیقه
به نظر من در مورد انسان های عموم طراح بسیاری موارد مبالغه شده و صرفا برای طنز اورده شده است. برای من جالب نبود.
این کتاب توصیف هرکسی هست که به دیزاین و چیدمان علاقه داره.. حتی اگه تا قبل از این خودش ندونه که دیزاینر به دنیا اومده! خودنشو به دیگرانی توصیف میکنم که آدمهایی با این خصوصیات رو عیبجو و غرغرو فرض میکنن
من خودم گرافیک کار میکنم و واقعا گرافیک کتاب عالیه و مطالبش آنقدر حقه که دارم گریه میکنم🥲
بامزه بود بعضیاش خیلی درست و دقیق بود ولی بعضیاش هم من درک نکردم در کل خوب بود
عالیههههههه خیلی خندیدم باهاش اکثرش در مورد خودم درست بود و اینجوری میشه این کتاب و به هر کسی میخوام معرفی کنم تا بدونه دقیقا دارم از چی حرف میزنم و روحیه م چطوره
دوستش داشتم یه عنوان یه گرافیک دیزاینر باید همهی دوستام اینو بخونن..
سرگرم کننده بود
کتاب راجع به عادات و حساسیت های دیزاینر ها است. توقع بیشتری داشتم ولی بسیار کوتاه و مختصر بود و توضیحات ناکافی. برای من که اصلاً خنده دار هم نبود، تقریباً عادت های رفتاری خودم بود، البته همش نه. حالا اگرم خواستین