کتاب جمهوری موزامبیک

کتاب جمهوری موزامبیک نوشته احمد علامه فلسفی است که به معرفی ویژگی‌های طبیعی، فرهنگی، اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و جاذبه‌های گردشگری کشور موزامبیک می‌پردازد و روابط ایران با این کشور را بررسی می‌کند.

درباره جمهوری موزامبیک

جمهوری موزامبیک با مساحت ۸۰۰۰۰۰ کیلومتر مربع در جنوب آفریقا واقع شده که پایتخت آن ماپوتو است. جمعیت این کشور 25 میلیون نفر است . زبان رسمی این کشور پرتغالی و واحد پول آن متیکال موزامبیکی است.

این کشور از شمال با تانزانیا، از شمال غرب با مالاوی و زامبیا، از غرب با زیمبابوه و از جنوب غرب با سوازیلند و آفریقای جنوبی همسایه‌است. در شرق این کشور اقیانوس هند قرار دارد.کمبود آب به دلیل پدیده آب و هوایی ال‌نینو در موزامبیک موجب تلف شدن دام‌ها و خشک شدن مزارع شده‌است.

۵۶ درصد از مردم موزامبیک مسیحیان، و حدود ۱۸ درصد مسلمانان هستند.

 خواندن کتاب جمهوری موزامبیک را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

 همه علاقه‌مندان به کشورشناسی مخاطبان این کتاب‌اند.

 بخشی از کتاب جمهوری موزامبیک

حدود و مرز های غربی و جنوبی این منطقه در سال ۱۸۹۱ براساس پیمان منعقد شده با همسایه قدرتمند تر بریتانیایی، به پرتغال تحمیل گردید.

جبهه آزادیبخش موزامبیک در ۲۵ ژوئن سال ۱۹۶۲ در دارالسلام (تانزانیا)، تأسیس شد و سه سازمان ملی ناسیونالیستی: سازمان ملی ملی آفریقا موزامبیک (MANU)، اتحاد ملی دموکراتیک موزامبیک (UDENAMO) و اتحادیه ملی مستقل موزامبیک آفریقا (UNAMI)، به یک جنبش چریکی گسترده متصل شد. تحت رهبری ادواردو ماندلین، رئیس جمهور از جبهه آزادیخواهی موزامبیک فرلیموی دفتر مرکزی خود را در سال ۱۹۶۳ در دارالسلام تأسیس کرد. نخست وزیر سیمانگو نخستین معاون رئیس جمهور بود.

پس از جنگ جهانی دوم، در حالی که بسیاری از کشورهای اروپایی استقلال را به مستعمرات خود اعطا نمودند، پرتغال، تحت رژیم استادو نوو، معتقد بود که موزامبیک و دیگر مناطق پرتغالی، سرزمین‌های مادری این کشور بوده‌است ! مهاجرت به مستعمرات افزایش یافت. فراخوان برای استقلال موزامبیک به سرعت در حال توسعه بود و در سال ۱۹۶۲ چند گروه سیاسی ضد استعماری تشکیل دادند. در سپتامبر سال ۱۹۶۴، مبارزه مسلحانه علیه حکومت استعمار پرتغال آغاز شد. پرتغال بیش از ۴۰۰ سال حکومت موزامبیک را داشته‌است. موزامبیکان‌ها استقلال می‌خواستند، و از طریق انقلاب مسلحانه کمتر به دنبال تغییر بودند.

فرلیمو در سال ۱۹۶۸ طی یکسری درگیری های خونین ده ساله در موازمبیک شمالی فعال شد. دیکتاتوری‌ حاکم در پرتغال ضمن اعزام تعداد کثیری نیروی نظامی پرتغالی به این اقدام پاسخ سنگینی داد. علیرغم ترور شخص ماندلین در سال ۱۹۶۹، تحرکات چریک ها به شکلی بود که سرکوب آنها امری سخت می‌نمود.

در سال ۱۹۷۴«فرلیمو» کنترل تمام بخش شمالی استعماری را در اختیار گرفت و به ‌سمت جنوب حرکت کرد. رژیم پرتغال در لیسبون در این هنگام سرگرم ارائه پاسخ با همان طریق مقابله با قیام آنگولا و گینه پرتغال بود. این سیاست یک عامل عمده در برانگیخته شدن و آغاز کودتای نظامی به سال ۱۹۷۴بود که به شکلی ناگهانی به دولت جدید سالازار مهر پایان زد. این اقدام هم ‌چنین آغاز تغییراتی مرزی را در آفریقای پرتغال درپی داشت. دولت جدید در لیسبون درخصوص پشتیبانی از فرو پاشی پرتغال به بی ‌میلی گرایید و تا امروز هم این دولت امپراتوری هزینه ‌بر، برجای مانده است.

از آن پس تمامی مستعمرات پرتغال در آفریقا به ‌سرعت استقلال خودشان را بدست آوردند. گینه پرتغال نخستین کشور مستقل در سپتامبر ۱۹۷۴و درپی گینه، آفریقای شرقی پرتغال در ژوئن 1975 با نام جدید موزامبیک به استقلال رسید. جمهوری «کیپ ورد» در جولای همان سال تأسیس شد. همچنین در آنگولا، در میانه دوران جنگ داخلی، در نوامبر 1975 مستقل شد.در سال ۱۹۷۵ موزامبیک استقلال خود را به دست آورد. در فاصله سال‌های ۱۹۷۷ تا ۱۹۹۲ درگیری‌های داخلی در این کشور باعث کشته شدن نزدیک به یک میلیون نفر از مردم این کشور شد. در این مدت قحطی نیز گریبان مردم را گرفت. این درحالی بود که قحطی و بیماری نیز در کنار جنگ داخلی به مردم هجوم آورده بود. این شرایط موزامبیک را در آستانه انحطاط کامل قرار داده بود ولی قرارداد مصالحه بین طرفهای درگیر امید برای بازگشت آرامش به این کشور را تقویت کرد.

فیلیپ نیوسی Filipe Nyusi) ( از تاریخ ۱۵ ژانویه ۲۰۱۵ به عنوان رییس جمهور موزامبیک است .